Małżeństwo Curie otrzymało go po latach żmudnych badań w nieogrzewanej szopie, wcześniej służącej za prosektorium, przerzuciwszy łopatami tony skał zawierających nieznane pierwiastki. To epokowe odkrycie otworzyło nowe drzwi dla diagnostyki medycznej.

Impuls dla medycyny

W listopadzie 1905 r. Maria Skłodowska-Curie, Piotr Curie i Henri Becquerel za badania nad zjawiskiem promieniotwórczości otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. Sześć lat później Szwedzka Akademia Nauk przyznała Polce Nagrodę Nobla z chemii za odkrycie nowych pierwiastków. Okazało się ono fundamentalne, dało bowiem podwaliny pod rozwój współczesnej onkologii i badań nad pierwiastkami promieniotwórczymi.

Nieco wcześniej inżynier Wilhelm Roentgen odkrył promieniowanie elektromagnetyczne, i już od 1896 r. było ono wykorzystywane w eksperymentalnym leczeniu nowotworów, dopiero jednak w XX wieku, dzięki odkryciu nowych źródeł promieniowania, wykonano znaczne postępy w zakresie technologii umożliwiających jego bezpośrednie podawanie do chorych tkanek. W latach 30. XX wieku powstały pierwsze, bardzo kosztowne urządzenia do tych celów, jednak ogromny przełom nastąpił po wynalezieniu reaktora jądrowego oraz sztucznych izotopów promieniotwórczych, które obniżyły koszty terapii. Dzięki technologii takiej jak tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny lekarze mogą dzisiaj leczyć nowotwory, które niegdyś oznaczały śmiertelny wyrok.