Z okazji rocznicy zostały odprawione Msze św. w rodzinnej miejscowości papieża - Canale d’Agordo, w jego rodzinnej diecezji Belluno, a także w Rzymie, którego był biskupem przez 33 dni w 1978 r.

W Canale d’Agordo wicepostulator procesu, prał. Giorgio Lise wskazał na „ujmujący język” papieża Lucianiego, który potrafił zainteresować zwłaszcza dzieci, a który był „zapowiedzią języka papieża Franciszka”.

Z kolei przy grobie Jana Pawła I w podziemiach bazyliki św. Piotra w Watykanie modlili się uczestnicy pielgrzymki diecezjalnej z Belluno, którzy przyjechali tam z z biskupem ordynariuszem Giuseppe Andrichem. Przewodniczył on następnie Mszy św. w bazylice.

- Mój wujek, na ile go znałam, za pewnością nie dążył o bycia wyniesionym do chwały ołtarzy. Wyobrażam sobie, że z nieba uśmiecha się widząc jak zabiegamy o jego beatyfikację - powiedziała jego bratanica Pia Luciani. Dodał, że zgodziłby się na to, by go czczono na ołtarzach tylko dlatego, by zadowolić wiernych, ale najchętniej „stanąłby w jakimś kącie”.

„Positio” - dokument podsumowujący proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym i wykazujący heroiczność jego cnót - liczące pięć tomów, została już złożona w Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Studiowane są już także przypadku niezbędnych do beatyfikacji cudownych uzdrowień, przypisywanych jego wstawiennictwu.

- Uważam, że za dwa, trzy lata, a być może nawet mniej, będziemy mogli modlić się do Lucianiego jako błogosławionego - twierdzi prał. Mazzorana Wskazuje ona na trwającą już kilka dziesięcioleci „wielką pobożność ludową” wobec osoby Jana Pawła I.

Albino Luciani urodził się 17 października 1912 r. w Forno di Canale (dawna nazwa Canale d’Agordo). Od 1958 r. był biskupem Vittorio Veneto, od 1969 r. patriarchą Wenecji, a od 1973 r. kardynałem. 26 sierpnia 1978 r. został wybrany papieżem i przyjął imię Jana Pawła I. Zwano go Papieżem Uśmiechu. Zmarł nagle 28 września 1978 r.