18 stycznia
Reklama
Tego dnia został zainaugurowany kolejny Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan pod hasłem: „Mój pokój wam daję” (J 14,27). Pierwszego dnia w katedralnej parafii prawosławnej pw. Przemienienia Pańskiego nabożeństwo zorganizował proboszcz, ks. Andrzej Łoś. Uroczystości inauguracyjnej przewodniczył abp Abel w asyście ks. Marka Waszczuka. Kościół rzymskokatolicki reprezentowali: abp Józef Życiński, ks. prał. Józef Szczypa - przewodniczący Archidiecezjalnej Rady Ekumenicznej, ks. dr Krzysztof Grzesiak, ks. dr Jerzy Poręba, ks. kan. Jerzy Ważny. Z Instytutu Ekumenicznego przybyli: ks. prof. Wacław Hryniewicz, ks. dr Sławomir Pawłowski, o. dr Tomasz Dostatni OP, a także klerycy Księży Marianów, Ruch Focolare, proboszcz, ks. Sławomir Rosiak z Kościoła starokatolickiego Mariawitów, proboszcz, ks. Andrzej Gontarek z Kościoła polskokatolickiego oraz pastor Mariusz Maikowski - reprezentant Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Podczas uroczystości homilię wygłosił abp Józef Życiński. Przypomniał zebranym, że prawdziwą siłą, zdolną przemienić świat i człowieka, jest prawda o Słowie Wcielonym, które zamieszkało między nami. Misterium narodzenia Chrystusa dokonuje się w ludzkiej duszy i tylko od nas zależy, czy dar ten przyjmiemy, czy go odrzucimy. Dzięki Wcieleniu odkrywamy godność osoby i nienaruszalność życia człowieka. Zwracając się do abp. Abla, abp Życiński przypomniał, że Kościół obrządku wschodniego to Kościół siostrzany: „Jesteśmy dziećmi Wieczernika”. Siła tego miejsca, polegająca na wspólnocie modlitwy ożywionej Bożą miłością, staje się rękojmią nadziei na przyszłość; nadziei, związanej z odzyskaniem zagubionej jedności.
19 stycznia
W parafii starokatolickiej Mariawitów nabożeństwo przygotował proboszcz, ks. Sławomir Rosiak, homilię wygłosił ks. proboszcz Andrzej Łoś z Kościoła prawosławnego. Druga połowa XX wieku - zauważył - to okres narodzin ruchu ekumenicznego, obejmującego swym zasięgiem większość chrześcijańskich wspólnot. Aby jednak ruch ten wydał owoce, potrzebne jest pojednanie między ludźmi, stanowiące warunek konieczny przyszłych zmian. Dopiero poprzez zgodę z bliźnim mogę głosić miłość Boga i człowieka, odkrywać, że wierzymy w Trójcę Świętą, w tajemnicę Wcielenia i chrzest, zmywający znamię grzechu pierworodnego. Nabożeństwa w Lublinie, mieście wielu wyznań i wielu tradycji, otwierają nowe perspektywy wspólnego działania, opartego na Chrystusowej zasadzie pojednania i miłości. Dar ten ma służyć innym za znak wierności Ewangelii.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
20 stycznia
W parafii polskokatolickiej nabożeństwo przygotował proboszcz, ks. Andrzej Gontarek. Słowo Boże do zebranych wygłosił prawosławny abp Abel. Zaapelował do zgromadzonych, by modlili się o nową Pięćdziesiątnicę. Przypomniał historię bolesnego podziału z 1054 r., gdy „jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół” podzielił się, zapominając o testamencie Ewangelii. Przez nawrócenie serc, oczyszczenie pamięci, nowy sposób życia i prawdziwą duchowość opartą na Miłości, możemy przezwyciężyć „grzech podziału”.
21 stycznia
Reklama
Odbyło się nabożeństwo ekumeniczne w zborze Kościoła zielonoświątkowego. Naukę wygłosił gospodarz, pastor Marek Wółkiewicz. Zwrócił on uwagę na powiązanie prawdziwego pokoju z osobą Chrystusa. Dopiero przyjęcie w akcie wiary prawdy głoszonej przez Jezusa daje wewnętrzne uspokojenie i zgodę na przyjęcie woli samego Boga. To wiara rodzi w nas pokój. Uporządkowane życie wewnętrzne zbudowane na Ewangelii - podkreślił Wółkiewicz - staje się mocnym fundamentem prawdziwej jedności z innymi ludźmi.
