Reklama

Niedziela Łódzka

Orędownik na ten czas

Z s. Imeldą Kwiatkowską – karmelitanką Dzieciątka Jezus i wicepostulator procesu beatyfikacyjnego sługi Bożego o. Anzelma Gądka, karmelity bosego – z racji 100-lecia Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek od Dzieciątka Jezus rozmawia ks. Paweł Gabara.

Niedziela łódzka 49/2020, str. VI

[ TEMATY ]

wywiad

karmelitanki

K. Katarzyńska

Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek od Dzieciątka Jezus

Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek od Dzieciątka Jezus

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ks. Paweł Gabara: Sługa Boży o. Anzelm Gądek, założyciel waszego zgromadzenia, to osoba dość mało znana. Proszę przybliżyć jego postać?

Reklama


S. Izmelda Kwiatkowska: Sługa Boży o. Anzelm (Maciej Józef Gądek) jest wybitnym karmelitą bosym. Po św. o. Rafale Kalinowskim to on przyczynił się do odrodzenia polskiej prowincji Karmelu i do jej rozwoju, a przez długoletnią pracę wychowawczą wywarł wielki wpływ na formację duchową wielu pokoleń karmelitów. Stąd też o. Anzelm najbardziej był znany w międzynarodowym środowisku karmelitańskim.
Urodził się 24 lutego 1884 r. w Marszowicach w archidiecezji krakowskiej w ubogiej, pobożnej rodzinie Antoniego i Salomei z d. Kowalskich. W latach 1894 – 1901 kontynuował naukę w wadowickim gimnazjum, mieszkając w internacie prowadzonym przez karmelitów bosych. Zachwycony przykładem ich życia, m.in. o. Rafała Kalinowskiego, odkrył piękno powołania do służby Bożej. W 1901 r. poprosił przełożonych o przyjęcie do zakonu. W 1902 r. złożył w Czernej pierwsze śluby zakonne. W 1904 r., jako jeden z najzdolniejszych studentów, został skierowany na studia teologiczne do Rzymu, które odbył w Uniwersytecie Gregoriańskim. W 1905 r. złożył śluby wieczyste, a 25 lipca 1907 r. został wyświęcony na kapłana.
W latach 1910-18, jako młody kapłan i zakonnik, z gorliwością oddał się posłudze duszpasterskiej. Dał się poznać jako ceniony kaznodzieja i rekolekcjonista, roztropny spowiednik i kierownik duchowy, uzdolniony wykładowca teologii i doświadczony wychowawca młodzieży zakonnej. Już od 1918 r. powierzano mu szereg odpowiedzialnych funkcji.
Sługa Boży o. Anzelm był obdarzony przez Pan Boga wybitnymi cechami umysłu i ducha, które pozwalały mu mądrze i roztropnie wypełniać powierzone mu zadania. Jednak to, co było nadzwyczajne u o. Anzelma, to jego zwyczajność, naturalność w sposobie bycia i odnoszenia się do innych. Cechowała go pokora i skromność, otwartość na każdą osobę, niezależnie od sytuacji zachowywał pokój i pogodę ducha, lubił powtarzać: „Smutny święty – to smutny święty”, a dewizą jego życia było hasło: „Cierpieć i śpiewać”. Dla o. Anzelma wartość stanowiła prawda, że „największą godnością człowieka jest bycie dzieckiem Boga”. Tajemnica wcielenia Syna Bożego była przedmiotem jego rozmyślań i kontemplacji przez całe życie.

Czytając biografię o. Anzelma Gądka, odnosi się wrażenie, że poprzedzał on św. Jana Pawła II. Urodził się w Niegowici, czyli w parafii, gdzie wikariuszem był ks. Karol Wojtyła, a później uczęszczał do szkoły w Wadowicach. Jako zakonnik był przełożonym w klasztorze w Wadowicach, który odwiedzał w dzieciństwie późniejszy papież, a następnie był prowincjałem w Krakowie. Czy dostrzega Siostra w tej drodze o. Anzelma jakiś znak Bożej łaski?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Zarówno w życiu o. Anzelma, jak i każdego z nas, musimy dostrzegać znaki Bożej łaski. Każdy z nas ma w swoim życiu coś ważnego do spełnienia. Święci spotykają się ze sobą i wzajemnie wspierają się na drodze do świętości. Poznając ich życie, z łatwością to dostrzeżemy. O. Anzelm, wychowanek o. Rafała Kalinowskiego, po wielu latach, przekonany o jego świętości, na kapitule generalnej na Górze Karmel w 1931 r. przedstawił wniosek o rozpoczęcie jego procesu beatyfikacyjnego, a następnie składał swoje zeznania jako świadek jego życia. Papież Jan Paweł II w 1983 r. ogłosił o. Rafała Kalinowskiego błogosławionym, a w 1991 r. świętym.

