Siedziba parafii: Dębno, ul. Pułaskiego 22
Liczba wiernych: 4600
Proboszcz: ks. kan. Alojzy Słomiński
Wikariusz: ks. Adam Zygmunt
Pomoc: ks. Czesław Żytelewski
Kościół pomocniczy: kościół pw. św. Antoniego z Padwy
Wspólnoty: Żywy Różaniec (8 róż starszych i 10 dziecięcych), Rada Parafialna, Grupa Synodalna, ministranci, Parafialny Zespół Caritas, Poradnictwo Rodzinne, Straż Honorowa, Ognisko dla dzieci, Zespół Dziecięcy "Łobuzy Jezusa"
Czasopisma: "Miłujcie się", "Rycerz Niepokalanej", "Posłaniec św. Antoniego", "Klara", "List", "Niedziela" - 25 egzemplarzy

W naszej wędrówce po wszystkich parafiach ponownie udajemy się na południe archidiecezji. Tym razem na sześć tygodni zagościmy w dekanacie Dębno, by przyjrzeć się, jak tutejsi wierni ze swymi kapłanami podążają Bożymi drogami. Poznawanie specyfiki dekanatu rozpoczynamy od parafii Księdza Dziekana, co tym razem oznacza, że swe kroki kierujemy do parafii pw. Matki Bożej Fatimskiej. Duchowym opiekunem wspólnoty jest ks. kan. Alojzy Słomiński.
Pierwsza wzmianka o Dębnie pojawiła się w 1261 r., gdy margrabiowie brandenburscy nadali osadę templariuszom. Po 1540 r. włączono ją do domeny królewskiej w Chwarszczanach. W 1562 r. Dębno otrzymało prawa miejskie, zbudowano tu kościół, fabrykę sukna i szpital. Natomiast w 1731 r. powstał Urząd Miejski i sąd, a także kolejne zakłady rzemieślnicze: sukiennicze, szewskie, krawieckie, ślusarskie, garncarskie, stolarskie. Był to więc - jak na ówczesny czas - prężny ośrodek przemysłowy. Niezwykła również jest historia związana z kościołami parafii, którą odwiedzamy. Otóż do 1994 r. istniała parafia św. Antoniego skupiona wokół starego, przedwojennego kościoła z 1932 r. Kościół ten wzniesiono prawdopodobnie na miejscu dawnego przyszpitalnego, zbudowanego w 1562 r. przez Katarzynę Brunświcką, żonę margrabiego. Jest to budowla neogotycka, z nieotynkowanej cegły. Świątynię tę poświęcono 25 czerwca 1933 r. Budowla świątyni powiązana jest z plebanią salkami. Sama bryła jest niewielka, kryta dachem dwuspadowym. Na uwagę zasługuje wnętrze ze stropem podwyższonym, odeskowanym i część prezbiterialna oddzielona łukiem tęczowym. W centrum nad ołtarzem znajduje się drewniana figura św. Antoniego z Padwy wraz z Panem Jezusem na ręku przy ścianie zachodniej. Obecnie świątynia pełni rolę kościoła pomocniczego, gdyż kościołem parafialnym od dziewięciu lat jest nowo wybudowana świątynia pw. Matki Bożej Fatimskiej.
Opowieść ks. kan. A. Słomińskiego, który w Dębnie posługuje od 16 marca 1974 r., jest bogata w wiele szczegółów tworzenia duszpasterstwa w parafii, jej integracji, budowania duchowych zrębów, szukania także miejsca pod budowę nowej świątyni odpowiadającej wymiarowi drugiej już wtedy parafii w Dębnie. Wymieńmy choćby te najważniejsze wydarzenia: marzec 1976 r. początek budowy nowego Domu Parafialnego, którego poświęcenie nastąpiło 26 listopada 1978 r.; 1980 r. - zgoda bp. K. Majdańskiego na budowę nowego kościoła, poparta decyzją władz państwowych z 1981 r., maj 1983 r. - początek pierwszych prac na budowie nowego kościoła. W tym miejscu warto przedstawić ciekawy kontekst wyboru miejsca budowy kościoła. Otóż Ksiądz Kanonik pierwotnie planował zbudować świątynię tuż obok kościoła św. Antoniego. Z różnych względów nie było to możliwe, dlatego szukano innego terenu. Wielką pomocą w tym względzie posłużyli państwo Kielakowie, którzy udostępnili swój dawny teren uprawno-ogrodniczy przy ul. Harcerskiej. Prace przy budowie kościoła zmobilizowały całą społeczność parafialną - kronika przynosi wiele interesujących szczegółów poświęcenia osób sprawie szybkiego wybudowania świątyni. Oczywiste także stało się to, że w powstającym kościele znaleźć się powinna statua Pani Fatimskiej. Ksiądz Proboszcz zwrócił się z prośbą do ówczesnego kustosza Sanktuarium na os. Słonecznym w Szczecinie, ks. Jana Cichego o przekazanie do Dębna kopii figurki ukoronowanej przez Ojca Świętego na Jasnych Błoniach. Stało się to 10 maja 1989 r. Kluczowym momentem trwania budowy było poświęcenie przez bp. K. Majdańskiego kamienia węgielnego, pochodzącego z Groty Zwiastowania w Nazarecie. Konsekracji świątyni 11 czerwca 1994 r. dokonali abp M. Przykucki i bp. J. Gałecki. Podczas tej uroczystości ogłoszono dekret powołujący do życia nową parafię pw. Matki Bożej Fatimskiej - jako kontynuatorkę poprzedniej, ponad 60-letniej parafii św. Antoniego. O wszystkich aspektach życia tych parafii przeczytać można w książce wydanej w 25-lecie powojennej historii.
