Dzieło pochodzi z małopolski, przypuszczalnie z Krakowa. Powstało między rokiem 1430-40 na drewnie lipowym. – Według najnowszych badań postać niewiasty w stroju zakonnym, z księgą w ręku, podtrzymującą pionowo ustawioną laskę, z której wyrastają ulistnione gałązki, może być identyfikowana ze św. Kingą. Jej lipowa laska, jak przekazuje legenda hagiograficzna, w cudowny sposób wypuściła liście.

W klasztorze klarysek w Starym Sączu przez wieki otaczano kultem lipę, wiązaną z tym cudownym wydarzeniem z życia św. Kingi. Liryczne w nastroju przedstawienie, ukazuje trzy święte niewiasty zasiadające na wspólnej ławie w symetrycznym, fryzowym układzie, co pozostaje w malarstwie tablicowym Małopolski zjawiskiem odosobnionym. Tło kompozycji, zamiast gotyckich elementów architektonicznych wypełnia płasko rozwieszona tkanina, ozdobiona ornamentyką roślinną w postaci palmet i kwiatonów oraz sylwetkami skrzydlatych smoków – motywów jakie występowały na czternastowiecznych tkaninach włoskich – wyjaśnia dr Urszula Stępień, kustosz muzeum.