Przeżywamy dwutysięczną rocznicę narodzin Jezusa Chrystusa, czyli Rok Święty, który ma się przyczynić do pogłębienia naszej wiary, ma nam przypomnieć dzieje Kościoła i nasze obowiązki wobec niego.

Dzisiaj Kościół katolicki znajduje się w trudnej sytuacji. Nasila się proces laicyzacji, trwa odwieczna walka z Bogiem. Dzisiejszy człowiek zadufany w rzekomą potęgę swojego rozumu, odrzuca odwieczne prawa Boże i głosi ateizm. Za najważniejsze cele swego życia uważa gromadzenie dóbr materialnych i zaspokajanie swoich namiętności. Wprawdzie Polskę ocenia się jako naród chrześcijański, ale patrząc na szybko zmieniające się u nas stosunki społeczne, szczególnie w ostatnich dziesięciu latach, wydaje się, że nasza wiara jest coraz bardziej zagrożona. Dzisiaj coraz skuteczniej wykorzystuje się nowoczesne środki oddziaływania na człowieka, takie jak: telewizja, film, radio, prasa, Internet. Większość tych środków znalazła się u nas w rękach ludzi niewierzących i służy do walki z Bogiem i kulturą chrześcijańską. Atak skierowany jest przede wszystkim na młodzież, która wkrótce obejmie rządy u nas i w świecie. Róbcie co chcecie - głosi się oficjalnie młodym i w imię doktryny liberalnej zaleca się niczym nieograniczoną wolność... czynienia zła. Np. zachęca się nachalnie do picia napojów alkoholowych (piwa) wciska pornografię, narkotyki, propaguje buntowniczą muzykę rockową i profanację dnia świątecznego. Taką "kulturę" młodzieżową propaguje się w telewizji, młodzi są pod jej wpływem przez wiele godzin dziennie.

Inny groźny kierunek walki z religią to atak na duchowieństwo i osoby zakonne. "Nieznani" sprawcy coraz częściej okradają i podpalają świątynie, maltretują księży, a w prasie ukazują się artykuły oczerniające duchowieństwo i osoby zakonne, wyszydzające wiarę katolicką.

Za to, co się dzieje w naszym kraju w dużym stopniu są odpowiedzialni jego obywatele. To przecież my członkowie Kościoła katolickiego stanowimy większość społeczeństwa, ale dosyć obojętnie podchodzimy do spraw Kościoła. Bezmyślnie korzystamy z wrogich Kościołowi środków społecznego przekazu, ulegamy ich działaniu, finansujemy ich rozwój. Tylko około 2% ukazującej się u nas prasy stanowi prasa katolicka, a olbrzymią większość kupowanej przez nas prasy stanowią wydawnictwa mało wartościowe, lub wrogie Kościołowi. Jeszcze bardziej negatywny wpływ wywierają również przez nas opłacane radio, a szczególnie telewizja. Przed telewizorem spędzamy przeciętnie cztery i pół godziny dziennie. Owszem można, a nawet należy obejrzeć wartościowe pozycje np, pielgrzymki Ojca Świętego, ale większość oglądanych programów to instruktaż przestępstw i demoralizacji, a podawane wiadomości są często tendencyjnie zakłamane, a my im wierzymy.

Nie mamy natomiast czasu i chęci na czytanie katolickiej prasy, książki czy słuchanie katolickiego radia, lub oglądanie katolickiej telewizji. Stajemy się wtórnymi analfabetami, którym można wszystko wmówić i dowolnie nimi manipulować.

Dlatego, że wokół nas pełno zła, że wciska się ono wszędzie, my katolicy mamy obowiązek bronić wiary i głosić Dobrą Nowinę. Aby ta działalność była skuteczna, powinni w niej uczestniczyć wszyscy członkowie Kościoła, a przede wszystkim inteligencja katolicka, i w każdej dziedzinie życia. Przez dziesiątki lat wmawiano nam, że my katolicy nie powinniśmy się "mieszać" do polityki. Dzisiaj też jest wielu takich katolików, którzy mówią; jestem katolikiem, modlę się jak uczy Kościół, ale nie zajmuję się polityką. Mnie polityka nie obchodzi. Tymczasem według nauki Kościoła, polityka to troska o dobro wspólne. Tym najważniejszym dobrem wspólnym katolików jest dążenie do zachowania i umocnienia wiary katolickiej i stworzenie warunków do godnego życia całego społeczeństwa. Katolikowi nie może być obojętne, kto i jak rządzi społeczeństwem, czy kierują nim katolicy zgodnie z nauczaniem Kościoła, czy też ludzie wprowadzający zarządzenia i ustawy godzące w naszą wiarę i chrześcijańską kulturę, jak to się często u nas dzieje.

W ciągu dwu tysięcy lat swoich dziejów Kościół katolicki przeżywał różne kryzysy, ale zawsze wychodził z nich zwycięsko, bo chociaż składa się z grzesznych ludzi, to zawsze czuwa nad nim jego Boski Założyciel Jezus Chrystus zsyłając mężów opatrznościowych, którzy wyprowadzają go z kryzysu. Takim mężem opatrznościowym na dzisiejsze, trudne czasy Kościoła jest Ojciec Święty Jan Paweł II, który odważnie wytyka grzechy ludzkości i wzywa do pokuty. Temu poświęcił swój 22-letni pontyfikat. W roku Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa powinniśmy jak najwięcej korzystać z jego nauczania. Nie wolno nam zlekceważyć jego żarliwej prośby: "Jako następca Piotra, proszę aby w tym roku miłosierdzia Kościół uklęknął przed obliczem Boga i błagał o przebaczenie za dawne i obecne grzechy swoich dzieci" (bulla Incarnationis mysterium). W tym Roku Jubileuszowym powinniśmy także spełnić wezwanie naszych biskupów: "Pasterze Kościoła zapraszają wiernych do ożywienia aktywności w Kościele, brania zań odpowiedzialności oraz włączania się w jego apostolską misję. Służyć temu będzie aktywne członkostwo w różnych grupach, ruchach i stowarzyszeniach, szczególnie w Akcji Katolickiej, która według słów Ojca Świętego Jana Pawła II jest szkolą ludzi odpowiedzialnych za Kościół" (Konferencja Episkopatu).

W tym Roku Świętym módlmy się gorąco za Kościół pamiętając, że został on okupiony krwią nie tylko swego Boskiego Założyciela, ale wielu milionów męczenników, szczególnie w ostatnim stuleciu, którzy oddali życie za wiarę. Prośmy, abyśmy za ich wstawiennictwem i przykładem godnie bronili Kościoła. Jakkolwiek dzisiaj nie musimy tak jak oni oddawać życia za wiarę, to jednak wskutek zmasowanego ataku zła powinniśmy wszędzie być odważnymi świadkami wiary, pamiętając o słowach Jezusa, które wypowiedział do swoich uczniów: "Na świecie doznacie ucisku, ale pamiętajcie, jam zwyciężył świat". Tę radosną nadzieję słyszymy także w słowach Najświętszej Maryi Panny wypowiedzianych do pastuszków fatimskich: "Na koniec moje Niepokalane Serce zatryumfuje" .

Panno Najświętsza, Matko Kościoła spraw, abyśmy się stali godnymi jego członkami.