Koronację obrazu poprzedziła nowenna oraz trzydniowe rekolekcje. Już 3 września na rynku miasta trwało wigilijne czuwanie zakończone Apelem Jasnogórskim. Główne uroczystości odbyły się dzień później. Najpierw z kościoła św. Józefa wyruszyła procesja na wschowski rynek, gdzie została odprawiona Msza św., w której trakcie na obraz zostały nałożone złote korony. Uroczystości przewodniczył metropolita poznański abp Stanisław Gądecki, który przyozdobił skronie Maryi. Z kolei pasterz diecezji bp Tadeusz Lityński koronował skronie Dzieciątka Jezus.
– Przez całe dzieje Wschowy od momentu ustanowienia tego miasta snuje się myśl o protekcji Maryi nad jego mieszkańcami. Tak więc zgoda Stolicy Apostolskiej na patronat Maryi nad tym miastem nie jest czymś zupełnie przypadkowym, ale wyrazem dalszego ciągu tej samej historii, czci i kultu mieszkańców miasta dla Matki Bożej – powiedział w homilii przewodniczący KEP. – Nasz obraz Wschowskiej Matki Bożej jest niczym innym, jak barokową wersją dawnego renesansowego obrazu Cranacha. Nie wiadomo, kto był jego autorem, natomiast wiadomo, że znajdował się we Wschowie już przed 1778 r. Obraz znaleźli franciszkanie wracający do miasta w 1945 r. Dnia 1 maja 1960 r. przenieśli go do kościoła, do wnęki ołtarza Niepokalanego Poczęcia. Wizerunek przeznaczony do koronacji powinien odznaczać się wyjątkową czcią ze strony wiernych, tak aby obrzęd koronacji był rzeczywistym wyrazem miłości ludu chrześcijańskiego do Matki Zbawiciela. W takim też przekonaniu nakładamy dzisiaj uroczyście korony na skronie Pana Jezusa i Jego Matki, dzięki czemu spełnią się na naszych oczach słowa hymnu Magnificat: „Oto bowiem błogosławić Mnie będą wszystkie pokolenia” – dodał metropolita.
Od momentu koronacji przez cały rok do 4 września 2022 r. decyzją Stolicy Apostolskiej, nawiedzając sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia we Wschowie z Jej łaskami słynącym wizerunkiem, można uzyskać odpust zupełny.
Legenda mówi, że Matka Boża objawiła się żebrakom na tzw. Piasku i poleciła przekazać miejscowym panom Głogowa, by ci wybudowali kapliczkę. Gdy postawiono ją, w pobliżu wytrysnęło źródło, którego woda okazała się cudowna. W czasie odpustów po tę wodę zjeżdżali się ludzie z okolicznych miast i wiosek. Obmywali chore miejsca, a z wdzięczności za uzdrowienie wrzucali do studni drobne monety. Jak podaje w swej monografii „Miasteczko” Franciszek Kotula, znany etnograf urodzony w Głogowie, przy ostatnim czyszczeniu studni, które miało miejsce około 1875 r., wydobyto 3 garnce monet, które zostały potem użyte do odlania dzwonu.
Ewangelizacja jest jak żebranie. Ja, ksiądz, też przecież jestem żebrakiem, z tą może różnicą, że znalazłem Chleb i teraz chcę powiedzieć innym żebrakom, gdzie znaleźć ten życiodajny pokarm.
Wiele się w tym czasie można naczytać o kolędowych wizytach księży w domach parafian. W internecie pełno jest złośliwych memów, które pokazują, jakoby księża wciskali się do domów na siłę, bezdusznie inkasowali pieniądze na swoje grzeszne potrzeby i zamiast błogosławieństwa przynosili jakieś zagrożenie czy niepokój. Warto więc czasem usiąść i spokojnie pomyśleć, co naprawdę kieruje kapłanem, który chce odwiedzić nasze domy. Jak on sam może przeżywać chodzenie „po kolędzie”. Przyznam szczerze, że jako biskup tylko dwa razy udałem się na kolędowy szlak, ale jako kapłan dobrze pamiętam te poświąteczne długie, zimowe dni spotkań z ludźmi w ich prywatnych domach. Nigdzie bardziej niż podczas kolędy nie czułem tak wyraźnie, że jestem posłany przez Boga do głoszenia Jego Ewangelii, na dobre i na złe, tam, gdzie przyjmują mnie z otwartym sercem, i tam, gdzie traktują mnie jak intruza i czekają, żebym szybko wyszedł, a nawet tam, gdzie przed nosem, szyderczo i złośliwie, zatrzaskiwano mi drzwi.
Zapraszamy na rekolekcje „Jak zadbać o dziś” prowadzone w oparciu o słowa ks. Piotra Pawlukiewicza, w omówieniu i interpretacji ks. Jerzego Jastrzębskiego.
W ostatnim dniu rekolekcji robimy duchowy bilans – spojrzenie wstecz na to, co minione, i planowanie przyszłości z Bogiem. Ks. Piotr Pawlukiewicz zachęca, aby nie skupiać się wyłącznie na materialnych osiągnięciach, ale zobaczyć, jak wzrastała nasza miłość, pokora i relacja z Bogiem. To dzień zatrzymania się i zapytania: czy dziś kocham bardziej niż rok temu? Czy jestem bardziej opanowany i pokorny? Czy moje życie zbliża mnie do Boga? Tego dnia, przez refleksję nad minionym czasem, odnajdujemy nadzieję na przyszłość pełną miłości, wierności i piękna Bożych planów dla nas.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.