Czy przygotowując materiały do procesu beatyfikacyjnego napotkała Siostra na wiadomość, z której wynika, że o. Anzelm spotkał się z młodym Karolem Wojtyłą lub później papieżem Janem Pawłem II?

Reklama

Odpowiedź daje nam sam Ojciec Święty, którego za pośrednictwem jego sekretarza zapytałyśmy o jego znajomość z o. Anzelmem. W liście z 2003 r. kard. Stanisław Dziwisz napisał: „Pytając papieża o jego kontakty z o. Anzelmem, odpowiedział, że znał o. Anzelma, wie, jak wyglądał, ale nie miał z nim bliższego kontaktu. Pamięta go raczej z Krakowa z lat 50. i 60. XX wieku, kiedy był «wielką figurą w zakonie i bardzo poważaną przez wszystkich, a ojcowie karmelici chlubili się zawsze swym ojcem»”.

Jak to się stało, że jego życie i posługa związała się z Łodzią?

O. Anzelm, po zakończeniu urzędu prowincjała w lipcu 1960 r., przeniósł się z Warszawy do klasztoru w Łodzi, gdzie w małej wspólnocie karmelitańskiej spędził ostatnie 9 lat życia. Mimo słabego zdrowia i doświadczeń wewnętrznych, był dla współbraci budującym przykładem cierpliwości i wierności w życiu zakonnym. Z powodu wieku i stanu zdrowia nie mógł już podejmować posług duszpasterskich, ale w miarę możliwości otaczał opieką swoje duchowe córki. Bardzo troszczył się o rozwój duchowy sióstr według przekazanego im charyzmatu Bożego dziecięctwa.

O. Anzelm Gądek jest założycielem Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus. Czym się kierował, powołując do życia wasze zgromadzenie?

Reklama


Nasz założyciel kierował się przed wszystkim przynagleniem Ducha Świętego, który zapalił w jego sercu ten zamysł i pragnienie. Myśl ta stale w nim dojrzewała aż do 1920 r., gdy został prowincjałem. Istotnym impulsem zewnętrznym do założenia zgromadzenia było doświadczenie duszpasterskie o. Anzelma. Wiele jego penitentek, prowadzących głębokie życie duchowe, pragnęło oddać się całkowicie Bogu w życiu zakonnym. Jednak w Polsce, w tamtym okresie, nie było czynnego, żeńskiego zgromadzenia żyjącego duchowością karmelitańską.
Bezpośrednim impulsem do założenia zgromadzenia stała się dla niego sytuacja polityczno-społeczna. W Polsce, która w 1918 r. odzyskała niepodległość, o. Anzelm dostrzegał wielką potrzebę odnowy duchowej, która mogłaby się dokonać poprzez katolickie wychowanie dzieci i młodzieży. W 1921 r. postanowił zainaugurować nową wspólnotę zakonną, która oddałaby się pracy wychowawczej i edukacyjnej w ubogim środowisku robotniczym Sosnowca.

15 października 1969 r. o. Gądek umarł w Łodzi w opinii świętości. Od kilku lat trwa jego proces beatyfikacyjny. Na jakim jest on etapie?

Proces beatyfikacyjny w archidiecezji łódzkiej został przeprowadzony w latach 2002-08. Akta procesu zostały przekazane do Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych w Rzymie, gdzie trwają dalsze prace związane z badaniem heroiczności jego cnót. Aktualnie s. Konrada Dubel, postulator procesu, opracowuje tzw. Positio super Virtutibus o życiu i cnotach sługi Bożego.

Czy wydarzył się jakiś cud, który przypisywany jest jego wstawiennictwu?

Reklama


Wpływają do nas liczne zgłoszenia o otrzymanych łaskach. Osoby, które modlą się za wstawiennictwem sługi Bożego, wyrażają swoje przekonanie, że zostały wysłuchane za jego przyczyną. Otrzymujemy podziękowania nie tylko z Polski, ale też z innych krajów – nawet z Ameryki Łacińskiej. Tego rodzaju łaski są wyrazem istnienia kultu prywatnego sługi Bożego, jednak nie spełniają kryteriów cudu koniecznego do beatyfikacji.
Podejmujemy więc codzienną modlitwę o wyproszenie cudu za przyczyną o. Anzelma, a każdego 15. dnia miesiąca odprawiana jest Msza św. o jego beatyfikację. Zachęcam wszystkich czytelników „Niedzieli” do przedstawiania swoich próśb przez wstawiennictwo sługi Bożego. Można to również uczynić za pośrednictwem strony internetowej: www.anzelmgadek.pl lub e-mailowo: azkarmel@archidiecezja.lodz.pl. Wszystkie intencje obejmiemy modlitwą.

