Prawo Mojżeszowe zna tylko jeden dzień postny w roku, obowiązujący wszystkich Izraelitów; jest to uroczysty Dzień Pojednania (por. Kpł 16, 29; 23, 27). Według świadectwa Filona z Aleksandrii, współczesnego św. Pawłowi, było to największe ze świąt żydowskich, przeżywane przez wielu w świątyni jerozolimskiej na postach i modlitwach. Po powrocie z niewoli dołączono jeszcze cztery doroczne dni postne, ustanowione na pamiątkę tragicznych wydarzeń w dziejach narodu. Późniejszy judaizm stopniowo nadawał postom coraz większe znaczenie. Praktyka ta polegała na powstrzymaniu się przez cały dzień od jedzenia i picia na znak zależności od Boga. Faryzeusze pościli dwa razy w tygodniu, podobnie postępowali uczniowie Jana Chrzciciela (por. Łk 5, 33).
Kościół pierwotny przejął te praktyki od Żydów, a św. Paweł mówi o swych licznych postach (por. 2 Kor 11, 27).
W dawnym Izraelu poszczono na znak żałoby z okazji śmierci kogoś bliskiego i ważnego. Często post publiczny miał na celu uproszenie Bożej pomocy wobec zagrożeń bytu narodu. Podejmowano też post przed powzięciem ważnych decyzji, dla otrzymania światła. Takim postom, połączonym z gorącą modlitwą, przypisywano wielką skuteczność. Znane też były posty pokutne, upraszające przebaczenie grzechów (por. 1 Sm 7, 6; 1 Krl 21, 12; Jl 1, 14). Miały one naprawić wyrządzone zło i oddalić zasłużoną karę.
Skuteczność postu zależy, oczywiście, od intencji i wewnętrznej dyspozycji tego, kto podejmuje się takich praktyk. Nie wszyscy jednak Izraelici potrafili tak głęboko pojmować znaczenie swych postów. Toteż prorocy biblijni ostro występują przeciw magicznemu rozumieniu postów, jak to było w otaczającym ich świecie pogańskim (por. Am 5, 21; Jr 14, 12). Prawdziwy post winien wynikać z pragnienia sprawiedliwości, czyli spełniania woli Bożej (por. Iz 58, 2-11). Przez proroka Zachariasza przekazuje Bóg „ludowi i kapłanom” dramatyczne pytanie: „Jeżeli przez siedemdziesiąt lat pościliście w żałobie w piątym i siódmym miesiącu – czy pościliście ze względu na Mnie?” (Za 7, 5). Post nie ma żadnej wartości, jeśli nie towarzyszy mu pragnienie podporządkowania swego życia woli Bożej.
Chrystus, podobnie jak dawni prorocy, nie odrzuca praktyki postu, ale przywraca jej właściwe znaczenie duchowe. Sam pościł przez 40 dni przed rozpoczęciem publicznej działalności (por. Mt 4, 2; Łk 4, 2). Powtórzył w ten sposób gest Mojżesza, prawodawcy Starego Przymierza (por. Wj 34, 28). Uczniowie Jezusa jednak nie pościli, dopóki ich Nauczyciel był z nimi (por. Mk 2, 18n). Oznacza to, że pościć należy z wewnętrzną intencją, a nie dla pokazania się ludziom (por. Mt 6, 17n). Biblijna praktyka postu dała początek ustanowieniu w Kościele liturgii Wielkiego Postu. Trzeba przy tym pamiętać, że na Bliskim Wschodzie praktyka ta jest łatwiejsza do realizacji niż w „sytej” cywilizacji zachodniej.
W parafii Miłosierdzia Bożego i św. s. Faustyny w Toruniu 30 września miała miejsce inauguracja kolejnej edycji Spotkań z Biblią. Przypomnijmy - w zamyśle inicjatorów przedsięwzięcia, którymi są miejscowi parafianie Dorota i Wojciech Dembek oraz Elżbieta i Marek Bernaciak, jest to cykl konferencji o charakterze naukowo-modlitewnym, które odbywają się raz w miesiącu. Są to spotkania otwarte, przeznaczone dla osób dorosłych i starszej młodzieży, o różnym stopniu rozwoju życia religijnego. Łączą one w sobie wykład biblijny o charakterze popularnonaukowym z dyskusją oraz modlitwą inspirowaną rozważanym fragmentem.
