Jedno z najstarszych i najważniejszych świąt maryjnych obchodzimy w Kościele 15 sierpnia. W polskiej tradycji znane też jako święto Matki Bożej Zielnej, ponieważ przypada na okres pierwszych zbiorów i dożynek, kiedy intensywnie pachną kwiaty i zioła. Istnieje też tradycja, która mówi, że Apostołowie zamiast ciała Maryi znaleźli piękne naręcza kwiatów, stąd ten element w liturgii kościelnej.
Pierwsze wieki Kościoła
Pierwsze wzmianki o tym święcie pochodzą już z VI wieku, kiedy to cesarz Maurycy kazał je obchodzić na całym Wschodzie właśnie 15 sierpnia. Ze źródeł historycznych wiemy, że papież św. Sergiusz I już w VII wieku ustanawia na tę uroczystość procesję. Natomiast papież Leon IV dodał do tego święta wigilię i oktawę. O Wniebowzięciu Matki Bożej pisali wielokrotnie ojcowie Kościoła. Na Zachodzie św. Grzegorz z Tours tak zanotował: „I znowu przy Niej stanął Pan, i kazał Jej przyjąć święte ciało i zanieść w chmurze do nieba, gdzie teraz połączywszy się z duszą zażywa wraz z wybranymi dóbr wiecznych, które się nigdy nie skończą”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Nierozstrzygnięta kwestia
Maryja, jako pozbawiona grzechu pierworodnego, była najściślej zjednoczona ze swoim Synem. Wniebowzięcie jest na swój sposób uczestnictwem w zmartwychwstaniu Chrystusa i zapowiedzią naszego uczestnictwa w tej tajemnicy zbawienia. Warto dodać, że nie wszyscy ojcowie Kościoła byli przekonani o fizycznej śmierci Maryi. Ogłaszając dogmat, papież Pius XII nie wspomniał nigdzie o śmierci Matki Bożej. Dlatego Kościół nigdy nie rozstrzygnął tej kwestii, czy było to przejście z ciałem i duszą po śmierci, czy tylko „zaśnięcie”.
Wpływ na życie Kościoła
Na przestrzeni wieków wybudowano wiele świątyń pod wezwaniem Matki Bożej Wniebowziętej. Powstawały też zakony, które przybrały Ją za patronkę, np. asumpcjoniści, czyli Augustianie od Wniebowzięcia oraz siedem zakonów żeńskich.
