Ks. Jarosław Grabowski: Obecnie w Kościele katolickim trwają dyskusje dotyczące synodalności, a nawet pewnych form demokracji w Kościele. Na ile te różne formy kościelnej demokracji są zgodne z nauką Ewangelii? W Kościele ewangelicko-augsburskim te formy są mocno zakorzenione.

Bp Marian Niemiec: W naszym Kościele synodalność i pewne formy demokracji ukształtowały się historycznie. Od czasów Marcina Lutra funkcjonuje nauka o tzw. dwóch regimentach, czyli władzy duchowej i władzy świeckiej. Człowiek w zasadzie podlegał jednej i drugiej władzy. Demokracja w naszym Kościele zaczęła mocniej wchodzić i rozwijać się pod wpływem Kościoła reformowanego. Struktury synodalne zaczęły się rozwijać wraz z rozwojem demokracji w ogóle. Trzeba dodać, że w Kościołach luterańskich funkcjonują różne struktury władzy. W Kościele ewangelicko-augsburskim w Polsce mamy ustrój synodalno-konsystorski.

Synodalność wypływa również z nauki o powszechnym kapłaństwie. Nauczamy, że wszyscy wierni są odpowiedzialni za swoje życie duchowe, za swoje zbawienie i za zbawienie innych. Nie ma hierarchii. Ksiądz czy prezbiter, diakon, biskup to jest urząd duchownego, nic szczególnego nie odróżnia nas od wszystkich świeckich. I myślę, że właśnie powszechne kapłaństwo jest fundamentem tej zasady. Kościół został powołany do zwiastowania słowa, sprawowania sakramentów, a każdy sam, indywidualnie musi to słowo przemyśleć. Każdy jest odpowiedzialny za wspólnotę Kościoła. Wszyscy razem na zgromadzeniu parafialnym coś ustalamy, a potem to realizujemy.