Przygotowanie – 1 sierpnia 2016 r.,

Czytania mszalne: Jr 28, 1-17; Ps 119; Mt 14, 13-21.

W synagodze w Nazarecie Jezus ogłosił „rok łaski od Pana” (Łk 4, 19). Następca św. Piotra, Papież Franciszek, korzystając z „władzy kluczy” (por. Mt 16, 19), 8 grudnia 2015 r. otworzył Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia, który potrwa w Kościele do 20 listopada 2016 r. Serce jego obchodów stanowiły Światowe Dni Młodzieży, które odbyły się najpierw we wszystkich diecezjach w Polsce, a następnie z udziałem Ojca Świętego w Krakowie. W Ojczyźnie świętujemy dodatkowo 1050. rocznicę chrztu naszego narodu. W takim, wyjątkowym kontekście dziejowym, wyrusza w tym roku XXXVI Wrocławska Piesza Pielgrzymka na Jasną Górę pod hasłem: „Miłosierdzie w uczynkach”.

Wędrówkę, nawet podejmowaną tylko w wymiarze duchowym, warto rozpocząć od doświadczenia miłosierdzia w sakramencie pokuty i pojednania, bo „tylko Szwedzi na Jasną Górę szli bez spowiedzi”. Przygotowując się do spowiedzi, najlepiej prosić Ducha Świętego, aby pokazał nam „palcem Bożym” (Łk 11, 20) słowo zawarte w Piśmie Świętym, które poprowadzi nas na drodze powrotu do domu Ojca (por. Łk 15, 18-20). Może będzie to jedno zdanie albo nawet „tylko słowo” (Mt 8, 8) z czytań mszalnych danego dnia? Powinniśmy również prosić o światło dla spowiednika, o czym przekonuje św. Faustyna: „Jedną rzecz zrozumiałam, że muszę się wiele modlić za każdego spowiednika o światło Ducha Świętego, bo kiedy przystępuję do konfesjonału, a wpierw nie pomodliłam się gorąco, to niewiele mnie zrozumie spowiednik” (Dz., 647).

Osobiście jestem wielkim dłużnikiem Bożego miłosierdzia i nie wyobrażam sobie życia bez częstej spowiedzi, choć za każdym razem przystępuję do kratek konfesjonału, niczym kobieta cierpiąca na krwotok, „zalękniony i drżący, by upaść przed Jezusem i wyznać Mu całą prawdę” (por. Mk 5, 33). Doświadczam jednak niebywałego zrozumienia ze strony mojego spowiednika, który jest dla mnie prawdziwym ojcem duchownym. Niedawno dostałem za pokutę podziękować gorąco za spowiedź. Starałem się to robić przede wszystkim, „uciekając się do środka najpotężniejszego” (por. „Reguła św. Benedykta, 28, 4), za jaki uważam ofiarowanie w tej intencji przyjętej Komunii św. „Panie Jezu, mój Bracie, Ty dziękuj we mnie Ojcu” – prosiłem. Modliłem się też Koronką do Miłosierdzia Bożego. Przebłaganie to przecież także wdzięczność za odpuszczenie grzechów! Ojciec mówił mi w tym dniu, bym przylgnął ze swoimi grzechami do ran Chrystusa zmartwychwstałego, bo kiedy to się czyni, gdy stawia się Jezusa w centrum, On może powiedzieć: „Weźmijcie Ducha Świętego!”: to właśnie jest spowiedź!

DZIEŃ I, 2 sierpnia 2016 r.,
wtorek: dzień poświęcony aniołom i świętym.
Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Królowej Aniołów – odpust Porcjunkuli.

Czytania mszalne: Jr 30, 1-2. 12-15. 18-22; Ps 102; Mt 14, 22-36.
Propozycja tematu: „Względem ciała i duszy” („ciało, dusza i duch” zob. 1 Tes 5, 26; Hbr 4, 12) Intencja dnia: o miłosierdzie dla całej ludzkości, a szczególnie dla wszystkich grzeszników Pan Jezus do św. Faustyny: „Dziś sprowadź Mi ludzkość całą, a szczególnie wszystkich grzeszników, i zanurzaj ich w morzu miłosierdzia Mojego, a tym pocieszysz Mnie w gorzkim smutku, w jakim pogrąża Mnie utrata dusz”. (Dz., 1210).

