Słowo „kabała” pochodzi od hebrajskiego czasownika lekabel – przyjmować (wiedzę od mistrza). Kabała to kierunek filozoficzny (dość powszechnie określana jest też jako zjawisko religijne), podejmujący polemikę z racjonalizmem głoszonym przez żydowskiego uczonego Mojżesza Majmonidesa (zm. 1204 r.). Kabaliści uważali, że poznanie oparte na rozumie jest niepełne, dlatego podkreślali znaczenie intuicji, kontemplacji oraz przeżyć mistycznych jako pewnych dróg osiągnięcia wiedzy „zakrytej” dla ogółu ludzi. Na kabalistów oddziaływały nurty filozoficzne: panteizm (głoszący, że cały świat jest Bogiem) oraz neoplatonizm (zainteresowany funkcjonowaniem świata oraz możliwością jego poznania).