Szły z naczyniami smutku żałobne niewiasty,
Szukały żyjącego w krainie umarłych,
Człowiek ciągle się spóźnia z roztargnioną wiarą,
Jakby chciał pozostawić obraz życia dawny.

Martwić się, tak zwyczajnie na kamień narzekać,
A nie widzieć, że wiara wewnątrz skamieniała,
Żywić się wątpliwością, wspomnienia odgrzewać,
A tu czeka sam anioł - zwiastun zmartwychwstania.