To jedno z najpiękniejszych świąt w roku liturgicznym Kościoła. Na Podkarpaciu ma ono zawsze bardzo uroczysty, a zarazem serdeczny charakter i nastrój.

Jest czas siewu, jest czas zbiorów – uosobiony w pięknych, pełnych religijnych i patriotycznych inspiracji wieńcach poświęcanych w kościołach, uwitych z kłosów tegorocznego zboża, kwiatów, ziół, owoców. Jak stary obyczaj każe...

Niebawem obchodzić będziemy dożynki, pełne radości z owoców ciężkiej pracy rolnika, ale i niepokojów o przyszłość wsi, opłacalność produkcji rolnej... Ale czy tylko? Praca na roli, to także, od wieków, przywiązanie do ojczystej ziemi, do wiary naszej, nierozerwalnie z nią związanej kultury ludowej, obyczajów, etosu rodziny, społecznikowskich tradycji, pomocy wzajemnej.... Czy potrafimy ocalić tę spuściznę, pozostawioną nam przez ojców naszych?