Reklama

Niedziela Częstochowska

Kolęda urealnia obraz parafii

Pojawiają się głosy o rezygnacji z wizyty kolędowej, jako nieprzystającej do współczesnej mentalności ludzi. Czy bez kolędy będzie lepiej w duszpasterstwie? – Nie będzie – mówi ks. Łukasz Dyktyński, proboszcz parafii św. Mikołaja w Truskolasach.

Niedziela częstochowska 4/2024, str. VI

[ TEMATY ]

wizyta duszpasterska

Karol Porwich/Niedziela

Państwo Kępa podczas kolędy. Pan Szymon od lat pomaga proboszczom w transporcie do odległych miejscowości

Państwo Kępa podczas kolędy. Pan Szymon od lat pomaga proboszczom w transporcie do odległych miejscowości

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ksiądz Łukasz proponuje zwrócić uwagę na trzy perspektywy w ujęciu korzyści, które daje nam wizyta kolędowa.

Różne wymiary

Pierwszą jest zaznajomienie lokalnego pasterza z ludem Bożym, który został mu powierzony. – Kolęda daje przestrzeń do spotkania z kapłanem, ludzie przynajmniej częściowo przestają być dla księdza anonimowi. Spotkanie duszpasterskie daje kapłanowi możliwość poznania realiów życia. Może, przynajmniej w jakimś fragmencie, zobaczyć, jak żyją jego parafianie. Dla księdza niezwykle istotne jest doświadczenie powszedniego życia świeckich – opowiada nam duchowny.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Dla ministranta Bartka Macha również ważne jest spotkanie z ludźmi. – Możemy poznać historie innych ludzi. Gdy wchodzimy do domów, słyszymy wiele opowieści. Możemy zobaczyć, jak żyją inni.

Kolęda urealnia obraz parafii. Duchowni i świeccy funkcjonują w nieco innym trybie i nie jest to ani lepszy, ani gorszy wymiar. Dobrze, żeby te przestrzenie od czasu do czasu się spotykały i trochę wzajemnie rozumiały. – Dobrze, żeby świeccy też rozumieli, jak ich ksiądz żyje; że napotyka w swoim życiu różne problemy i wyzwania, z którymi musi się zmagać. Kolęda daje nam, duchownym, sposobność – a patrzę na to szerzej – żeby była otwartość na to, czym żyje ksiądz. Ja to nazywam urealnieniem – wyjaśnia kapłan.

Reklama

Druga przestrzeń, o której opowiada nam ks. Łukasz, ma wymiar bardziej duchowy, niewidoczny, i jest ponad relacjami ludzkimi. Błogosławieństwo jest przestrzenią duchową i podczas niego tworzymy szczelinę do działalności Pana Boga. – Rzadko się, oczywiście, zdarza, żeby błogosławieństwo doprowadziło kogoś do nawrócenia czy wywróciło czyjś świat duchowy do góry nogami. Jestem głęboko przekonany, że kolęda jest wpuszczaniem Pana Boga – opowiada kapłan. Nie wolno zapominać, że przez błogosławieństwo Pan Bóg wchodzi w przestrzeń, gdzie mieszkają ludzie. W życiu duchowym nie istnieją przestrzenie neutralne. – My, kapłani, przez wizytę duszpasterską tę przestrzeń, przynajmniej na moment, oddajemy Panu Bogu. Myślę, że jest niebywale ważne, aby to błogosławieństwo chroniło od zniewolenia ducha – podkreśla proboszcz.

Maria Kępa, parafianka mieszkająca w Kałmukach, mówi, jak bardzo ważni są kapłani w jej życiu. Ksiądz w jej domu zawsze jest wyjątkowym gościem. – W domu są różne problemy, ale dzięki wierze człowiek wychodzi z tych wszystkich upadków – dodaje.

– Wizyta kolędowa jest pewną preewangelizacją. Ewangelizacja może pojawić się dopiero tam, gdzie są pewne zaufanie, pewna otwartość. Nie da się przejść od razu do głoszenia kerygmatu bez poprzedzenia tego ciepłym, ludzkim zainteresowaniem – wyjaśnia ks. Dyktyński.

Trzeci wymiar to głoszenie. – Jeżeli ksiądz jest w stanie dobrze pokierować rozmową, to zawsze ogłosi Jezusa. Zawsze wskaże źródło zbawienia, zawsze zareklamuje przestrzeń do spotkania z Panem Bogiem. Kolęda jest okazją do używania języka wiary – podkreśla ks. Łukasz.