Świat dotknęła pandemia. Wiemy, że o. Anzelm Gądek przeżył epidemię grypy, tzw. hiszpanki, która pozbawiła życia milionów ludzi. Czy nie uważa Siostra, że w tym trudnym czasie powinniśmy modlić się za wstawiennictwem o. Anzelma o ustanie obecnej epidemii?


Sługa Boży może być orędownikiem we wszystkich naszych potrzebach. On sam nie tylko odczuł na sobie skutki grypy, hiszpanki, ale wielokrotnie doświadczał w swoim życiu poważnych problemów zdrowotnych.
Był człowiekiem bardzo wrażliwym na potrzeby innych, a chorych szczególnie otaczał troską i dbał o ich potrzeby. Miał zwyczaj, że pierwsze swoje kroki po powrocie do klasztoru kierował do celi chorego brata. Odwiedzał również chore siostry i inne osoby, wyrażał współczucie, starał się pocieszyć i zapewniał o swojej modlitwie. Mam nadzieję, że wielu czytelników „Niedzieli” znajdzie w słudze Bożym o. Anzelmie swojego orędownika u Dzieciątka Jezus.

2020-12-02 10:49

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Siostry zza krat

Niedziela toruńska 8/2020, str. VI

[ TEMATY ]

jubileusz

karmelitanki

diecezja toruńska

. Paweł Borowski

Życie zjednoczone z Chrystusem emanuje radością

Życie zjednoczone z Chrystusem emanuje radością

Asceza, krata, nieustanna modlitwa to pierwsze skojarzenia nasuwające się na wieść o życiu sióstr klauzurowych. Kim są? Skąd przybyły? Co im zawdzięczamy? Właśnie mija 25. rocznica przybycia karmelitanek bosych do diecezji toruńskiej. Poznajmy ich historię.

W naszej diecezji jedynym żeńskim zakonem kontemplacyjnym są Mniszki Bose Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Karmelitanki bose, bo tak potocznie nazywamy te siostry, to duchowe córki św. Teresy od Jezusa (1515-82) – reformatorki zakonu karmelitańskiego.
CZYTAJ DALEJ

18-latka umiera po nieudanej 22-tygodniowej aborcji

2025-03-17 09:49

[ TEMATY ]

aborcja

Planned Parenthood

Autorstwa Robin Marty/commons.wikimedia.org

Planned Parenthood

Planned Parenthood

Śledztwo prowadzone przez agencję Operation Rescue wykazało, że 18-letnia Alexis Arguello zmarła po aborcji w drugim trymestrze ciąży, która nastąpiła wskutek powikłań, którym można było zapobiec. Według doniesień Planned Parenthood opóźniło pilny transfer pacjentki, narażając jej życie na niebezpieczeństwo i wywołując tragedię, której można było zapobiec.

Operation Rescue wszczęło pełne dochodzenie w sprawie śmierci Alexis „Lexi” Arguello, 18-letniej kobiety z Kolorado, która zmarła 6 lutego z powodu powikłań po aborcji, po opóźnieniu jej awaryjnego transportu ze szpitala Planned Parenthood w Fort Collins.
CZYTAJ DALEJ

Polscy okuliści wrócili z Afryki, przywrócili widzenie pięćdziesięciu osobom

2025-03-19 10:03

[ TEMATY ]

Afryka

Fundacja Redemptoris Missio

Blisko trzy tygodnie spędzili w Angoli, by przywracać miejscowym widzenie. Dobiegła końca ósma wyprawa zorganizowana przez Fundację Pomocy Humanitarnej „Redemptoris Missio”. W ramach akcji „Oczy Afryki” pomimo wielu przeciwności losu i dzięki pomocy misjonarzy udało się znów pomóc kilkuset osobom.

Tym razem na wyprawę medyczną polecieli dr Maciej Matuszyński, który przywrócił widzenie pięćdziesięciu osobom oraz doktor Izabela Rybakowska, która skonsultowała 500 pacjentów. „Pacjenci na nasz przyjazd reagują na początku dość sceptycznie, aczkolwiek po czasie jeśli zauważają nasze zaangażowanie i to, że jesteśmy w stanie im pomóc, szczególnie po pierwszych operacjach, kiedy zdejmujemy opatrunki i pacjent nagle zaczyna widzieć, ich lęki są przełamywane i nabierają pewnego zaufania” – opowiada doktor Matuszyński.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję