Wraz ze Środą Popielcową weszliśmy na drogę prowadzącą nas poprzez 40 dni Wielkiego Postu do celu, jakim jest wydarzenie Wielkiej Nocy. To już druga niedziela tego osobliwego czasu i dzisiaj Ewangelista św. Łukasz ukazuje nam scenę przemienienia Jezusa, podczas której Apostołowie: Piotr, Jan i Jakub zachwyceni tym, co widzą, mają szczęście kontemplować odmienioną twarz swojego Mistrza oraz słyszą świadectwo Boga Ojca: „To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie” (Łk 10, 35). My też chcemy wpatrywać się w takiego Jezusa, ale wpierw musimy przejść wraz z Nim tą drogą, jaką przemierzyli wspomniani Apostołowie po zejściu z owej góry zdążając do Jerozolimy i wydarzeń Wielkiego Tygodnia.
Przemieniony Jezus, w którego się dzisiaj wpatrujemy, tak jak Jego uczniowie, to ten sam, który w ubiegłą niedzielę chciał nam powiedzieć, że nie wszystkie drogi tego świata prowadzą do Niego. Aby dojść do radości oglądania Chrystusa Zmartwychwstałego trzeba nam najpierw zdobyć umiejętność rozeznawania ścieżek naszego życia, gdyż nie każda z nich kończy się wiecznym szczęściem a niektóre już tutaj naznaczone są cierpieniem i nieustanną udręką ducha oraz ludzkiego ciała. Nie wystarczy tylko wyznawać we wspólnocie Kościoła: wierzę w jednego Boga, ale równocześnie trzeba nam osobiście wyrzekać się Szatana i wszelkich jego spraw, gdyż on wciąż kusi nas do zła. W tym codziennym zmaganiu się z przeciwnościami świata i tego życia obraz rozmodlonego i przemienionego Jezusa ukazujący nam Jego Boską chwałę dodaje nam nadziei i umacnia nasze słabe siły.
Jak mówi św. Łukasz, Jezus wstąpił na górę, aby się modlić, wyłączył się z tego świata, aby na modlitwie wejść we wspólnotę ze swoim Ojcem. To o czym Jezus mówi z ludźmi, o czym będzie ich nauczał, najpierw omawia na modlitwie ze swoim Niebieskim Ojcem. Ten obraz przemienionego Jezusa, rozjaśnionego światłem bliskości z Bogiem Ojcem, Apostołowie chcą zatrzymać na zawsze, co widoczne jest w słowach wyrywających się z serca zachwyconego św. Piotra. Pozostać tam z Jezusem, to było w tym momencie ich jedynym pragnieniem a uczniowie zachowują się tak typowo po ludzku, chcą to co Boskie, chwalebne, szczęśliwe zachować dla siebie, zatrzymać jak najdłużej. Być może i my, tak jak św. Piotr, chcielibyśmy w tej naszej życiowej drodze, w tym zdążaniu ku Wielkiej Nocy, przystanąć i sycić się radością oglądania chwalebnego Jezusa, a tu trzeba nam najpierw iść z Nim do Jerozolimy, poprzez Ogród Oliwny aż po krzyż z na Golgocie. Tajemnica i dar dzisiejszej niedzieli ma nas umacniać w tej wielkopostnej drodze, w tym, co nas jeszcze czeka zanim dojdziemy do wiecznego „wpatrywania się twarzą w twarz” w oblicze przemienionego i Zmartwychwstałego Jezusa, pozostającego we wspólnocie z miłującym Bogiem Ojcem oraz zawsze działającym Duchem Świętym.
Również i podczas tego Wielkiego Postu trzeba nam na nowo postawić sobie pytanie o obecność Boga w naszym życiu, o to czy chętnie i zawsze otwieramy Mu drzwi naszych serc, kiedy podczas trosk codzienności niejako wychodzimy na górę, zanurzamy się w chwilę ciszy, aby się modlić, aby wpatrywać się w twarz Jezusa, aby mówić Bogu o sobie, o swych najbliższych, o innych siostrach i braciach, o tak przeróżnych strapieniach i troskach, o ludzkich radościach i nadziejach, aby Boga uwielbiać i Jemu za wszystko składać dziękczynienie. Ten obecny czas jest bardzo sposobny ku temu, aby przyglądnąć się naszemu zbawieniu, naszej wspólnocie z Chrystusem i Jego Kościołem. W atmosferze niepowtarzalnej tajemnicy życia, męki i śmierci Chrystusa a także konsekwentnie następującej radości Wielkiej Nocy wspólnota Wyższego Seminarium w Przemyślu życzy z całego serca, pełnego nadziei paschalnego patrzenia na wszelkie radości i smutki jakie niesie zwykła szara codzienność.
W dzisiejszą niedzielę Wyższe Seminarium Duchowne pragnie serdecznie podziękować wszystkim, którzy naszą wspólnotę wspierają modlitwą i materialnymi datkami umożliwiając grupie 179 kleryków przygotowanie się do kapłaństwa. To, że nie cierpimy niedostatku zawdzięczamy niezmierzonej łasce Bożej, przybierającej postać ludzkiej życzliwości. Właśnie za tę ogromną życzliwość składamy z serca płynące podziękowanie. W 130 parafiach diecezji przemyskiej, klerycy jako przedstawiciele naszego Seminarium wyrażają swą wdzięczność za wielką życzliwość, jaką nas darzycie. Przy tej sposobności alumni mają możliwość spotkania się z przyjaciółmi przemyskiego Seminarium, z członkami Dzieła Pomocy Powołaniom im. Błogosławionego Księdza Jana Balickiego, oraz przybliżają rzeczywistość życia seminaryjnego dzieciom, młodzieży i starszym organizując modlitewne spotkania. Pragniemy zaprosić już dzisiaj członków Dzieła Pomocy Powołaniom do udziału w pielgrzymce do grobu Błogosławionego Patrona i do naszego Seminarium. Pielgrzymka ta odbędzie się 23 października w Przemyślu. Serdecznie zapraszamy.
Człowiek, który doznaje życzliwości, dobroci, miłości i miłosierdzia winien sobie cenić otrzymane dobra. Z tej też racji pragniemy jednocześnie zapewnić Was o naszej pamięci w modlitwach i zobowiązujemy się do tego, aby wdzięczność nasza owocowała w postaci gorliwej i ofiarnej pracy kapłanów wychodzących z Seminarium Duchownego w Przemyślu.
Dziękując za wszystko życzymy Wam obfitych łask Bożych

W imieniu Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu

7 marca 2004 r.