Aula Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Lublinie zgromadziła 6 marca br. ponad dwustu kapłanów. W obecności abp. Józefa Życińskiego, biskupów Ryszarda Karpińskiego oraz Mieczysława Cisło odbył się Dzień Skupienia dla kapłanów Archidiecezji Lubelskiej. Prowadzącymi spotkanie byli profesorowie - bibliści Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego: ks. Józef Kudasiewicz oraz ks. Henryk Witczyk.

We wprowadzeniu do dnia skupienia Metropolita Lubelski zaznaczył wyjątkowość pierwszych dni nowego stulecia, które pozwalają na tworzenie nowego stylu działań duszpasterskich, wypływających z otwarcia na Chrystusa i drugiego człowieka. Wobec wielu nowych wyzwań i sytuacji łatwo o zagubienie i poczucie samotności. Wrażliwi duszpasterze często stają wobec nieprzewidywalnej i przytłaczającej rzeczywistości. Odpowiedzią na to jest wspólnota przyjaźni, ujawniająca się przez kapłańską modlitwę i refleksję. Na progu Wielkiego Postu dzień skupienia jawi się jako spotkanie zasłuchania w Słowo Boże i stawiania pytań dotyczących pełniejszego życia Ewangelią. Każda Eucharystia przypomina o życiu Bożym wymiarem Paschy i zasłuchaniem w Słowo Boże celem odkrywania istotnego sensu życia i powołania. Święci Kościoła ukazywali w historii syntezy myśli i wiary, które były odpowiedzią na niedomagania cywilizacyjne.

Ks. prof. Józef Kudasiewicz wystąpił z wykładem pt.: "Główne linie teologii paschalnej". Została ukazana panorama biblijna całego Triduum paschalnego. Pascha przeżywana w liturgii jest wydarzeniem kilkuaspektowym, które nie wystarczy technicznie przygotować, lecz trzeba osobiście przeżyć. W mentalności ludzi wierzących istnieje przeakcentowanie duchowości pasyjnej nad paschalną. Słowo Boże wyraźnie akcentuje czyn zbawczy jako połączenie wydarzenia śmierci - "zwycięstwo nad śmiercią" oraz zmartwychwstania Jezusa - "przywrócenie do życia" . Liturgia Wigilii paschalnej (Liturgia światła, Orędzie wielkanocne, Liturgia Słowa i Światła) wprowadza nas w życie Kościoła jako rzeczywistości zmartwychwstałego i żyjącego Chrystusa. Stary Testament przedstawia Paschę w płaszczyźnie dziejów oraz kultu. Tę problematykę przybliżył słuchaczom ks. prof. Henryk Witczyk. Wydarzenie paschy rozumianej jako "ocalenie wobec niszczyciela" ukazuje w "znaku krwi baranka" zbawczą obecność Jahwe wobec zagrożenia. W innej tradycji akcent komentarza pada na spożywanie baranka paschalnego jako aktu ofiary przywołującej Boga celem ocalenia ludu. Jest to wyraz dojrzałej wiary, która w "obrzędzie" przywołuje "wydarzenie". Ryt staje się "gwarancją zbawczej obecności Boga". Pascha ujmowana jako celebracja "wyjścia" w łączności z "przymierzem" znajduje swoje zakończenie w "darze ziemi" . "Celebracja Paschy kreuje historię" życia człowieka. Ostatecznie Pascha może być rozumiana jako model zbawienia oraz możliwość medytacji nad Opatrznością Bożą (mądrością Bożą).

Po krótkiej przerwie na komentarze wokół poruszonej problematyki uczestnicy dnia skupienia sprawowali Liturgię Nieszporów pod przewodnictwem kustosza Sanktuarium Katedralnego ks. kan. Adama Lewandowskiego. Słowo komentarza do czytania wokół idei "Ostatnia Wieczerza jako Pascha Chrystusa i nasza" wygłosił ks. prof. Kudasiewicz. Jezus Chrystus został przedstawiony jako świadomy swojej misji "baranek paschalny", będący źródłem miłości "aż do końca". Do końca czasów ma być głoszona miłość na pamiątkę miłości Pana, który ustanawia kapłaństwo dla Eucharystii, będącej wyrazem tej miłości. Kapłani muszą jawić się wobec świata jako "szafarze miłości". Trzeba "dać duszę" - służyć każdemu człowiekowi i przez to stawać się obrazem "kapłana paschalnego", który zbawia się we wspólnocie "ludzi paschalnych". Każdy gest służby - miłości do człowieka staje się dzisiejszym "codziennym wychodzeniem z Egiptu" .

Po wspólnej modlitwie ostatni wykład ks. prof. Witczyka miał tytuł: "Wyścig do pustego grobu czy paschalne narodziny Kościoła?" . Okres Wielkiego Postu ze swoim charakterem pasyjnym pozwala nam odkryć zbawczy sens cierpienia. Celebracja Eucharystii jest centrum " nowej historii i nowej ziemi" ukazującej zwycięstwo Chrystusa - Baranka. Oprócz mocy Słowa Bożego i Ducha Świętego Chrystus daje Kościołowi do walki ze złem "moc swojej Krwi". Chrystus jako "baranek nowej Paschy" dokonuje dzieła zbawienia jako akt mocy i siły - doprowadzenie do zagłady zła. Trzeba dzisiaj odrzucić sielankowe podejście do wiary i wejść na drogę realnego zbawienia jako walki przeciw złu w świecie. Święci Piotr i "uczeń, którego Jezus miłował" przez swój bieg do pustego grobu "wchodzą w wydarzenie zmartwychwstania". Chrystus pociągając ich do Siebie tworzy wspólnotę eklezjalną i staje się źródłem duchowej wspólnoty w Kościele.

W słowie zakończenia Ksiądz Arcybiskup podziękował prelegentom i zgromadzonym kapłanom. W słowie komentarza do wygłoszonych referatów została przypomniana postać Jana Pawła II, który jest dzisiaj przykładem żyjącego wśród ludzi i z ludźmi "duszpasterza". Wyrażone zostały życzenia, aby "lubelscy duszpasterze" byli "ludźmi nadziei" oraz " ludźmi miłości aż do końca". Na koniec spotkania Księża Biskupi udzielili wszystkim duszpasterzom pasterskiego błogosławieństwa.