Ich kongres przebiegał pod hasłem „Być i stawać się odpowiedzialnymi w życiu”. Zorganizowała go sekcja ds. uniwersytetów Komisji ds. Katechezy, Szkół i Uniwersytetów, działająca w ramach Rady Konferencji Biskupich Europy. Jej pracami kieruje metropolita łódzki abp Marek Jędraszewski.

Uczestnicy obrad stwierdzili, że życie człowieka znajduje swój prawdziwy sens tylko w świetle miłości Jezusa Chrystusa. Odkrycie to prowadzi nas do przyjęcia odpowiedzialności za życie. Jednak dzisiejsza „płynna kultura” nie ułatwia studentom podjęcia odpowiedzialności. Student często jest więźniem samego siebie. Kultura selfie, bycia punktem odniesienia dla samego siebie, zamyka studentów w „narcystycznym solipsyzmie”, który czyni ich niezdolnymi do otwarcia się na innych ludzi i na Boga. Zadaniem duszpasterzy akademickich jest więc rozbicie tej „bańki” i otwarcie serc studentów na transcendencję i Ewangelię Jezusa.

Aby czas studiów był okresem wzrostu nie tylko intelektualnego i zawodowego, ale także duchowego, konieczne jest doskonalenie siebie w relacji do innych i do Boga. Mówiąc o tym odwołano się do obrazu statku, który jest zaproszeniem do odejścia od autoreferencji, aby żeglować po pełnym morzu, stawiać czoło życiowej niepewności i nauczyć się sterować po życiowych falach i prądach. Statek jest metaforą Kościoła, wspólnoty wierzących, w której studenci mogą się posilić i znaleźć pomoc.

Uczestnicy kongresu wskazali trzy słowa-klucze, które mogą zainspirować pracę duszpasterzy akademickich: towarzyszenie, wspólnota i świadectwo.

Towarzyszenie polega na tym, że nie należy dawać natychmiastowych odpowiedzi, ale raczej pomagać studentowi odkryć odpowiedzi, które rodzą się już w jego sercu, pozwalając mu tym samym słuchać swego sumienia. Dlatego duszpasterz nie może ograniczać się do przekazania tego, co Kościół mówi na dany temat, ale także musi umieć wyjaśnić, jakie racje stoją za tym nauczaniem.

Ponadto duszpasterstwa akademickie powinny stać się „ogniskami rodzinnymi”, formującymi dojrzałych chrześcijan, którzy dzięki wspólnocie mogliby przezwyciężyć samotność w jakiej często są pogrążeni. Akademiki powinny stanowić prawdziwe szkoły dorosłego życia, gdyż wdrażają w prawdziwą odpowiedzialność osobistą i uspołecznienie, pozwalając tym samym wejść w dorosłe i niezależne życie.

Świadectwo z kolei jest niezbędne w przekazywaniu żywej obecności Chrystusa w życiu studentów. Aby ukazać, że Ewangelia ma związek z życiem ludzi młodych i by uniknąć tego, że wiara będzie postrzegana jako abstrakcyjne poglądy nie mające żadnego związku z życiem i refleksją akademicką, potrzebni są nie wykładowcy czy nauczyciele, ale raczej świadkowie, będący w stanie ukazać spójność między tym, co głoszą i tym, czym żyją. Studenci bowiem potrzebują autentyczności - głosi komunikat, wydany przez CCEE po łódzkim kongresie.

Z kongresu wynika, że idea odpowiedzialności zawsze jest w środowisku chrześcijańskim pojmowana jako odpowiedzialność za siebie, za bliźniego i wobec Boga. Tylko taka potrójna odpowiedzialność jest świadectwem „tego ludu życia, który może stawić czoło kulturze śmierci, która się obecnie szerzy”.

Kongres obejmował także wizyty w miejscach związanych ze św. Maksymilianem Kolbe i św. Faustyną Kowalską, jedynym niemieckim obozie koncentracyjnym dla polskich dzieci oraz w muzeum eksterminacji łódzkich żydów w Radogoszczy. Spotkanie zakończyła Msza św. w łódzkiej katedrze, odprawiona pod przewodnictwem kard. Zenona Grocholewskiego, długoletniego prefekta Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej.

ZOBACZ TAKŻE