Postulator procesu beatyfikacyjnego Wiktorii, Józefa oraz ich dzieci przybył w okresie przedświątecznym do kościoła św. Floriana w Krakowie, aby przekazać relikwie bł. rodziny Ulmów i przybliżyć parafianom postawy życiowe wyniesionych na ołtarze rodziców.

Chwila refleksji

Mszę św., w trakcie której relikwie zostały przekazane, wspólnie z ks. Witoldem Burdą, sprawowali: ks. dr Andrzej Scąber (główny referent do spraw kanonizacji w archidiecezji krakowskiej), ks. Grzegorz Szewczyk i ks. Stanisław Czernik. Rozpoczynając homilię, ks. postulator zaznaczył: – Chciałbym wszystkich zaprosić na chwile wspólnej refleksji. Nie tyle, żeby opowiedzieć historię Ulmów, bo ją możemy dobrze poznać dzięki różnym publikacjom, także w internecie, ale żebyśmy pochylili się nad najważniejszych aspektami ich drogi do świętości. Przywołując dzieciństwo Wiktorii i Józefa, domy, z których pochodzili, kapłan pokazywał, jaką rolę odgrywają rodziny w kształtowaniu człowieka. Przybliżając panujące w nich zasady wychowania, podkreślił: – Poczucie obowiązku kształtowało przekonanie, tę wielką mądrość, że w życiu nie tylko są prawa, ale są przede wszystkim obowiązki. A nawiązując do współczesnych postaw wielu nauczycieli i rodziców, ks. Witold przekonywał: – Mądry rodzic; mama i tata, mądry nauczyciel, katecheta będzie stawiał dziecku wymagania. Przez to będzie ono autentycznie wzrastać.

Przypomniał też, że mama Wiktorii zmarła, gdy dziewczynka miała zaledwie 6 lat i została z ojcem i starszym rodzeństwem. – Sześciolatka doświadczyła utraty najbliższej osoby – zauważył ks. Witold i podkreślił, że w tym bolesnym doświadczeniu jej rodzina dostała wsparcie ze strony krewnych i sąsiadów. – Jakie to piękne mieć obok siebie dobrych, szlachetnych i bezinteresownie niosących pomoc ludzi, którzy mają czas, potrafią posłuchać, zrozumieć – zauważył ks. postulator i dodał: – Ci ludzie potrafili się dzielić, chociaż sami niewiele posiadali, bo żeby pomóc, to trzeba mieć przede wszystkim wrażliwe serce.

Relikwie

Zwrócił też uwagę na wychowywanie dzieci w rodzinie Ulmów. – Wiktoria i Józef nie mieli studiów teologicznych, nie skończyli psychologii, nie znali żadnych technik komunikacji, jakie my znamy, ale mieli mądrość płynącą z wiary – zaznaczył ks. Burda. Przypomniał m.in. zdjęcie, na którym Józef uwiecznił chwilę, gdy Wiktoria pomaga odrabiać lekcje jednemu z synów. Zauważył, że pomimo licznych obowiązków miała na to czas. Równocześnie przytoczył dane z badań psychologicznych, z których wynika, że w naszych polskich domach średnio dziennie rodzice rozmawiają z dziećmi 7 min, a równocześnie 210 min są obecni w internecie, przed telewizorem przed komputerem...

Kapłan zaznaczył, że bł. rodzina Ulmów to są świadkowie godności życia człowieka od narodzenia do naturalnej śmierci. Wyraził przekonanie, że po śmierci zapewne przebaczyli tym, którzy zabili ich dzieci. I podkreślił: – Oni to wiedzieli, że miłość jest mocniejsza niż śmierć i nienawiść.

Po modlitwie powszechnej nastąpiło wprowadzenie relikwii. Do ołtarza przynieśli je parafianie Zofia i Kazimierz Bajerowie. Ksiądz Andrzej Scąber poinformował m.in., że aktualnie doczesne szczątki zamordowanej rodziny znajdują się w Markowej, w kościele parafialnym, złożone w pięknej trumnie, na ołtarzu w lewej nawie. – Symboliczny jest kształt tego relikwiarza, wykonany z mosiądzu, pokazuje dwa kłosy, to Józef i Wiktoria, i siedem ziaren – to ich zamordowane dzieci – wyjaśnił ks. Scąber. Równocześnie zachęcił: – Mając tak wielkich orędowników w niebie, prośmy o wsparcie dla naszych rodzin, bo święci są po to, aby nas zawstydzić.

Pełnia człowieczeństwa

– Księdzu postulatorowi bardzo serdecznie dziękujemy za obecność w naszej wspólnocie, za to, że znalazł dla nas czas, pomimo licznych obowiązków – powiedział ks. Stanisław Czernik, proboszcz parafii św. Floriana. I dodał: – Dziękujemy za to piękne słowo, które do nas skierował, a w którym udzielił nam wskazówek, jak postępować, aby nasze rodziny były szczęśliwe i święte.

W rozmowie z Niedzielą ks. Witold Burda przyznał, że zainteresowanie sprowadzaniem relikwii bł. rodziny Ulmów do parafii jest coraz większe i cały czas wzrasta. Kapłan podkreślił, że poznanie historii bł. rodziny z Markowej wzbudza w kolejnych osobach zadziwienie. – Gdy ktoś pozna ich proste, piękne życie, ich heroiczną postawę, pojawia się stwierdzenie; co to za rodzina, co to za ludzie, tacy zwyczajni i w tej zwyczajności niezwyczajni – opowiedział kapłan. I zaznaczył: – To jest właśnie świętość, czyli pełnia człowieczeństwa. Przecież nikt z nas nie chce swego życia przegrać, zmarnować. My chcemy je dobrze przeżyć, a Ulmowie pokazują, że jest to możliwe nawet w najbardziej nieludzkich czasach. Gdy pytam, jak to osiągnąć, kapłan przekonuje: – Tak jak oni, trzeba zacząć od pięknego przeżywania codzienności.