Doświadczenia

Ksiądz Marek Skrzypczyk, wikariusz parafii, ceni sobie przede wszystkim możliwość spotkania z parafianami. Nie ma żadnych przykrych doświadczeń związanych z odwiedzinami u wiernych, a jest to już jego czwarta parafia. – Spotykamy się z różnymi ludźmi, czasami również z mniej praktykującymi, ale rozmowy są zawsze miłe, a ludzie przeważnie otwarci – opowiada nam ksiądz wikary.

Reklama

Ignacy Frania, ministrant z truskolaskiej parafii, nie pierwszy raz uczestniczy w kolędzie. Dla niego wartością podczas wizyt kolędowych jest głównie pomoc ludziom. – Miałem wiele przypadków, gdy chodząc po domach, mogłem pomóc starszej pani przynieść drewno na opał ze stodoły, bo sama nie dałaby rady. Pamiętam też sytuację, w której pomagałem wyciągnąć krzyż i świeczki parafiance po udarze – opowiada. Ignacy puka do każdego domu, nawet w sytuacji, gdy sąsiedzi zniechęcają, mówiąc, że nie ma to sensu. Zdarzało mu się uciekać przed psami czy też usłyszeć niekoniecznie pochlebne słowa. – Nie jest to dla mnie problemem, zawsze daję sobie kolejną szansę – kończy ministrant.

Olek Marcel i Kacper Paruzel są najmłodszymi ministrantami z Truskolas podczas wspólnego kolędowania. Obydwaj cieszą się na możliwość śpiewania ludziom kolęd. Olek dumny jest ze wspólnej modlitwy z odwiedzanymi parafianami, a Kacprowi niestraszne są mróz i wszelkie niewygody.

Wioleta Kos z Kałmuk przyjmuje nas wraz z teściem Stanisławem i wskazuje na sympatyczną atmosferę podczas kolędy, chwali proboszcza za jego ludzką postawę. I dodaje, że wiele zależy od duszpasterza. – Musiałam zorganizować sobie wolną godzinę, żeby uczestniczyć w wizycie. Na szczęście zakład pracy mam w pobliżu i wszystko się udało – dodaje.

Państwo Pytlowie są od zawsze blisko Kościoła. – Kolęda jest dla mnie bardzo ważna, mimo że w każdy pierwszy piątek miesiąca odwiedza nas proboszcz – mówi Wiola Pytel, która porusza się na wózku. Ryszard Grenicki, emeryt, czeka na księdza przed domem, koło ławeczki, na której często można go spotkać latem. – Jestem katolikiem i wizyta księdza wprowadza lepsze samopoczucie. Można się podzielić i smutkami, i radościami, których dzisiaj nie brakuje.

Renata Hain i Krzysztof Porada zawsze przyjmowali księdza, tak jak czyniło się to w ich rodzinnych domach. Pan Krzysztof podkreśla potrzebę kontaktu z księdzem i zauważa, jak wielu młodych ludzi traci tę możliwość.

Ciekawostki

Reklama

Z wizytą trafiamy na Warsztaty Terapii Zajęciowej w Hutce, gdzie kierownikiem jest Elżbieta Cendal. Podczas mojej rozmowy z Marceliną Desperak, psycholog w tutejszym ośrodku, dobiegają gromkie brawa z sali, w której niepełnosprawni intelektualnie mają spotkanie kolędowe z ks. Łukaszem. – Jak słychać, przeżywają kolędę nieco inaczej, klaszczą, cieszą się, uzewnętrzniają emocje. Może właśnie takiego podejścia powinniśmy się od nich uczyć i podchodzić do kolędy z radością. Oczywiście, z refleksją i zadumą, ale również z pozytywną energią – wskazuje moja rozmówczyni.

Pani Marianna Kupka, żona sołtysa Leonarda z Kałmuk, opowiada nam z kolei, jak przyjęła swoją pierwszą kolędę w wieku 10 lat, kiedy tato i mama byli w pracy. – Zdaje się, że był to ks. Motłoch – wspomina.

Księdzu Łukaszowi zdarzyło się kilka razy, że podczas kolędy i intymnej rozmowy z domownikami ktoś się przełamał i postanowił się wyspowiadać.

Podsumowanie

Pojawiają się różne zarzuty, które sprowadzają wizytę kolędową do inwentaryzacji czy zbiórki pieniędzy. Każdy z nas, świeckich, jest inny i to samo dotyczy duchowieństwa. Nawet gdy pojawiają się kapłani, których w związku z wieloletnią posługą dotykają pewna monotonia czy wręcz machinalność gestów, w całej wizycie to nie przeszkadza. – Jak by na to nie patrzeć, kapłan wykonuje swoje sacramentarium i błogosławi, więc Pan Bóg przychodzi do ludzi w miarę otwartości ich serc. Duszpasterz spełnia swoje funkcje kapłańskie przez błogosławieństwo – mówi ks. Dyktyński. – Musimy pracować nad „ludzką” bliskością księdza i jakością duszpasterstwa. Nad sposobem i treścią tego, co przekazujemy ludziom w wierze. Wiara oparta na folklorze, tradycjach, okazjonalnych akcjach słabnie coraz bardziej – przyznaje ks. Łukasz.

