Prezydentura Bronisława Komorowskiego była bardzo słaba, o czym pośrednio pisałem kilka miesięcy temu (Żyrandol czy realna władza). Wykazał brak aktywności prawie na każdej niwie, która należała do jego konstytucyjnych prerogatyw. Można się było nie zgadzać z prezydentem Lechem Wałęsą, Aleksandrem Kwaśniewskim i Lechem Kaczyńskim, ale w porównaniu do pięciolatki Bronisława Komorowskiego, każdy z jego poprzedników był bardziej wyrazisty i starał się aktywnie realizować powierzone zadanie.

O tym, że kadencja Komorowskiego była słaba widać było gołym okiem. Jednak nie sądziłem, że jego prezydentura zostanie zapamiętana jako czas totalnej niegospodarności, a nawet poważnych podejrzeń o kradzieże w najbardziej prestiżowej instytucji w Polsce.

Raport otwarcia w Kancelarii Prezydenta RP pokazuje dobitnie jakich współpracowników miał przy sobie Bronisław Komorowski. Urzędnicy wydali praktycznie wszystkie pieniądze, które były w ich zasięgu. Co więcej, wyniki kontroli wykazały, że z budynków należących do Kancelarii zaginęły cenne przedmioty na łączną wartość 1,5 miliona złotych. Jest to dowód na nieuczciwość ludzi Bronisława Komorowskiego, ale także świadczy o tym, że byli przekonani o swojej bezkarności. Wielu z nich zapewne myślało, że mają zagwarantowane sielskie życie i wysokie wynagrodzenia za nicnierobienie przez kolejne pięć lat.

Tak się jednak nie stało. Suweren, czyli naród zorientował się, że głowa ich państwa przespała ostatnie pięć lat. Wybrali więc prezydenta, który obiecał kadencję dynamiczną i aktywną. Obiecał też uczciwość i przejrzystość w życiu publicznym. Dlatego też zlecił przeprowadzenie szczegółowego audytu w swojej Kancelarii. Okazało się, że tuż po przegranych wyborach urzędnicy zastosowali taktykę spalonej ziemi. Wydali na wynagrodzenia i nagrody dla siebie 1,5 miliona złotych, czyli 99,59 procent całorocznego budżetu Kancelarii Prezydenta. Co to oznacza w praktyce? Ktoś na wysokim stanowisku musiał podjąć celową decyzję, by wypompować pieniądze dla swoich podwładnych, ale także zablokować i sparaliżować pracę przychodzącego prezydenta Andrzeja Dudy.

Efekt był taki, że nowy prezydent był częściowo ubezwłasnowolniony, bo nie mógł zatrudnić lojalnych wobec siebie ludzi, a także podziękować tym, którym nie ufa. Paraliż polegał też na tym, że nie można było zlikwidować niepotrzebnych stanowisk urzędniczych, bo Kancelaria nie miała pieniędzy na odprawy.

Kiedy Donald Tusk rezygnował z wyścigu o prezydenturę w 2010 r., mówił, że nie chce pilnować żyrandola. Pięć lat urzędowania Bronisława Komorowskiego przez krytyków jest określane właśnie jako bezczynne siedzenie pod żyrandolem. Choć pod wieloma dziwnymi dokumentami widnieje podpis byłego prezydenta, to nie posądzam go o to, że osobiście przywłaszczył sobie publiczne pieniądze i wyposażenie Kancelarii. Ale z raportu otwarcia jasno wynika, że Bronisław Komorowski nie upilnował nawet tego symbolicznego żyrandola.