W przemówieniu papież nawiązał także do zachowywanej w tej rodzinie pamięci o bł. Karolu: „Jego duchowa obecność wśród was sprawia, że rodzina Habsburgów nie zwraca się dziś z nostalgią ku przeszłości, ale wręcz przeciwnie, jest aktywnie obecna w dzisiejszej historii z jej wyzwaniami i potrzebami. Niektórzy z was odgrywają pierwszoplanową rolę w organizacjach solidarnościowych czy promujących rozwój człowieka i kulturę, jak też wspierając projekt Europy jako wspólnego domu opartego na wartościach ludzkich i chrześcijańskich”.
Papież wyraził też radość, że w rodzinie Habsburgów są powołania kapłańskie i zakonne. „Razem z wami dziękuję za nie Panu i znajduję w nich potwierdzenie faktu, że rodzina chrześcijańska jest pierwszą glebą, na której ziarna powołań, począwszy od małżeńskiego, które jest prawdziwym i właściwym powołaniem, mogą dojrzewać i rozwijać się” – powiedział Ojciec Święty.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Karol I (a właściwie Karol Franciszek Józef Ludwik Hubert Jerzy Maria) Habsburg (1887-1922) był ostatnim władcą Cesarsko-Królewskich Austro-Węgier (jako król Węgier – Karol IV, jako król Czech – Karol III) i pochodził z dynastii Habsbursko-Lotaryńskiej. Był synem arcyksięcia Ottona (1865–1906). W 1911 ożenił się z księżniczką Zytą Parmeńską, z którą miał ośmioro dzieci, w tym pięciu synów. Po zabójstwie Franciszka Ferdynanda w 1914 Karol stał się następcą tronu.
W latach 1914–16 był dowódcą sztabowym na froncie I wojny światowej. 11 listopada 1916 wezwano go do Wiednia, gdzie 30 grudnia tegoż roku, po śmierci Franciszka Józefa 21 listopada, został ukoronowany na króla Węgier. Podejmował nieskuteczne działania na rzecz zakończenia wojny i ocalenia monarchii austro-węgierskiej oraz przekształcenia jej w federację autonomicznych krajów narodowych. Wszystkie te starania zakończyły się niepowodzeniem i w 1918, wraz z końcem wojny Austro-Węgry przestały istnieć.
11 listopada 1918 Karol ogłosił, że nie abdykuje, ale rezygnuje z udziału w rządach. Przeniósł się z rezydencji cesarskiej w Schönbrunn do pałacu w Eckarstau niedaleko Wiednia i granicy węgierskiej. Ale wkrótce potem wyjechał do Szwajcarii, skąd w 1921 podjął dwie nieudane próby odzyskania władzy na Węgrzech. W końcu państwa Ententy postanowiły wywieźć Karola z żoną okrętem brytyjskim na portugalską wyspę Maderę (później dołączyły do nich ich dzieci) i tam ostatni cesarz Austro-Węgier zmarł na zapalenie płuc.
Pochowano go w kościele Nossa Senhora do Monte w stolicy Madery - Funchalu, a jego pogrzeb zgromadził 30 tys. ludzi. Od 1989 w wiedeńskim kościele kapucynów czeka miejsce na jego grób, ale rodzina Habsburgów uznała, że przeniesienie zwłok byłoby nietaktem wobec mieszkańców wyspy, którzy wspierali go w ostatnich miesiącach życia.
W 1949 rozpoczął się proces beatyfikacyjny Karola Austriackiego, zakończony ogłoszeniem go błogosławionym 3 października 2004 przez Jana Pawła II w Rzymie. Była to ostatnia beatyfikacja dokonana przez tego papieża. Liturgiczne wspomnienie bł. Karola przypada 21 października.
Według niektórych źródeł Karol Wojtyła otrzymał swoje imię właśnie na cześć tego ostatniego cesarza. A swe drugie imię Józef miał zawdzięczać cesarzowi Franciszkowi Józefowi. Podczas spotkania z cesarzową Zytą, żoną bł. Karola Habsburga powiedział jej: „Miło mi powitać cesarzową mojego ojca”.