Na koniec postanowiłem zapytać o zdanie doświadczonego częstochowskiego kapłana – ks. Stanisława Gębkę, czy warto pukać do każdych drzwi. – Widziałem przykład w jednej z parafii, gdzie w kościele były dostępne bileciki, które można było nakleić na drzwi. Był to wyraz woli przyjęcia księdza. Jeśli chodzi o moje wyczucie duszpasterskie, wszystko zależy od gorliwości proboszcza i wikariuszy. Ja byłbym zdania, żeby utrzymać tradycję i chodzić od mieszkania do mieszkania, żeby dać okazję do spotkania z księdzem. Szczególnie teraz, w naszych czasach. Decyzja zawsze należy do proboszcza i trzeba zachować wolność wyboru.

2024-01-23 14:20

Ocena: +4 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Od drzwi do drzwi

Niedziela warszawska 4/2024, str. IV

[ TEMATY ]

wizyta duszpasterska

Karol Porwich

Kolędy są najczęściej spotkaniami z ludźmi, którzy wiedzą, czego oczekiwać po takiej wizycie

Kolędy są najczęściej spotkaniami z ludźmi, którzy wiedzą, czego oczekiwać po takiej wizycie

Duszpasterze lubią wizyty kolędowe u parafian. Z wielu przyczyn, ale najważniejsze są oczywiste – można lepiej poznać wiernych i umocnić ich wiarę.

Ksiądz Jarosław Kuśmierczyk, proboszcz podwarszawskiej parafii św. Jana Pawła II w Ruścu, w czasie kolędy musi się porządnie nachodzić, bo do odwiedzenia ma – w pojedynkę – trzy wsie. Obecny „obchód” zaczął na początku grudnia 2023 r., do połowy stycznia br. odwiedził 450 rodzin. – Byłem wszędzie tam, gdzie mnie wpuszczono – mówi. Bo zdarzało się, że potencjalni parafianie mówili „dziękujemy”, choć na ogół grzecznie. Gdzie mogliby być niegrzeczni, ks. Jarosław mniej więcej wie: gdy parę lat temu tworzył parafię, pukał do każdych drzwi. I teraz wie, do których nie zapuka.
CZYTAJ DALEJ

Rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego o. Józefa Andrasza

2024-11-17 18:59

[ TEMATY ]

św. Faustyna Kowalska

o. Józef Andrasz SJ

Mateusz Wyrwich

O. Józef Andrasz

O. Józef Andrasz

Metropolita krakowski, abp Marek Jędraszewski podjął decyzję o rozpoczęciu procesu beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego Sługi Bożego o. Józefa Andrasza SJ, kapłana, kierownika duchowego i spowiednika m.in. św. Siostry Faustyny.

Ojciec Józef Andrasz urodził się 16 października 1891 roku w Wielopolu koło Nowego Sącza. Już w dzieciństwie odczuł powołanie do kapłaństwa i życia zakonnego. Wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w wieku niespełna piętnastu lat. Święcenia kapłańskie przyjął w 1919 roku.
CZYTAJ DALEJ

Kolejny etap Drogi Raciborskiej św. Jakuba

2024-11-18 20:13

Ks. Łukasz Romańczuk

Miłośnicy Dróg św. Jakuba Archidiecezji Wrocławskiej przeszli kolejny odcinek Drogi Raciborskiej. Tym razem przeszli odcinek z Raciborza do Kietrza

-Ten etap drogi był kontynuacją naszej wyprawy, którą rozpoczęliśmy rok temu w Zimnej Wódce, gdzie rozpoczyna się Droga Raciborska do Sławięcic oraz od Sławięcic do Bierawy i z Bierawy do Łubowic, a miesiąc temu z Łubowic do Raciborza. To właśnie w Raciborzu rozpoczęliśmy naszą dzisiejszą wędrówkę - zaznacza ks. Tomasz Gospodaryk, kapelan Miłośników Dróg św. Jakuba Archidiecezji Wrocławskiej oraz proboszcz parafii NMP Różańcowej w Kruszynie i dodaje: - Tym razem przeszliśmy mniejszy odcinek 20 kilometrowy do Kietrza i planujemy już następne wędrówki, które prowadzą ku granicy polsko-czeskiej.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję