Z różnych stron Kielc jest widoczna zalesiona góra, na której szczycie znajduje się kościół z okazałą wieżą dzwonną. Jest nią Karczówka. Wysoka na 319 m, zbudowana z wapieni dewońskich,
wchodzi w skład niewielkiego pasma górskiego, przecinającego nasze miasto. To pasmo nosi nazwę "Kadzielniańskie" - od nazwy góry leżącej blisko śródmieścia, Kadzielni. W skład pasma
wchodzą jeszcze następujące wzniesienia: Wietrzna - góra rozebrana przez kamieniołom w XX w., Brusznia, Dalnia. Karczówka wchodzi w skład Kielecko-Chęcińskiego Parku Krajobrazowego,
utworzonego dopiero w 1988 r.
Górę porasta ok. 180-letni sosnowy las. Szczyt Karczówki jest rezerwatem ścisłym, utworzonym w 1953 r. Strefą ochrony ścisłej objęto powierzchnię 18,5 ha. Zadaniem tego rezerwatu jest
ochrona krajobrazu, otaczającego zabytkowy klasztor pobernardyński z XVII w. i wyrobisk dawnych kopalń rudy ołowiu (galeny).
Nazwa góry pochodzi od ludzi, którzy w przeszłości zajmowali się karczowaniem lasu dla potrzeb działalności górniczej. Obecnie mało kto wie, że w dawnych czasach ta góra była
jedną wielką kopalnią odkrywkową. Już od XIV w. wydobywano tu ołów.
Wydobycie odbywało się metodą szparowo-szybową. Ruda występowała na powierzchni lub na bardzo niewielkiej głębokości. Żyły ołowiu znajdują się po stronie południowej i zachodniej wzniesienia.
Do dzisiaj są zachowane wąskie, wydrążone szczeliny, z których wybrano ołów, oraz zagłębienia po dawnych szybach. Jest ich na Karczówce, Bruszni i Dalni ok. 1000. Wydobyty urobek
był przetapiany w hucie ołowiu Niewachlów lub Białogon.
Z upływem czasu zasoby rudy się wyczerpały. W pamięci potomnych po tradycjach górniczych pozostał w kościele klasztornym posąg św. Barbary, z piękną legendą o gwarku
(ob. górniku) Mali. Legendę tę spisano i umieszczono obok posągu.
Gwarek ów odnalazł bryłę samorodka galeny, z której wykuto wspomniany posąg św. Barbary, a także płaskorzeźbę Madonny, umieszczoną w północnej nawie katedry, oraz
płaskorzeźbę św. Antoniego, umieszczoną w kościele w Borkowicach, nieopodal Przysuchy. To znalezisko miało miejsce już po zbudowaniu klasztoru - 7 grudnia 1646 r.
Klasztor i kościół zbudowano w w. XVII - jako wotum dziękczynne za ocelenie miasta od szalejącej wówczas epidemii. Po powstaniu klasztoru góra ta, niezależnie od działalności
górniczej, stała się miejscem kultu religijnego.
Z miejsca widokowego w pobliżu bramy klasztornej rozciąga się przepiękna panorama na Kielce. Tutaj widać, że nasze miasto leży między górami. Widoczna jest kielecka Starówka na czele z katedrą,
nowoczesne dzielnice miasta oraz najwyższy budynek - biurowiec przy ul. Targowej.
Po stronie północnej cieszy oko widok na pasma górskie: Oblęgorskie i Tumlińskie. Można zobaczyć kościół w Chełmcach, do którego uczęszczał Henryk Sienkiewicz. Sam Oblęgorek
(rodzinna miejscowość H. Sienkiewicza - przyp. red.) jest niewidoczny, ale widać górę Baranią (427m), położoną nad nim.
Piękne widoki na okolicę i miasto rozciągają się również z wieży kościoła. Po stronie południowej widać pasma górskie: Zgórskie, Posłowickie i Dymińskie.
Również po północnej stronie lasy, porastające pasmo tumlińskie, są jakby na wyciągnięcie ręki. Widoczna jest zabudowa przemysłowa KZWM i "Armatur". Niestety te zakłady będące chlubą miasta,
są bliskie upadku. Bliżej naszej wieży rozłożone są zakłady "Iskra".
Po stronie zachodniej widać obniżenie rzeczne Bobrzy. Z wieży widoczny jest krzyż na Bruszni, ustawiony przez kieleckich harcerzy w 1917 r. w miejscu, gdzie odbyła
się zbiórka powstańców styczniowych przed zamierzonym atakiem na Kielce. Przed tym krzyżem drużyny harcerskie z miasta składają swoje przyrzeczenie.
Z góry widać także całą zabudowę klasztoru, ale o samym klasztorze trzeba powiedzieć więcej następnym razem.
Pomóż w rozwoju naszego portalu