Celebracja misterium Męki Pańskiej na Kalwarii ma szczególny wymiar i znaczenie. Łączy bowiem liturgiczne wspomnienie z historycznym miejscem ukrzyżowania Jezusa. Liturgii z licznym udziałem duchowieństwa, lokalnych wiernych i pielgrzymów przewodniczył łaciński patriarcha Jerozolimy Fouad Twal. Od IV wieku, a więc od chwili znalezienia Relikwii Krzyża przez św. Helenę, w jerozolimskiej liturgii obrzęd adoracji krzyża zastępuje adoracja relikwii Krzyża Świętego, narzędzia naszego odkupienia.

Sugestywna liturgia na Kalwarii nie jest jednak jedynym miejscem gromadzącym wiernych w Wielki Piątek. Od wczesnych godzin porannych liczni pątnicy przemierzają ulice Starego Miasta, by w modlitewnym skupieniu rozważać tajemnicę męki i śmierci Jezusa. Wokół skupionych pątników życie biegło swym zwyczajnym rytmem. Atmosfera ta upodobniała przeżycie rozważania męki Pańskiej w dzisiejszej Jerozolimie do wydarzeń, jakie miały tam miejsce przed dwoma tysiącami lat.

W południe wielu pielgrzymów dołączyło do prowadzonego przez franciszkanów nabożeństwa Drogi Krzyżowej, która wiodła zatłoczonymi ulicami Starego Miasta. Nabożeństwo to jest doskonałym wyrazem wiary w Jezusa i w zwycięską moc Jego Krzyża.

Jerozolimskie obchody Wielkiego Piątku zakończy wieczorne misterium pogrzebu Jezusa. Odbędzie się ono w bazylice Bożego Grobu. Program tego misterium obejmuje odczytanie całego opisu Męki Pańskiej, procesję na Kalwarię, zdjęcie ciała Jezusa z krzyża, namaszczenie wonnościami, a następnie złożenie do Grobu.

Tradycja procesji pogrzebu Jezusa, tak samo jak i nabożeństwo Drogi Krzyżowej, została wprowadzona przez franciszkanów. Podkreśla ona człowieczeństwo Jezusa, który umarł na krzyżu. Jest także formą adoracji Ukrzyżowanego Pana.