Św. Jadwidze, u której pierwszego dnia pielgrzymki zatrzymają się na nocleg pątnicy, pewnego razu, podczas modlitwy, w widzialny sposób Chrystus pobłogosławił z krzyża. Miejsce, w którym się to wydarzyło, zostało upamiętnione w bazylice w Trzebnicy obrazem i napisem w języku łacińskim, niemieckim i polskim. Za każdym razem, kiedy nawiedzam to sanktuarium, udaję się do tego ołtarza, bo wzrusza mnie historia zażyłej relacji śląskiej księżnej z cierpiącym Zbawicielem.

Krzyż towarzyszył św. Jadwidze przez całe jej życie. „Przeżyła śmierć męża i prawie wszystkich dzieci. Jej syn, Henryk Pobożny, jako wódz wojska chrześcijańskiego zginął w walce z Tatarami pod Legnicą w 1241 r. Narzeczony jej córki Gertrudy, Otto von Wittelsbach, stał się mordercą króla niemieckiego Filipa, w następstwie czego zamek rodzinny Andechs zrównano z ziemią, a Ottona utopiono w Dunaju. Po tych strasznych wydarzeniach Gertruda nie chciała wychodzić za mąż za kogo innego. Po osiągnięciu odpowiedniego wieku wstąpiła w 1212 r. do klasztoru trzebnickiego, ufundowanego dziesięć lat wcześniej przez jej rodziców.

Siostra Jadwigi, również Gertruda, królowa węgierska, została skrytobójczo zamordowana; druga siostra, królowa francuska, Agnieszka, ściągnęła na rodzinę hańbę małżeństwem, którego nie uznał papież (ponieważ poprzedni związek Filipa II Augusta nie został unieważniony), była zatem matką nieślubnych dzieci. Mąż Jadwigi, książę Henryk, w 1229 r. dostał się do niewoli Konrada Mazowieckiego; Jadwiga pieszo i boso poszła z Wrocławia do Czerska i rzuciła się do nóg Konradowi – dopiero wówczas wyżebrała uwolnienie męża, pod warunkiem jednak, że ten zrezygnuje z pretensji do Krakowa. W końcu jeszcze spadł na Henryka grom klątwy za przywłaszczenie sobie dóbr kościelnych i książę umarł obłożony klątwą. Jadwiga jednak bez szemrania znosiła te wszystkie dopusty Boże” (http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/10-16a.php3, 4.07.2016 r.), w czym może być dla nas wzorem.

Obejmować krzyż – oto zadanie, jakie codziennie staje przed nami do wykonania. Zacząć od tego dzień, „wyjść mu na spotkanie” (por. Mt 25, 6) z wołaniem: „Witaj Krzyżu, nadziejo nasza jedyna”! (z hymnu Nieszporów Wielkiego Tygodnia). Obejmować krzyż zwłaszcza podczas Eucharystii, będącej zawsze pamiątką, czyli uobecnieniem męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa oraz oczekiwaniem na Jego powtórne przyjście w chwale. Krzyż stanowi jej centrum! Przypominał nam o tym za swojego pontyfikatu Ojciec Święty Benedykt XVI, który, odprawiając Mszę św., chciał, aby na środku ołtarza stał krzyż obrócony pasyjką do kapłana, a obecnie śladami Benedykta XVI idzie Franciszek.

W dniu dzisiejszym, we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Królowej Aniołów, we wszystkich kościołach parafialnych świata można zyskać odpust zupełny, który uprosił św. Franciszek w kapliczce w Asyżu, zwanej Porcjunkulą. Nazwa ta oznacza małą cząstkę. Było to dokładnie 800 lat temu i z tej okazji pojutrze do miasta Biedaczyny wybiera się Ojciec Święty, chcąc się tam pomodlić jak zwykły pielgrzym.