Dzieci potrafią zawstydzić. Nie celowo, rzecz jasna, lecz niekiedy zupełnie niezamierzenie trafiają w sedno nienazwanego problemu, czuły punkt, który omijamy szerokim łukiem. Starając się zakląć rzeczywistość, udajemy że jeśli uda nam się o czymś nie myśleć, paląca kwestia po prostu się rozpłynie, że każde zaniedbanie da się usprawiedliwić zabieganiem, natłokiem obowiązków itp.
Sezon komunijny sprzyja zakupom dewocjonaliów i literatury o tematyce religijnej. Wydawcy katoliccy nie ustają w wysiłkach, by zaoferować dzieciom i młodzieży jak najciekawsze, najpiękniej wydane, ujmujące temat jak najatrakcyjniej dla młodego odbiorcy pozycje. Jak nietrudno się zatem domyślić – a może sami również tego doświadczyliście – wybór nie jest prosty. W tym roku do Komunii św. po raz pierwszy przystąpi moja chrześnica, więc tym bardziej zależało mi na znalezieniu dla niej czegoś szczególnego.
Kolejne pomysły konsultowałam, rzecz jasna, z synkiem, by zwiększyć prawdopodobieństwo trafienia w gusta młodszej młodzieży.
– A może po prostu Pismo Święte? – spytałam, gdy kolejna propozycja nie zyskała aprobaty.
– W komiksie? – upewnił się, jako że jest to jego ulubiona pozycja. – Nie wiem, czy nie będzie się bała obrazków.
– To może do słuchania? – zaproponowałam.
Reklama
– Dobry pomysł – zaaprobował, po czym po chwili namysłu dodał: – A może kup i nam do domu, bo jakoś tak nie idzie nam ostatnio rodzinne czytanie Biblii, więc może posłuchamy, choćby w samochodzie. Wiesz, bo to trochę tak głupio nie znać dobrze Tego, w którego się wierzy, nie?
Zrobiło mi się okropnie wstyd, bo faktycznie wobec nadmiaru zajęć wszelakich wspólna lektura Pisma Świętego została przez nas zaniedbana, a z drugiej strony moje matczyne serce zalała fala słodyczy na tę synowską refleksję.
Wszak de facto nieświadomie sformułował on myśl podobnie jak św. Hieronim, który powiedział kiedyś, że „nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa”.
Wiosną mamy zwykle dużo zapału i entuzjazmu do wprowadzania zmian w nasze życie. Rzesze odzianych w legginsy biegają po mieście, tłok na ścieżkach rowerowych, podobnie jak na siłowniach i boiskach. Wielu z nas zaczyna wiosenne diety odchudzające lub oczyszczające organizm. Robimy porządki. Wyrzucamy zbędne przedmioty. Zmieniamy fryzurę i ubrania. Wszystko ma być nowe, świeże, pachnące, słoneczne, idealnie się komponować z wiosną w rozkwicie. Może warto do tych wszystkich wyzwań dodać jeszcze jedno... najważniejsze? Zatrzymać się na chwilę, otworzyć Pismo Święte i spróbować lepiej poznać Tego, któremu zawdzięczamy absolutnie wszystko – żeby nie był teoretycznie znanym Nieznajomym.
* * *
Maria Paszyńska Pisarka, prawniczka, orientalistka, varsavianistka amator, prywatnie zakochana żona i chyba nie najgorsza matka dwójki dzieci
Stowarzyszenie Najświętszej Rodziny, prowadzone przez Siostry Nazaretanki, zaprasza do uczestnictwa w zimowych rekolekcjach dla rodzin, które odbędą się w dniach 15-22 stycznia 2017 r. w domu rekolekcyjnym Księży Pallotynów w Ząbkowicach Śląskich.