Jak wygląda codzienność tej dębnowskiej parafii? Na pewno bardzo pracowicie. Dwóch kapłanów oraz rezydent, ks. Czesław Żytelewski podejmują trud duszpasterskiej pracy w wielu dziedzinach posługi kapłańskiej. W niedzielę już o godz. 6.30 ks. Czesław śpiewa z wiernymi Godzinki w kościele św. Antoniego, gdzie odprawiane też są dwie Msze św.: o godz. 7.00 i 18.00, natomiast w kościele parafialnym wierni gromadzą się na Eucharystię o godz.: 8.30, 10.00, 11.30 i 13.00. Również tradycyjne nabożeństwa (majowe, czerwcowe, różańcowe) odprawiane są w tym kościele o godz. 17.30. Natomiast w ciągu tygodnia miejscem modlitwy eucharystycznej jest kościół św. Antoniego, gdzie Msza św. odprawiana jest o godz. 6.30 i 18.00. Codziennie rano tuż po Eucharystii odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego, natomiast przed wieczorną Liturgią rozważany jest Różaniec św. Uczestnictwo w niedzielnej Mszy św. oceniane jest na 35% i tu Ksiądz Kanonik widzi największe pole intensywnej pracy wśród wiernych, by niedziela zawsze była uczczona poprzez udział w Zgromadzeniu Eucharystycznym.
Powróćmy jeszcze do figury Matki Bożej Fatimskiej. Jej kult w parafii jest bardzo rozbudowany. Przez lata zmieniała się nieco forma licznych nabożeństw i procesji fatimskich organizowanych w dniach objawień, a szczególnie 13 maja i 13 października - mniejszy wymiar mają te uroczystości w pozostałych miesiącach. Gromadzą jednak zawsze ogromną rzeszę wiernych nie tylko z Dębna, którzy wraz z figurą i zapalonymi świecami wędrują ulicami parafii z jednego kościoła do drugiego. Innym polem trafiania z przekazem ewangelicznym do serca ludzkiego jest katecheza. Na terenie parafii znajduje się SP nr 3, w której lekcje religii prowadzą: Teresa Dłubis, Wioletta Basarab i Henryka Knap. Przez długie lata katechizowała tu także Krystyna Denes, obecnie na emeryturze.
Ks. Adam Zygmunt uczy w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych na terenie sąsiedniej parafii. O tym, że praca ta przynosi efekty, świadczą powołania wywodzące się z tej parafii: kapłańskie - ks. A. Fryc, ks. M. Pożarski, ks. R. Jachimowicz SDB, ks. R. Łaskarzewski - kameduła oraz zakonne: s. Dominika Kaźmierczuk CSSF, s. Wiktoria Kucharska CSDS i s. Iwona Niedźwiedzka SJM.
Bardzo ofiarnie działa również przy parafii Caritas, która swoją pomocą obejmuje liczne grono ludzi biednych, prowadząc m.in. magazyn odzieży, a przed Bożym Narodzeniem co roku przygotowując 150 paczek żywnościowych dla najuboższych rodzin. W dawnych pomieszczeniach plebanii prowadzone jest Ognisko dla dzieci działające na zasadzie świetlicy środowiskowej. Od poniedziałku do piątku w godz. od 14.00 do 19.00 pod opieką trzech wykwalifikowanych pedagogów, którymi kieruje Joanna Ryżyńska, spora grupa dzieci może odrobić lekcje i pożytecznie spędzić czas po lekcjach. Swoistym ewenementem jest działający w parafii dziecięcy zespół wokalno-instrumentalny pod nazwą "Łobuzy Jezusa". O jego działalności pisaliśmy już na naszych łamach po wizycie dzieci z Dębna w telewizyjnym programie Ziarno i po zdobyciu głównej nagrody na festiwalu w Myśliborzu. Miło jest nam poinformować, że niedawno "Łobuzy" zajęły III miejsce na ogólnopolskim festiwalu w Gnieźnie. Grupa ta (kilkadziesiąt osób) na pierwszym miejscu stawia modlitwę i formację wewnętrzną, a śpiew jest uzupełnieniem ich miłości do Pana Boga. Śpiewają podczas niedzielnych Mszy św., często również prowadzą eucharystyczne adoracje. Podobną formację przechodzi inna grupa modlitewna, która co piątek spotyka się na wspólnej modlitwie i rozważaniu Pisma św.