Okres Bożego Narodzenia wprowadza nas w tajemnicę Wcielenia Jednorodzonego Syna Bożego przez ciąg nabożeństw liturgicznych. Po okresie Adwentu i tuż po Bożym Narodzeniu kalendarz kościelny wspomina św. Szczepana, pierwszego męczennika za wiarę w bóstwo Jezusa; św. Jana, umiłowanego ucznia, który pozostawił nam czwartą Ewangelię i listy mówiące o Bożej miłości; Świętych Młodzianków, dzieci zamęczone za Zbawiciela, którego nigdy nie poznały. Niedziela między Bożym Narodzeniem a Nowym Rokiem poświęcona jest Świętej Rodzinie: Jezusowi, Maryi i Józefowi. W czasie tego tygodnia wspominamy także św. Tomasza Becketa, męczennika za obronę Kościoła wbrew woli Henryka II, króla Anglii, oraz papieża św. Sylwestra, pierwszego papieża, który nie poniósł śmierci męczeńskiej, gdyż sprawował swój urząd, gdy Cesarstwo Rzymskie zmieniło prawa, pozwalając chrześcijanom publicznie wyznawać swoją wiarę. Nowy Rok obchodzony jest jako święto Maryi, Bożej Rodzicielki; okres Bożego Narodzenia kończy Objawienie Pańskie i Chrzest Pański.
Ten artykuł piszę w dniu Objawienia Pańskiego. Dzisiejsza Ewangelia, z drugiego rozdziału św. Mateusza, opowiada o Trzech Mędrcach czy królach, którzy wyruszyli ze Wschodu, ażeby złożyć hołd Królowi, którego narodzenie wskazały im gwiazdy. Przechodząc od naturalnych znaków ukazanych przez gwiazdy do historycznego objawienia w proroctwie, Mędrcy słyszą od żydowskich uczonych w Piśmie w Jerozolimie potwierdzenie tego, co zobaczyli w gwiazdach w ich krainie. Po złożeniu hołdu i darów Dziecięciu Jezus wyruszyli w powrotną podróż do swojej krainy, uciekając przed zdradzieckimi planami króla Heroda, zamierzającego zabić ich i Dziecię. Józef zabiera Maryję i Jezusa do Egiptu, aby uciec przed Herodem. Wszystkie główne postacie Ewangelii są podróżnikami. Wszyscy zamieszani są w konflikty z władcami. Wszyscy są cudzoziemcami w drodze do obcych krajów.
Św. Paweł nazywa wszystkich uczniów Jezusa Chrystusa obcymi w każdym kraju, który nie jest królestwem niebieskim. Zarówno nasze doświadczenie, jak i czytanie ewangeliczne z Objawienia Pańskiego upoważnia nas do spojrzenia na imigrantów i uchodźców ze zrodzonym z wiary współczuciem. W dniach 4-10 stycznia obchodzimy Ogólnokrajowy Tydzień Migracji, którego hasło brzmi: „Razem w drodze”.
Chicago ma długą historię zróżnicowania etnicznego i rasowego. Kolejne fale imigrantów znajdowały tutaj swój dom oraz budowały kościoły i społeczności. Wielu z nich było katolikami: Irlandczycy, Niemcy, Polacy, Włosi, Słowacy, Czesi, Węgrzy, Litwini, francuskojęzyczni Kanadyjczycy, Flamandczycy, Duńczycy, Luksemburczycy, Chorwaci, Słoweńcy i wiele innych narodowości europejskich ukształtowało tę archidiecezję. Wielu opuściło swoje kraje ze względu na konflikty z cywilnymi władzami w Europie i z powodów ekonomicznych. Wszyscy znaleźli tutaj w końcu swój dom i wnieśli ogromny wkład w rozwój miasta.
W ostatnich dziesięcioleciach wielu nowo przybyłych katolików pochodziło z Puerto Rico i Ameryki Łacińskiej, szczególnie z Meksyku, oraz Azji, zwłaszcza z Filipin, Wietnamu i Indii. Inni przywędrowali z Afryki, jako pierwsze pokolenie z tego kontynentu, które przybyło z własnej woli, a nie jako niewolnicy. Wyspy na Pacyfiku oraz kraje karaibskie również dały nam dar swoich ludzi. Ich celebracje wzbogaciły nasz kalendarz liturgiczny w okresie Bożego Narodzenia: święto Matki Bożej z Gwadelupy, Matki obydwu Ameryk, i nowenna Simbang Gabi prowadząca do uroczystości Bożego Narodzenia. Obydwa nabożeństwa stały się częścią praktyk i zwyczajów religijnych, przyniesionych tutaj przez wcześniejsze rodziny imigrantów.
Dzieje imigracji do USA były i są dzisiaj historią możliwości i opozycji. Obchodzimy Ogólnokrajowy Tydzień Migracji podczas Miesiąca Szacunku dla Życia, a zatem obchodzimy go w bogatej oprawie. Szacunek dla życia ludzkiego oparty jest na wierze, która poucza nas, byśmy w każdym narodzonym dziecku, w każdej osobie w sędziwym wieku czy każdym chorym widzieli osobę ludzką; dotyczy to także każdego imigranta czy uchodźcy.
