Dekanat: Nowogard
Siedziba: Nowogard, ul. Kościelna 2a
Liczba wiernych: 9761
Proboszcz: ks. Grzegorz Zaklika - kanonik Stargardzkiej Kapituły Kolegiackiej
Wikariusze: ks. Wawrzyniec Sofianowicz, ks. Grzegorz Chmiel, ks. Krzysztof Łuszczek (studia KUL),
Siostry: Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej, s. Juwencja (przełożona i zakrystianka), s. Hiacynta (katechetka), s. Mariela (katechetka), s. Czesława (emerytka)
Kościoły filialne: Dąbrowa Nowogardzka, pw. św. Michała Archanioła, Karsk - pw. św. Barbary, Olchowo - pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła
Wspólnoty: Żywy Różaniec (7), Schola młodzieżowa, Dziecięca scholka dziewcząt, Apostołki Zmartwychwstania, Koło Przyjaciół Radia Maryja, Wspólnota Krwi Chrystusa, Parafialny Zespół Caritas, ministranci (50)
Czasopisma: „Biuletyn Duszpasterski”, „Poszukiwania”, „List”, „Żywe Słowo”, „Miłujcie się”, „Mały Przewodnik Katolicki”, „Świat misyjny”, „Niedziela” - 42 egzemplarze

Przez dwa najbliższe miesiące nawiedzać będziemy parafie dekanatu Nowogard. Przynależą do niego cztery parafie miejskie Nowogardu i Dobrej Nowogardzkiej oraz cztery wiejskie (Długołęka, Strzelewo, Wierzbięcin, Żabowo). Dekanatem kieruje dziekan ks. Grzegorz Zaklika.
Nowogard jest miastem położonym na Równinie Nowogardzkiej, nad Jeziorem Nowogardzkim. Liczy 17 200 mieszkańców. Przez miasto przebiega linia kolejowa łącząca Goleniów z Kołobrzegiem.
Pierwsza wzmianka źródłowa, mówiąca o grodzie z osadą należącą wówczas do biskupów kamieńskich, pochodzi z 1268 r. W 1274 r. biskup Herman von Gleichen osadził w tamtejszym grodzie swego siostrzeńca, Ottona von Eversteina (miasto było w posiadaniu tego rodu do 1663 r.).
Gotycka murowana świątynia z cegły, wzniesiona w miejscu wcześniejszej drewnianej, budowana była od 1 poł. XIV w. do 2 poł. XV w. Pierwsza wzmianka o kościele występuje w źródłach przy okazji nadania mu przez Hermana i Albrechta von Everstein młyna w dzierżawę. Następna pochodzi z 1334 r., gdy rada miejska ufundowała dla kościoła ołtarz pw. Marii Magdaleny. W końcu XV w. kościół posiadał już kształt zbliżony do dzisiejszego.
Korpus kościoła na planie zbliżonym do kwadratu jest trójnawowy, pseudobazylikowy, o trzech przęsłach. W nawie głównej przęsła są 2,5 razy szersze niż w nawach bocznych. Od wschodu przylega prostokątne, zamknięte trójbocznie prezbiterium. Po południowej stronie prezbiterium usytuowana jest zakrystia i niewielka kaplica, zaś po północnej wspomniana kaplica, kiedyś pw. Trójcy Swiętej, dzisiaj poświęcona Matce Bożej Nieustającej Pomocy. Od zachodu równocześnie z korpusem nawowym wznoszono czworoboczną wieżę, węższą od korpusu. Bardzo masywna, nakryta jest dziś niskim, dwuspadowym dachem, z którego wyrasta czworoboczna sygnaturka. Ze średniowiecznego wyposażenia nic nie przetrwało. Do cennych zabytków należy ołtarz główny z XVI-XVII w., fundacji Ludwika von Everstein. W kościele warto zwrócić uwagę na XVIII w. ambonę, neogotycką chrzcielnicę, kamienne tablice nagrobne: rodziny Richterin w nawie południowej z 1686 r. (?) i umieszczoną w przedsionku kościoła z 1745 r. Polichromie na ścianach wykonano w 1969 r. według projektu J. Spychalskiej.
Pierwszy po zakończeniu wojny ksiądz katolicki dotarł do Nowogardu 1 sierpnia 1945 r. Był nim gorąco przez polskich mieszkańców miasta witany ks. Bogdan Szczepanowski TChr (1945-49). Parafianie przejąwszy od pastora Lohoffa klucze do świątyni, wręczyli je kapłanowi, który 5 sierpnia dokonał jej poświęcenia. Powyższą datę przyjmuje się jako początek istnienia parafii, która obejmowała swoim zasięgiem rozległe tereny. Z upływem czasu i w miarę normalizacji sytuacji w nowej parafii, wydzielono z niej kilka nowych parafii. Do dziś pozostało 9 miejscowości. Kolejnymi duszpasterzami parafii byli: ks. Wacław Perz TChr (1949-51), ks. Stanisław Woronowicz (1951-57), ks. Stanisław Bielski (1957-69), ks. Bronisław Pisarek (1969-91). Od 22 lutego 1991 r. proboszczem jest ks. Grzegorz Zaklika. Ksiądz Proboszcz skończył Seminarium Duchowne w Poznaniu, otrzymując święcenia z rąk abp. A. Baraniaka 24 maja 1969 r. Pracował jako wikariusz w Wałkowie k. Jarocina i Kościanie, następnie w parafiach naszej archidiecezji: w Świnoujściu (Chrystusa Króla), w Szczecinie (Najświętszego Zbawiciela, Stanisława Kostki), był również proboszczem w Sielsku.
