W homilii wyraził wdzięczność za dar osoby i posługi św. Małgorzaty Marii Alacoque. Zaznaczył, że wniosła ogromny wkład do duchowego skarbca Kościoła, z którego człowiek wierzący powinien często korzystać. – Chrystus wybrał ją do swojej misji, zobowiązał do głoszenia dobrej nowiny, powierzył tajemnice swojego Serca płonącego miłością ku ludziom – powiedział bp Wątroba.
Rok 2020 jest rokiem poświęconym św. Małgorzacie Marii Alacoque. 13 maja 1920 r. kanonizował ją papież Benedykt XV. Z okazji rocznicy tego wydarzenia siostry wizytki z Parayle-Monial otrzymały od Penitencjarii Apostolskiej w Rzymie przywilej świętowania roku jubileuszowego dla wszystkich klasztorów Zakonu Nawiedzenia.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Rok jubileuszowy w Polsce rozpoczął się 14 października 2019 r., a zakończy 14 października br. Objawienia s. Małgorzaty Marii Siostra Małgorzata Maria doznała wielu objawień Chrystusa. Cztery najważniejsze i najbardziej znaczące dla rozwoju nabożeństwa do Serca Jezusa nazwano wielkimi. 27 grudnia 1673 r. Jezus powiedział jej w widzeniu, że Jego Serce płonie miłością do ludzi. Ona zaś została wybrana, aby roztaczać wśród nich płomienie miłosierdzia, którego Jego Serce nie mogło pomieścić. Było to w czasie, kiedy przyszła adorować Chrystusa w Najświętszym Sakramencie.
Reklama
Wkrótce po pierwszym objawieniu nastąpiło kolejne, które miało symboliczne znaczenie. Zobaczyła Serce Boże „jakby na tronie z ognia i płomieni, jaśniejsze od słońca, przeźroczystsze niż kryształ, z tą raną godną uwielbienia, otoczone koroną cierniową i z krzyżem u góry”.
Trzecie objawienie miało miejsce 2 lipca 1674 r. Na ołtarzu był wystawiony Najświętszy Sakrament. Małgorzata klęczała, pogrążona w modlitwie.
W pewnym momencie ukazał się jej Jezus, „jaśniejący chwałą, ze stygmatami pięciu ran, błyszczącymi jak słońce (...). Z Jego świętej postaci biły promienie, a z piersi płomienie jakby z gorejącego ogniska. Jezus rozwarł swoją pierś i ukazał swe miłujące i najbardziej uwielbienia godne Serce, które było źródłem tych promieni”.
Chrystus powiedział do swej wybranki: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, a w zamian za to otrzymuje wzgardę i zapomnienie.
Ty przynajmniej staraj się mi zadośćuczynić, o ile to będzie w twojej mocy, za ich niewdzięczność”. Następnie Zbawiciel zażądał od s. Małgorzaty, by często przystępowała do Komunii św. w pierwsze piątki miesiąca, a w każdą noc z czwartku na pierwszy piątek, między godziną 23.00 a 24.00, uczestniczyła w Jego konaniu w Ogrójcu.
Czwarte, tzw. wielkie objawienie, miało miejsce 16 czerwca 1675 r., w czasie oktawy Bożego Ciała. Małgorzata modliła się w kaplicy przed Najświętszym Sakramentem. Wtedy pojawił się Jezus i powiedział: „Żądam, żeby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony, jako osobne święto, na uczczenie mojego Serca i wynagrodzenie mi przez Komunię św. i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję, gdy wystawiony jestem na ołtarzach. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do rozszerzenia tego święta”.