Kim są dzisiejsi imigranci? Niezależnie od swej narodowości są oni robotnikami. Przygotowują posiłki w restauracjach, sprzątają hotele i sale szpitalne, uprawiają ziemię i dbają o nasze trawniki i ogrody, pracują w fabrykach, piorą oraz opiekują się naszymi dziećmi i osobami starszymi. Ich przyjazd jest dowodem globalizacji pracy. Pomiędzy 1991 i 2001 r. do Stanów Zjednoczonych wjechało ponad 13 mln imigrantów. Nie wszyscy przyjechali legalnie. Spośród około 5 mln nielegalnej czy nieudokumentowanej siły roboczej Stanów Zjednoczonych jeden milion jest zatrudnionych w fabrykach, 600 tys. na budowach, 700 tys. w restauracjach i 1,2 mln w rolnictwie. Statystyki rządowe podają, iż 1,5% imigrantów żyje z zasiłku; 2,1% osób urodzonych w Stanach korzysta z zasiłku.
Około 1,4 mln imigrantów mieszka w metropolii chicagowskiej; stanowią oni 18% ludności naszego regionu. Wśród pierwszych rejonów Chicago, które przyjmują imigrantów, są: wspólnota Edgewater oraz przedmieścia Mt. Prospect, Arlington Heights and Palatine.
Kościół lokalny i narodowy zapewnia imigrantom opiekę duszpasterską i społeczną, próbując to czynić w sposób, który szanuje ich ludzką godność. Chociaż najbardziej zróżnicowane kulturowo są diecezje: Brooklyn, Chicago, Los Angeles i Nowy Jork, to jednak prawie wszystkie diecezje oferują posługę, zwłaszcza nabożeństwa religijne, oraz sponsorują programy dla nowo przybyłych.
Oprócz zapewnienia imigrantom dostępu do sakramentów większość diecezji próbuje szkolić własny personel, który witałby i troszczyłby się o imigrantów oraz prowadził dla nich kursy angielskiego i szkolenie liderów spośród samych imigrantów. Większość diecezji zaspokaja żywotne potrzeby imigrantów: mieszkanie, pracę, opiekę medyczną, szkolenie obywatelskie oraz organizuje programy, które pomagają imigrantom przystosować się do życia w tym kraju. Diecezja Chicago organizuje wszystkie wymienione formy pomocy i zapewnia posługę duszpasterską dla podróżujących samolotami oraz dla ludzi na morzu.
Katolickie organizacje charytatywne sponsorują programy imigracyjne (naturalizacyjne) oraz programy dla uchodźców. Różnorodne biura etniczne archidiecezji zaspokajają potrzeby duszpasterskie imigrantów i uchodźców z Bośni, Etiopii czy Birmy. Biuro ds. Pokoju i Sprawiedliwości pracuje z grupami wspólnotowymi, zaspokajając szczególne potrzeby imigrantów. Wiele naszych parafii oferuje nabożeństwa w języku hiszpańskim i polskim oraz innych językach, jako pierwszy krok do powitania nowo przybyłych. Archidiecezja poświęca temu celowi dużo wysiłku, tak że obecnie te nabożeństwa stały się znaczącą częścią naszego życia katolickiego. Możemy teraz na nie spojrzeć i dostrzec ogrom Bożych łask i dobrej woli ludzi włożonej w owe adaptacje, z których możemy wszyscy być dumni. W tym wszystkim jednak staje się jasne, że nasza narodowa polityka imigracyjna jest niespójna i często niekonsekwentnie wprowadzana w życie.
Rok temu amerykańscy i meksykańscy biskupi wydali wspólny list duszpasterski, wzywający urzędników obydwu administracji rządowych do przeprowadzenia reformy praw i procedur imigracyjnych. Obecny system wiz rodzinnych wymaga zreformowania, ażeby rodziny mogły razem zostać. Aktualny system wiz z pozwoleniem na pracę nie chroni godności pracowników we właściwy sposób. Szeroko pojęta amnestia dla nielegalnych imigrantów, którą omawiano przed 11 września, winna stać się ponownie przedmiotem dyskusji. Ludzie nie powinni w nieskończoność żyć w zapomnieniu; winniśmy albo zalegalizować ich pobyt w naszym kraju, albo stawić czoło ekonomicznym, społecznym i politycznym trudnościom powstałym na skutek deportacji przeprowadzonych na szeroką skalę.
Troska Kościoła o imigrantów nie opiera się jednak na przesłankach ekonomicznych czy politycznych. Nasza wiara wzywa Kościół do komunii, jedności sióstr i braci w Chrystusie. Nasza wiara pomaga nam również rozpoznać bliźniego w każdym członku rodziny ludzkiej. Sami ludzie są darem o wiele większym niż złoto, kadzidło i mirra Mędrców ze Wschodu. Z tej wizji wiary rodzi się moralne zobowiązanie do szacunku, akceptacji i powitania innych, zwłaszcza obcych. W czasie Ogólnokrajowego Tygodnia Migracji możecie odwiedzić stronę internetową Służb Biskupów Stanów Zjednoczonych ds. Migracji i Uchodźców: www.usccb.org/mrs. Możecie zadzwonić pod numer (202) 541-3352 lub do innych ww. biur archidiecezji, aby uzyskać informację, jak moglibyście pomóc zaspokajać potrzeby duszpasterskie imigrantów i chronić ich godność ludzką. W wierze jesteśmy „razem w drodze”.
Niech was Bóg błogosławi.

Wasz oddany w Chrystusie

Tłumaczenie: Maria Kantor