Kiedy pierwszy raz przybyłem wcześnie rano do świątyni parafialnej, w północnej kaplicy włączyłem się w trwającą właśnie modlitwę. To członkowie 30-osobowej grupy wiernych, którzy odmawiali jutrznię. W tygodniu gromadzą się w domu i modlą Liturgią Godzin, w sobotę zaś gromadzą się wspólnie przed poranną Mszą św. w świątyni. Zwyczajem tutejszego kościoła, jest odmawianie Koronki do Miłosierdzia Bożego o godz. 15.00 i codziennego Różańca przed Mszą św. wieczorną. Msze św. w niedziele odprawiane są w kościele parafialnym o godz.: 7.00, 9.30, 11.00, 12.30, 18.00 (19.00 w czasie wakacji). W kościołach filialnych Msza św. odprawiana jest: w Karsku o godz. 8.30, w Olchowie o 10.30, Wojcieszynie o 11.30, w Dąbrowie o 12.15 i w Zakładzie Karnym o 8.15 i 9.00. Regularnie na Msze św. uczęszcza 25% wiernych. W dzień powszedni Msza św. odprawiana jest o godz. 6.30 i 18.00. Rocznie rozdaje się ok. 100 tys. Komunii św.
Na terenie parafii znajduje się Szkoła Podstawowa nr 1, Gimnazjum nr 1, Liceum Ogólnokształcące i Liceum Prywatne. W szkole podstawowej katechizują siostry Mariela i Hiacynta, w gimnazjum ks. Wawrzyniec Sofianowicz i dojeżdżający z Żabowa ks. Henryk Mularski. W liceum uczą ks. Grzegorz Chmiel oraz ks. Krzysztof Kopala z Dobrej Nowogardzkiej, w Liceum Prywatnym ks. Wawrzyniec Sofianowicz.
W gościnnym domu parafialnym uczestniczyłem w próbie młodzieżowego zespołu muzycznego „Tabita”. Zespół zapewnia muzyczną oprawę Mszy św. o godz. 8.30., i 12.30, a towarzyszy mu dziecięca scholka.
W sobotni wieczór towarzyszyłem Księdzu Dziekanowi w drodze do zaprzyjaźnionej drukarni, gdzie w nakładzie 600 egz. odbito Biuletyn Duszpasterski parafii. Ten własny organ prasowy „informuje, przybliża, wyjaśnia, jest na bieżąco pisaną kroniką parafii…”. Ukazuje się nieprzerwanie jako dwutygodnik od października 1991 r. Nową inicjatywą jest wydawany w nakładzie 800 egz. od 2002 r. miesięcznik Poszukiwania, zawierający „artykuły ponadczasowe, fascynacje w sferze wartości ducha, własne poszukiwania na drodze wiary, zapisy naszych odkryć, także naszych klęsk…”. Dwa własne pisma w jednej parafii to ewenement, jak sadzę, w skali archidiecezji. Ich redagowanie ks. Grzegorzowi „zajmuje wiele czasu i sił. Ale tak trzeba, są one potrzebne w naszej wspólnocie”. Podzielam to przekonanie, gdyż widziałem wyciągnięte ręce wiernych w chwili rozprowadzania Biuletynu po Mszy św. Głód drukowanego słowa dostrzega Ksiądz Dziekan, także w Zakładzie Karnym (800 osadzonych), w którym pracuje jako kapelan więzienny.
W niedzielę miałem możność wraz z księżmi wikariuszami Wawrzyńcem i Grzegorzem modlić się w trzech kościołach filialnych oraz w tymczasowej kaplicy w Wojcieszynie. „Kościoły filialne mamy zabezpieczone - relacjonował Ksiądz Dziekan. - Parafia szykuje się do zakończenia remontu dachu kościoła parafialnego i jego wieży oraz odnowienia wnętrza. Konieczna będzie konserwacja ambony i ołtarza, w dalszym etapie generalna konserwacja organów”.
Brak miejsca nie pozwala wymienić mi licznych realizowanych czy też planowanych działań w parafii, takich jak: uruchomienie biblioteki, organizowanie pielgrzymek… Obiecuję jednak napisać o odbudowie kościoła w Świerczewie. To niezwykły przypadek, gdy społeczność wiernych angażuje się w przywrócenie do kultu ruiny kościoła nie będącego własnością danej parafii…