W październikowe popołudnie 3 października br. w Dolinie Miłosierdzia w Częstochowie miało miejsce wyjątkowe spotkanie. Ludzie bezdomni z zorganizowali piknik dla dzieci. Spotkanie rozpoczęło się Koronką do Bożego Miłosierdzia w kościele, a następnie wszyscy uczestnicy spotkali się na placu za kościołem, gdzie oprócz wielu wspólnych zabaw, konkursów, wszyscy razem spożyli wspólny posiłek. Koordynatorem i animatorem spotkania była s. Milena ze zgromadzenia Sióstr św. Józefa w Częstochowie. Obok ludzi bezdomnych w spotkaniu uczestniczyły uczennice szkoły podstawowej, gimnazjum i szkoły zawodowej, podopieczne s. Mileny. Obecny był też ks. Andrzej Partika, kustosz i proboszcz Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Częstochowie oraz goście specjalni - uczestniczki Przystanku Jezus - Larysa i Asia, które na przyjechały z Warszawy.

Każdy uczestnik spotkania miał możliwość opowiedzenia o sobie. Wszyscy to wyjątkowi ludzie, o różnych zdolnościach zamiłowaniach, a historia każdego ma swój inny początek. Wiktoria, uczennica czwartej klasy bardzo lubi zwierzęta, a Magda, uczennica trzeciej klasy szkoły zawodowej pięknie haftuje. Pan Henryk, to złota rączka, robi piękne ikony i uwielbia spacerować, tylko w tym roku przeszedł 1620 km. Natomiast pan Zbyszek, to zagorzały czytelnik.

- Mam swój domek na ogrzewalni, trochę lat przeżyłem na ulicy, ale nikomu z was nie życzę żebyście tam trafili, każdemu życzę żeby sobie znalazł swój własny kąt - mówił pan Darek. - Nie pchajcie się w bezdomność, tylko próbujcie z tego wyjść - podkreślał pan Darek, który jest m.in. współautorem książki - „Umierałem sto razy”, w której dzielił się swoimi świadectwami i przemyśleniami.

- Rok temu w lipcu miałem wypadek, maszyna wciągnęła i zgniotła mi dłoń. Przez kilka miesięcy nie pracowałem. W styczniu mogłem wrócić już do pracy, ale 1 lutego straciłem mieszkanie i znalazłem się na ulicy - dzielił się z nami swoją historią pan Arkadiusz. - Przez tydzień błąkałem się po ulicach w Częstochowie i Blachowni, spałem a to na klatkach, w piwnicy, to w jakiejś szopie. Potem pojechałem do Wrocławia i tam trafiłem do ośrodka dla bezdomnych, gdzie przebywałem dwa miesiące. Później trafiłem do Opola, przebywałem tam na ogrzewalni i trochę dorabiałem na budowie. Następnie los skierował mnie do ośrodka do Radomska, jednak był to ośrodek dla osób uzależnionych, a tam po prostu źle się czułem, ponieważ nie miałem nigdy nic wspólnego ani z alkoholem ani narkotykami. Pracowałem tam dorywczo, a to przy wycince drzewa, a to w rozlewni wód pod Bełchatowem, miałem parę groszy, wsiadłem w pociąg i tak wróciłem do Częstochowy. Mieszkam na Ogrzewalni. Odkąd jestem bezdomny bliscy zaczęli odwracać się ode mnie. Nie mam od nich żadnej pomocy, częściej obcy ludzie pomogą. Mam nadzieję, na lepszą przyszłość, mam pracę dorywczą, mam zapewnione jedzenie. Mam wiarę, że moje życie się zmieni. Spotykam się z bezdomnymi, którzy byli w dużo gorszej sytuacji, a ja jakoś sobie radzę, chociaż czasami mam w sercu żal, że znalazłem się na ulicy - zakończył pan Arek.