W drohiczyńskiej katedrze bp Piotr Sawczuk w modlitewnej łączności z Ojcem Świętym Franciszkiem, biskupami oraz duszpasterzami wszystkich krajów na świecie celebrował Mszę św. oraz poświęcił Rosję i Ukrainę Niepokalanemu Sercu Maryi.
Eucharystia 25 marca była sprawowana w intencji pokoju na Ukrainie oraz nawrócenia Rosji. W homilii pasterz diecezji nawiązał do uroczystości Zwiastowania Pańskiego oraz obchodzonego w tym czasie Dnia Świętości Życia. Przypomniał, że Kościół niezmiennie głosi Dobrą Nowinę o godności człowieka, godności ludzkiego życia, które jest święte, ponieważ jest darem Bożym, powstaje z miłości Bożej i sam Bóg jest strażnikiem jego nienaruszalności. W tym kontekście wszyscy ludzie dobrej woli, a przede wszystkim chrześcijanie są powołani, by tworzyć cywilizację życia i miłości. Jednym ze sposobów jest podejmowana Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego.
Biskup przypomniał również przesłanie z Fatimy z 1917 r. Już wtedy Matka Boża za pośrednictwem dzieci prosiła o poświecenie Rosji Jej Niepokalanemu Sercu. Swoją prośbę powtórzyła w roku 1929. Częściowo prośba ta została spełniona przez papieża Piusa XII w 1942 r. Aktu zawierzenia świata i Rosji Niepokalanemu Sercu Maryi w Fatimie dokonał św. Jan Paweł II w 1982 r. Powtórzył go w łączności z biskupami Kościoła katolickiego i niektórymi patriarchami prawosławnymi 25 marca 1984 r. Trzydzieści osiem lat później ponownie jednoczy się cały świat, aby w obliczu wojny na Ukrainie powierzać się macierzyńskiej opiece Maryi.
– Trzeba nam z największą troską zadbać, by nie były to tylko słowa, by za słowami szło nawrócenie z grzechów i nasze powierzenie się Niepokalanemu Sercu Maryi. Chcemy się schronić w Jej Sercu, w miejscu, w którym rodzi się miłość i skąd wychodzi, aby leczącym bandażem opasać świat – powiedział biskup.
Po zakończonej Eucharystii pasterz diecezji przed obliczem figury Matki Bożej Fatimskiej w łączności z papieżem Franciszkiem, biskupami oraz duszpasterzami wszystkich krajów świata odczytał akt poświęcenia Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi.
Poraj Bp Andrzej Przybylski poświęcił nową kaplicę w Domu Pomocy Społecznej prowadzonym przez siostry albertynki.
Poświęcenie kaplicy wieńczy dzieło rozbudowy Domu Pomocy Społecznej prowadzone przez siostry albertynki od ośmiu lat wysiłkiem zgromadzenia oraz funduszy zewnętrznych i darczyńców. - Nie ma lepszego znaku na jubileusz, jak oddanie Bogu tego Domu – mówił biskup Andrzej, nawiązując do 75. rocznicy posługi sióstr albertynek w Poraju. Razem z księdzem biskupem Mszę św. 8 października sprawowali kapłani związani z posługą duszpasterską w domu: ks. Zdzisław Zgrzebny, ks. Jacek Kurczaba i ks. Jan Wajs. Kaplicę poświęconą św. Józefowi wypełniły mieszkanki Domu, siostry albertynki i personel. Dziękowano za siostry pełniące posługę w tej albertyńskej placówce, panie tu mieszkające, pracowników, darczyńców i wolontariuszy. Biskup Andrzej mówił w kazaniu o sile modlitwy. Wskazując na krzyż, postaci z obrazów i witraży w kaplicy: Matki Bożej, św. Józefa, św. Brata Alberta podkreślił, że moc w przezwyciężaniu cierpienia i trudności uzyskiwali w modlitwie. - Siłą św. Brata Alberta była modlitwa. Zanim poszedł do chorych i cierpiących, szedł do kaplicy. Drogą swojego założyciela kroczą siostry albertynki. To nie jest łatwa służba - podkreślił. Zwracając się do mieszkanek, powiedział: - To jest twój dom, możesz tam zawsze wejść w chwilach smutku i zwątpienia.
Wielki Piątek jest dramatycznym dniem sądu, męki i śmierci Chrystusa. Jest to dzień, kiedy nie jest sprawowana Msza św. W kościołach odprawiana jest natomiast Liturgia Męki Pańskiej, a na ulicach wielu miast sprawowana jest publicznie Droga Krzyżowa. Jest to dzień postu ścisłego.
Piątek jest w zasadzie pierwszym dniem Triduum Paschalnego. Dni najważniejszych Świąt Kościoła są bowiem liczone zgodnie z tradycją żydowską, od zachodu słońca.
W samym sercu Neapolu, w Kaplicy Sansevero znajduje się jedna z najbardziej niezwykłych rzeźb jaką kiedykolwiek wykuto w marmurze – to „Chystus spowity całunem” („Cristo Velato”). Jej twórcą jest włoski rzeźbiarz Giuseppe Sammartino, który skończył swoje dzieło w 1753 r. Ludziom trudno było uwierzyć, że można było w twardego marmuru „wydobyć” przezroczysty całun, który lekko pokrywał ciało zmarłego Chystusa. Ponieważ zleceniodawcą rzeźby był książe Raimondo di Sangro, sławny alchemik, powstała legenda, że całun powstał w alchemicznym procesie „marmoryzacji” tkaniny.
Warto dodać, że w okresie późnego baroku Sammartino był jednym z najwybitniejszych włoskich rzeźbiarzy – pracował w Neapolu, tworząc rzeźby o tematyce religijnej, a Chrystus z kaplicy Sansevero jest jego najsłynniejszym dziełem.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