Pierwszym tegorocznym gościem był bp Andrzej Suski. Spotkanie poprzedziło nabożeństwo Słowa Bożego, kierujące myśl uczestników w stronę Roku Wiary. Ksiądz Biskup wskazał na potrzebę nowej ewangelizacji. Podkreślił, że nie polega ona na przystosowywaniu Ewangelii do pojęć i potrzeb współczesnego człowieka. Ewangelia jest jedna i zawsze ta sama, zmianie mogą i powinny ulegać metody i środki jej głoszenia. Muszą one uwzględniać m.in. zmieniający się kontekst kulturowy i społeczny: odchodzenie od wiary całych, dawniej chrześcijańskich społeczeństw, pogłębiające się procesy sekularyzacyjne, narastającą wrogość wobec Kościoła i jego misji.
- Podejmując dzieło nowej ewangelizacji - podkreślił Biskup Andrzej - należy pamiętać o kilku podstawowych zasadach. Po pierwsze o tym, że żniwo jest wielkie, ale robotników mało; trzeba zatem przepełnionej wiarą modlitwy o to, aby Bóg powołał tych, którzy będą głosili Dobrą Nowinę. Po drugie, głosiciele Ewangelii idą w świat niczym owce między wilki, czyli narażają się na niezrozumienie, prześladowania, a czasem ponoszą śmierć dla Chrystusa. Zawsze jednak, nawet doświadczając nienawiści i agresji, muszą pozostać owcami. Chrystusa nie da się głosić, przejmując metody tego świata, z całą ich bezwzględnością i brakiem szacunku dla godności człowieka. Po trzecie, uczniowie Chrystusa nie biorą trzosa na drogę. Znaczy to, że nawet korzystając w głoszeniu Ewangelii ze środków o dużej wartości materialnej, pokładają nadzieję nie w nich, tylko w mocy Tego, który ich posyła. Po czwarte zaś, doświadczając oporu i prześladowań ze strony świata, uczniowie Chrystusa pamiętają o Jego słowach: „Ja jestem z wami aż do skończenia świata. Nie lękajcie się - Ja zwyciężyłem świat”.
Po nabożeństwie Biskup Andrzej wygłosił prelekcję poświęconą apokryfom Starego Testamentu. Warto zaznaczyć, że mówca przed laty w toku swej pracy naukowej sam przetłumaczył jeden z nich pt. „Józef i Asenet” - apokryf starotestamentowy o cechach romansu. Utwór, datowany między końcem I wieku przed Chrystusem a końcem I wieku po Chrystusie, powstał w środowisku diaspory egipskiej. Opisuje historię Józefa i Asenet, córki kapłana egipskiego, która z miłości do swego wybrańca porzuca religię pogańską i przyjmuje wiarę w Jahwe. Zaślubiny wywołują reakcję w postaci spisku na życie Józefa, zawiązanego przez syna faraona. Celem autora apokryfu było propagowanie małżeństw mieszanych pod warunkiem nawrócenia się pogańskiego współmałżonka, jak również zachęta do przyjmowania wiary w jednego Boga przez Egipcjan.
Na przykładzie tego apokryfu prelegent ukazał znaczenie literatury apokryficznej w epoce przejściowej między Starym i Nowym Testamentem. Zaznaczył, iż wypełniła ona pewną lukę między księgami kanonicznymi Starego i Nowego Przymierza, dając obraz ówczesnego życia religijnego, a przede wszystkim ukazując, jak bardzo Żydzi czekali wówczas na obiecanego przez Boga Mesjasza i czego się po Nim spodziewali. Apokryfy, zapowiadając w warunkach rzymskiej niewoli przyjście wyzwoliciela, spełniały niezwykle ważne zadanie pokrzepiania serc.
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.
Niemcy w tym czasie również obchodzili święta, więc w Wigilię wcześniej pozwolili zakończyć pracę. Od wieczora więźniowie zaczynali składać sobie życzenia między barakami, śpiewali kolędy, spotykali przy prowizorycznych szopkach – wynika z relacji byłych więźniów obozu koncentracyjnego na Majdanku.
W styczniu 2026 r. Państwowe Muzeum na Majdanku we współpracy z Wydawnictwem Prószyński i S-ka wyda trzecie wydanie wspomnień Jana Michalaka pt. „Majdanek. Nr 3273 miał szesnaście lat”. Między innymi z jego wspomnień możemy dowiedzieć się, jak w obozie wyglądały święta Bożego Narodzenia w 1943 r.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1766416222.jpg)
