Maria staszałek czasie wizyty we Lwowie Papież Jan Paweł II odwiedzi katedrę greckoka-stolicką św. Jura. Jest ona siedzibą metropolii powstałej na terenach Polski w wyniku tzw. Unii Brzeskiej z 1596 r., w której część Rusinów prawosławnych złączyła się ponownie ze Stolicą Apostolską (Kościołem rzymskokatolickim) utrzymując swój dotychczasowy obrządek (m. in. ryt Mszy św. i nabożeństw).

Sama katedra św. Jura usytuowana jest malowniczo na wzgórzu. Należy do najciekawszych zabytków sakralnych tego regionu Europy. Powstała wraz z sąsiadującym pałacem metropolitów w I poł. XVIII w., współcześnie zresztą z równie ciekawym kościołem Dominikanów, zaprojektowana przez Morettiego. Kompozycja formy jest połączeniem tradycji Kościoła Wschodniego z kulturą Zachodu. Jest to bizantyjski układ pięciokopułowy ze złoconym pokryciem dachowym, malownicza sylweta z licznymi, oryginalnymi, ażurowymi, kamiennymi latarniami oraz znakomitymi na fasadzie umieszczonymi XVIII-wiecznymi rzeźbami słynnego Jana Jerzego Pinsla. W jasnym, prześwietlonym wnętrzu znajduje się wyposażenie architektoniczno-rzeźbiarskie w stylu barokowo-rokokowym z obrazami pędzla Łukasza Dolińskiego, obrazem Matki Bożej Trembowelskiej, z obniżonym ikonostasem, monumentalnym ołtarzem głównym i amboną. Na lewej ścianie od wejścia zwraca uwagę duży obraz św. Jozafata Kuncewicza, unickiego arcybiskupa połockiego, pierwszego męczennika, który poniósł śmierć w 1624 r. za unię (jedność) z katolickim Kościołem rzymskim. Na zewnątrz katedry stoi rzeźba jej patrona św. Jerzego (Jury) na koniu.

Świecką budowlą najbardziej efektowną, godną zwiedzenia wewnątrz jest stosunkowo nowy, bo powstały w latach 1897-1900 (a poświęcony na otwarcie 4 października 1900 r. przez metropolitę ormiańskokatolickiego Mikołaja Isakowicza) budynek teatru na Wałach Hetmańskich, projektowany przez Zygmunta Gorgolewskiego, ze słynną kurtyną namalowaną przez Henryka Siemiradzkiego (drugą po Teatrze im. Słowackiego w Krakowie) . Gmach ten zdobiony był przez całą plejadę świetnych artystów polskich. Na fasadzie znajdują się rzeźby słynnego Antoniego Popiela, twórcy lwowskiego pomnika Adama Mickiewicza. Grywali tu m. in. Helena Modrzejewska, Gabriela Zapolska, Ludwik Solski i Wanda Siemaszkowa, której imię nosi teatr rzeszowski. Wnętrze z bogatymi złoceniami, stiukami, rzeźbami, lustrami i obrazami przywodzi na myśl najpiękniejsze europejskie magnackie rezydencje pałacowe. Teatr ten to miejsce nie tylko przedstawień sztuk teatralnych, muzycznych i baletowych, ale pełni też funkcję reprezentacyjnego salonu i rezydencji państwowej, prezydenckiej, rządowej Ukrainy podczas wizyt głów innych państw.

Będąc we Lwowie koniecznie trzeba odwiedzić dwie sąsiadujące ze sobą najwspanialsze i największe (40 ha) polskie nekropolie: Cmentarz Łyczakowski i Orląt - małych obrońców Lwowa w 1918 r., gdzie same nazwiska na niezwykłej urody wielu nagrobkach przypominają historię dziejów narodu, literatury, nauki i sztuki polskiej. Złożono tu bowiem prochy najznamienitszych Polaków. Kornel Makuszyński trafnie zauważył, że " Na te groby powinni z daleka przychodzić pielgrzymi, by się uczyć miłości do Ojczyzny". Co dla Polaka może być interesującego jeszcze w tym mieście?

Zacznijmy od centrum - Rynku, na którym w 1380 r. odczytano akt nadania temu miastu przez króla Kazimierza Wielkiego przywileju zwanego prawem składu, który zapoczątkował jego rozkwit. Stoi tam renesansowa kamienica Bandinellich, gdzie w 1627r. Włoch ten założył pierwszą we Lwowie pocztę, której maksymalną taryfę ustalił sam król. W tej kamienicy Kornel Ujejski napisał Tłumaczenie Chopina. Słynna Czarna Kamienica ze spatynowanego na czarno piaskowca, była własnością Anczowskiego, lekarza i sekretarza króla Jana III Sobieskiego, a także przez pewien czas w XVIII w. spolszczonej rodziny ormiańskiej Augustynowiczów, z których dwóch było arcybiskupami katolickoormiańskimi. Architekt tej kamienicy Barbon zbudował dla Korniakta kamienicę, zwaną "królewską", gdyż nabył ją potem Sobieski (na I piętrze jest sala tronowa, a przepiękny dziedziniec przypomina Wawel). Dziś jest tu Muzeum Historyczne. Obok katedry stoi dawny pałac arcybiskupów łacińskich, w którym rezydowali: Jan z Rzeszowa, Jan Odrowąż, Grzegorz z Sanoka, Jan Długosz i jako ostatni Eugeniusz Baziak i gdzie też bywał król Jagiełło z Jadwigą, Jan Kazimierz i Władysław IV, a Michał Korybut Wiśniowiecki zmarł tu. Pałac Lubomirskich był rezydencją gubernatorów austriackich (dziś Muzeum Etnografii i Przemysłu Artystycznego) . Kupiec wenecki Massari będący też konsulem weneckim był właścicielem domu, nad którym widać skrzydlatego lwa weneckiego z datą: 1600. Innymi godnymi zobaczenia chociażby tylko z zewnątrz zabytkowymi obiektami Lwowa są: najpiękniejszy architektonicznie kościół i klasztor Bernardynów (dziś cerkiew) ze wspaniałymi organami, stallami i obrazami ze szkoły rubensowskiej stojący przy pięknym zaułku, gdzie stare obronne mury miejskie przypominają Kraków, czynny nieprzerwanie rzymskokatolicki barokowy kościół św. Antoniego z pocz. XVIII w. przy Łyczakowskiej, inne kościoły: Jezuitów (zamknięty), kościół Dominikanów (teraz cerkiew), Karmelitów, Klarysek, Matki Bożej Śnieżnej, najstarszy - św. Jana Chrzciciela, św. Elżbiety, św. Anny, św. Mikołaja, Cerkiew Wołoska z kaplicą Trzech Króli i wieżą Korniakta (mieszczanina Greka z Krety) wybudowaną przez Piotra Krasowskiego i Ticinio, Cerkiew Prieobrażeńska ( Przemienienia Pańskiego), słynny Hotel "George", gdzie zatrzymywali się: cesarzowie austriaccy, szach perski, marszłkowie Foch i Piłsudski, Paderewski, Uniwersytet Jana Kazimierza, Arsenał Miejski (Muzeum broni), pałac Potockich i Kasyno Miejskie, gdzie odbywały się legendarne bale, budynek Biblioteki Ossolineum i inne.

Kończę słowami lwowskiej "Marsylianki": Może uda się, że powrócę znów i zobaczę miasto Lwów..., czego życzę sobie i Czytelnikom, poza wspaniałym spotkaniem z Ojcem Świętym.