Kuba na wakacje zamiast do Francji wybrał się do Nadrybia k. Łęcznej. Podobnych mu młodych ludzi, którzy zamieniają udział w obozach, koloniach i wczasach w modnych kurortach na dwutygodniowe rekolekcje oazowe, jest coraz więcej. W lipcu i sierpniu na kilkunastu turnusach zorganizowanych przez Ruch Światło-Życie Archidiecezji Lubelskiej dla dzieci i młodzieży wypoczywało i formowało się ok. 500 osób. Do tego należy dodać małżeństwa i rodziny z Domowego Kościoła, dla których wakacje to również czas rekolekcyjnego spotkania z Panem Bogiem i bliźnimi.

Czas przyjaźni

Julia Warząchowska niecierpliwie czeka na oazowe rekolekcje, czy to w najdłuższej, wakacyjnej wersji, czy też na śródroczne, weekendowe. – Tym, co mnie do nich ciągnie, jest czas na odpoczynek i odnowienie relacji z Bogiem, na poznawanie Go jeszcze bliżej i jeszcze bardziej, na poznawanie Pana Boga w drugim człowieku. Na oazie zawsze są cudowni ludzie, którzy dodają mi skrzydeł – dzieli się licealistka z Lublina. – Wiem, że wakacje można spędzić zupełnie inaczej, a ponad dwa tygodnie rekolekcji to strasznie dużo z lata, ale to nie jest marnowanie czasu. Tu doświadczam Bożej obecności i miłości, tu patrzę na siebie przez pryzmat Bożego wzroku. Tu wreszcie, w bezpiecznej atmosferze, mogę mówić o swoich emocjach i marzeniach, bez lęku, że ktoś mnie oceni czy wyśmieje. Oaza to czas prawdziwej przyjaźni z Bogiem i z ludźmi – mówi z przekonaniem.