Czcigodny Księże Arcybiskupie, Dostojny Solenizancie,

nasze życzenia Księży Prezbiterium częstochowskiego chcemy zatrzymać w trzech datach miesiącach września: 9 września – jubileusz 10 rocznicy sakry biskupiej, 27 września – dzień urodzin, 28 września – dzień świętowania Patrona – św. Wacława.

Nasze życzenia chcemy połączyć z krótkimi obrazami, aby bardziej dostrzec osobowość Pasterza naszej Archidiecezji.

W codziennej pracy posługi kapłańskiej czasami zapominamy, że cała moc naszego kapłaństwa płynie od Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana przez osobę Ojca Świętego i obecność wśród nas serca i dłoni Biskupa Ordynariusza. Jest piękna seria wydanych książek pod wspólnym tytułem – Chrześcijanie, której redaktorem jest bp Bohdan Bejze. W pierwszym tomie cz. 1 znajdujemy wypowiedzi Księdza Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego, które zostały zapisane w nauczaniu Prymasa pod hasłem „Drogowskazy w wędrówce do Boga”. Mówił Prymas 14-tego sierpnia 1966 r. w Kamieniu Śląskim na Uroczystościach Milenijnych: „Gdyby w naszej ziemi ojczystej, od czasu chrztu Mieszka I do czasów dzisiejszych, nie było sumiennych biskupów i kapłanów, prawdopodobnie Imię Pańskie nie byłoby więcej wymieniane na polskiej ziemi. Widocznie istniała wielka uległość Bożemu przykazaniu: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem” (Mt 28, 19-20). Dzięki sumienności i wierności minionych pokoleń biskupów i kapłanów, ani jedna litera w Zakonie Pańskim nie została odmieniona, a skarb wiary nietknięty dotarł aż do czasów dzisiejszych”.

W swoim wołaniu o świętość życia, o świętość narodu Sługa Boży pochyla się nad świętością powołania Ojca i Matki nad świętością Rodziny. Mówi: „Z wielką czcią i wdzięcznością wspominamy naszych rodziców. Życiowy sens ich upomnień, które może jako dzieci przyjmowaliśmy z oporem, dzisiaj lepiej rozumiemy. Była to ich sumienność wobec Boga. A takich świętych jest bardzo wielu w naszej ziemi ojczystej”.

Pochylając się nad słowami Prymasa Tysiąclecia niech mi wolno będzie przekazać, aby „ocalić od zapomnienia wiarę domu rodzinnego państwa Depo. Przepraszam Księdza Arcybiskupa, że osobiste rozmowy przekazuje do publicznej wiadomości, jest to bardzo krótki obraz: jest niedziela – młody Wacław po Mszy św. niedzielnej słucha w domu radia, mama przygotowuje obiad, w określonej godzinie wchodzi do pokoju Wacława i mów: „wyłącz radio bo w kościele zaczyna się Suma”.

To krótki obraz świętości naszych rodziców i wielkiej rzeszy rodzin i tych, którzy przekazali świętość następnym pokoleniom.

Podziękowanie

W słowie życzeń jest miejsce, aby wyrazić nasze podziękowanie.

Czcigodny Księże Arcybiskupie podziękowanie chcę wyrazić w dwóch bardzo wymownych obrazach. W piosence religijnej dzieci śpiewają: „Sercem patrz – Serce ma najlepsze oczy”.

„Zdjęcia Sercem” – można zapamiętać twarz i osobę człowieka w różnych sytuacjach życiowych: czasie kolizji drogowej, z ekranu telewizyjnego, z okazanego uczynku Miłosierdzia, ze spotkania w zawodach sportowych, z egzaminu uniwersyteckiego czy z sali sądowej. Jak bardzo jest inne zapamiętanie twarzy i osoby kapłana, któremu nowy Biskup Ordynariusz robi „zdjęcie sercem”. To nie tytuły naukowe, to nie osiągnięcia duszpasterskie, to nie sukcesy katechetyczne, czy młodzieżowe. Zapamiętanie sercem to skrzyżowanie wzroku Ojca i Syna, to uderzenie serca Ojca do Syna i Syna do Ojca. Zdjęcia zapamiętane sercem to wielka troska Księdza Biskupa Ordynariusza, aby tworzyć Wspólnotę Prezbiterium Częstochowskiego w służbie Kościoła Powszechnego, aby nikt nie był pierwszym ani ostatnim, aby wspólnie zwyciężać, a nie triumfować.

Obraz drugiego podziękowania to apelowa obecność przed obliczem Jasnogórskiej Matki.

Patrzenie w oblicze Matki Bożej to widzenie problemów Świata, Ojczyzny, Kościoła i naszej historii – historii 1050-tej rocznicy Łaski Chrztu Świętego.

Dziękuję, że z tego „wpatrywania się w oblicze Matki” płyną słowa z serca pasterskiej troski o oblicze Kościoła – wiernego Chrystusowi Jedynemu Odkupicielowi Człowieka. Obecność na modlitwie apelowej tak mocno wpisała się w świadomość wiernych, że stawiają pytanie – gdzie jest Ksiądz Arcybiskup – kiedy inne obowiązki duszpasterskie nie pozwalają być w kaplicy.

Życzenia

Słowa życzeń niech mi wolno będzie wyrazić słowami wiersza:

Kochaj,

pozdrawiaj ludzi,

dawaj,

przebaczaj,

znów kochaj i pozdrawiaj

Podawaj rękę,

pomagaj,

Rozumiej

zapominaj

i pamiętaj –

tylko dobro.

Dobrem innych

się ciesz i pozwól

się cieszyć.

ciesz się twoją nicością,

tą odrobiną, co wystarcza

dzień po dniu:

i również tą odrobiną

– jeśli trzeba –

się dziel.

I idź,

idź lekko

za wiatrem

i słońcem,

i śpiewaj.

Idź od miasta do miasta

i pozdrawiaj,

pozdrawiaj wszystkich

czarnego, oliwkowego,

białego.

Idź i wyśpiewuj sen świata:

i jego pragnienie

aby iść do Boga przez Maryję i świętych – Szczęść Boże.

(por. David Maria Turoldo)