22 stycznia
Nabożeństwo ekumeniczne odbyło się w zborze Kościoła Chrześcijan Baptystów, przygotowane przez pastora Henryka Kufelda. Do zebranych zwrócił się pastor Tadeusz Zieliński. Podkreślił, że tylko wiara w Jezusa Chrystusa daje pewność i nieomylność wszelkich naszych poczynań, a wśród nich tych związanych z ekumenizmem. Słowa Zbawiciela: „Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie” (por. J 6, 35) głęboko podkreślają tę myśl.
23 stycznia
W kościele ewangelicko-augsburskim pw. Trójcy Świętej nabożeństwu przewodniczył ks. Roman Pracki. Kazanie ks. dr Sławomir Pawłowski SAC poświęcił miejscu Chrystusa w życiu człowieka. Podkreślił, że misja zbawcza Syna Bożego dokonała się przez krzyż. To w nim odnajdujemy tryumf bezgranicznej miłości. Przywołany fragment modlitwy Marcina Lutra pięknie wyraża tę prawdę: „Krzyżu Święty, Katedro Prawdy, poucz nas! Trybunale Miłosierdzia, osądź nas! Tronie Łaski, panuj nam! Znaku Sprzeciwu, pojednaj nas! Żaglu Kościoła Świętego, prowadź nas!”.
24 stycznia
W rektoralnym kościele rzymskokatolickim pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Nabożeństwo przygotowała Archidiecezjalna Rada Ekumeniczna. Świadectwami o s. Stanisławie Andronowskiej podzielili się z wiernymi: ks. Sławomir Rosiak, Wiesława Nadulska i dr Tomasz Ożóg. 18 lat temu przyjechał do Lublina ks. Sławomir Rosiak i wtedy zetknął się z s. Stanisławą. Od niej uczył się ekumenizmu. Pokorna, posłuszna wobec przełożonych, nie wynosząca się darami i łaskami Bożymi, wyrzekająca się dóbr materialnych, owoców własnej pracy, pociech duchowych, modlitwą wynagradzająca za wszystkich - taką na zawsze zachowa ją w pamięci. Jedyną pamiątką po zmarłej jest ofiarowany brewiarz. Wiesława Nadulska związana była z s. Stanisławą 44 lata, znała więc ją bardzo dobrze. Całe życie zakonnicy było całkowitym zawierzeniem Bogu. Zawsze oddana tym najbardziej potrzebującym - ubogim rodzinom czy nędzarzom. Modlitwa, bezgraniczna ufność w Opatrzność Bożą czyniły wtedy cuda. Życie s. Stanisławy przepełnione było nadzieją, by iść dalej, zdając się całkowicie na Boga. Radowała się dobrem, a wszystko to wynikało z autentycznego chrześcijaństwa. Dr Tomasz Ożóg pamięta ją uczestniczącą w długiej Liturgii Paschalnej w katedralnej parafii prawosławnej przy ul. Ruskiej z modlitewnikiem w ręku, z którego często korzystała. Złożone świadectwa ludzi związanych z ekumenizmem, będących członkami różnych Kościołów, budują sylwetkę zakonnicy oddanej ludziom i Bogu.
25 stycznia
W kościele rzymskokatolickim pw. Świętej Rodziny Mszy św. przewodniczył bp Mieczysław Cisło w asyście proboszcza, ks. Ryszarda Juraka, ks. prał. Józefa Szczypy i ks. dr. Krzysztofa Grzesiaka. Uroczystość uświetnił chór młodzieżowy. Do przybyłych zwrócił się proboszcz ks. Roman Pracki. Zauważył, iż podjęty wysiłek na rzecz zbliżenia się między Kościołami różnych wyznań to widoczny znak zachodzących pozytywnych zmian. Na działania te powinniśmy spojrzeć nie tylko z perspektywy doczesnej, ale przede wszystkim eschatologicznej. Wtedy to zdamy przed Bogiem egzamin z naszego życia: „Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym” (Łk 21, 36). Rozpoczęty dialog i codzienna praca pozwalają na lepsze zrozumienie istniejących różnic między nami. Musimy także pamiętać, by odrzucić budowanie naszych tożsamości na negatywnym obrazie braci z innych Kościołów. Należy raczej poszukiwać tego, co łączy. Wskazanie, by „uczyć się siebie nawzajem” pozostaje wciąż aktualne na tej trudnej drodze wiodącej do jedności.