Miód zawiera wiele składników niezbędnych do funkcjonowania organizmu. Spożywając w miarę systematycznie nawet niewielką porcję miodu, nasycamy organizm łatwo przyswajalnymi, znajdującymi się w tym „eliksirze młodości” składnikami, co skutkuje tym, że jego organy prawidłowo funkcjonują. W wyniku metabolizmu składniki miodu, biokomponenty – chociaż niektóre z nich, np. glukoza, tego nie potrzebują – rozprowadzane przez układ krwionośny docierają do wszystkich „zakątków” ciała, m.in. do twarzy i narządów ruchu, dostarczając potrzebne im składniki.
Dziś wiemy, że tych podstawowych biokomponentów, ale i tych w mniejszym nasyceniu, w zależności od odmiany miodu, jest aż kilkaset. Ich ilość, ale też do pewnego stopnia jakość, w dużej mierze zależą od „surowca” potrzebnego do „produkcji” miodu, czyli od jakości zbieranych przez pszczoły nektaru i spadzi. Dlatego mówimy, że jeden miód w większym, a inny w mniejszym stopniu oddziałuje na dany organ, czyli potocznie mówiąc, jeden jest „lepszy” na krążenie, a inny – na przeziębienie. Wszystkie odmiany miodów zawierają jednak określone składniki, dzięki którym miód jest miodem.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
W skład miodu wchodzą: węglowodany, nazywane też fachowo monosacharydami lub wielocukrami, związki flawonoidowe, związki azotowe (białka), kwasy organiczne, koloidy roślinne, dekstryny, związki mineralne, aromaty, olejki eteryczne, alkohole, ketony, aldehydy, witaminy i woda. Każdy z tych komponentów składa się z szeregu substancji w odpowiednich proporcjach wzajemnie ze sobą powiązanych. W konsekwencji ich przyjmowania organizm staje się zdolny do zwalczania chorobotwórczych patogenów: bakterii, wirusów, grzybów i pierwotniaków. Innymi słowy – nabywa dostateczną odporność. Zaleca się przyjmowanie miodu po wcześniejszym rozcieńczeniu go wodą i pozostawieniu na kilka godzin. Wtedy pod wpływem jednego z licznych obecnych w nim enzymów, o nazwie oksydaza glukozy, uwalnia się nadtlenek wodoru. Tak powstały związek już w stężeniu 3-10 µg/ml niszczy wszystkie wspomniane wcześniej chorobotwórcze patogeny. Dzięki rozcieńczeniu miodu wodą jego aktywność wzrasta od 6 do 220 razy w porównaniu z aktywnością miodu nierozcieńczonego. Stałe przyjmowanie dawki miodu, np. łyżki stołowej (25-30 g) na dobę, skutkuje odpornością organizmu na infekcje spowodowane ww. przyczynami. Zewnętrznym tego efektem jest m.in. to, że organizm tryska zdrowiem, co wyraża się także w wyglądzie twarzy, a o czym z satysfakcją świadczą ci, którzy w ten sposób na co dzień używają miodu.
Na odporność mają wpływ, w większym lub mniejszym stopniu, wszystkie odmiany miodów. Z uwagi jednak na większą ilość składników w niektórych z nich poleca się stosować te odmiany miodów, które zawierają ich większe ilości. Są to miody: spadziowy ze spadzi iglastej, spadziowy ze spadzi liściastej, leśny, wielokwiatowy, gryczany, mniszkowy i nawłociowy.
Pyłek kwiatowy
Pokarm pszczół zawiera pyłek, czyli plemniki kwiatów, znacznie bogatsze w składniki niż sam miód. O tym, że pyłek jako składnik pokarmowy pszczół jest im nieodzowny, świadczy fakt, że na czas chłodów, kiedy nie ma już kwiatów, a zatem i pyłek jest niedostępny, pszczoły konserwują go sobie w postaci pierzgi. Jej brak, podobnie jak niedostateczny dopływ pyłku w okresie lata, powoduje choroby pszczół, ich krótsze życie, zahamowanie rozwoju, a nawet wyrzucanie niedokarmionych larw z komórek. Spożywanie pyłku przez pszczoły owocuje natomiast ich zdrowiem, dynamicznym rozwojem, dłuższym życiem, energią i w konsekwencji większą ilością ich głównego wytworu, czyli miodu. Organizm człowieka zasilany składnikami pyłku i miodu (synergizm) reaguje odpornością.
Polskie miody odmianowe i ich zdrowotne oddziaływanie
Ks. Eugeniusz Marciniak
Wydawnictwo: Fundacja Pomocy Człowiekowi i Środowisku „Humana Divinis”
Liczba stron: 236
Oprawa: miękka
Cena: 35 zł
Zamówienia:
tel. 34 365 19 17
w godz. 7-15
kolportaz@niedziela.pl