Triduum Paschalne przywołuje na myśl historię naszego zbawienia, a tym samym zmusza do wejścia w istotę chrześcijaństwa. Przeżywanie tych najważniejszych wydarzeń zaczyna się w Wielki Czwartek przywołaniem Ostatniej Wieczerzy, a kończy w Wielkanocny Poranek, kiedy zgłębiamy radosną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i umacniamy nadzieję naszego zmartwychwstania. Wszystko osadzone jest w przestrzeni i czasie. A sam moment śmierci Pana Jezusa w Wielki Piątek podany jest z detaliczną dokładnością. Z opisu ewangelicznego wiemy, że śmierć naszego Zbawiciela nastąpiła ok. godz. dziewiątej (Mt 27, 46; Mk 15, 34; Łk 23, 44). Jednak zastanawiający jest fakt, że ten ważny moment w zbawieniu świata identyfikujemy jako godzinę piętnastą. Uważamy, że to jest godzina Miłosierdzia Bożego i w tym czasie odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Dlaczego zatem godzina dziewiąta w Jerozolimie jest godziną piętnastą w Polsce? Podbudowani elementarną wiedzą o czasie i doświadczeniami z podróży wiemy, że czas zmienia się wraz z długością geograficzną. Na świecie są ustalone strefy, trzymające się reguły, że co 15 długości geograficznej czas zmienia się o 1 godzinę. Od tej reguły są odstępstwa, burzące idealny układ strefowy. Niemniej, faktem jest, że Polska i Jerozolima leżą w różnych strefach czasowych. Jednak jest to tylko jedna godzina różnicy. Jeśli np. w Jerozolimie jest godzina dziewiąta, to wtedy w Polsce jest godzina ósma. Zatem różnica czasu wynikająca z położenia w różnych strefach czasowych nie rozwiązuje problemu zawartego w tytułowym pytaniu, a raczej go pogłębia.
Jednak rozwiązanie problemu nie jest trudne. Potrzeba tylko uświadomienia niektórych faktów związanych z pomiarem czasu. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że pomiar czasu wiąże się zarówno z ruchem obrotowym, jak i ruchem obiegowym Ziemi. I od tego nie jesteśmy uwolnieni teraz, gdy w nauce i technice funkcjonuje już pojęcie czasu atomowego, co umożliwia jego precyzyjny pomiar. Żadnej precyzji nie mogło być dwa tysiące lat temu. Wtedy nawet nie zdawano sobie sprawy z ruchów Ziemi, bo jak wiadomo heliocentryczny system budowy świata udokumentowany przez Mikołaja Kopernika powstał ok. 1500 lat później. Jednak brak teoretycznego uzasadnienia nie zmniejsza skutków odczuwania tych ruchów przez człowieka.
Nasze życie zawsze było związane ze wschodem i zachodem słońca oraz z porami roku. A to są najbardziej odczuwane skutki ruchów Ziemi, miejsca naszej planety we wszechświecie, kształtu orbity Ziemi w ruchu obiegowym i ustawienia osi ziemskiej do orbity obiegu. To wszystko składa się na prawidłowości, które możemy zaobserwować. Z tych prawidłowości dla naszych wyjaśnień ważne jest to, że czas obrotu Ziemi trwa dobę, która dzieli się na dzień i noc. Ale dzień i noc na ogół nie są sobie równe. Nie wchodząc w astronomiczne zawiłości precyzji pomiaru czasu możemy przyjąć, że jedynie na równiku zawsze dzień równy jest nocy. Im dalej na północ lub południe od równika, dystans między długością dnia a długością nocy się zwiększa - w zimie na korzyść dłuższej nocy, a w lecie dłuższego dnia. W okolicy równika zatem można względnie dokładnie posługiwać się czasem słonecznym, dzieląc czas od wschodu do zachodu słońca na 12 jednostek zwanych godzinami. Wprawdzie okolice Jerozolimy nie leżą w strefie równikowej, ale różnica między długością między dniem a nocą nie jest tak duża jak u nas. W czasach życia Chrystusa liczono dni jako czas od wschodu do zachodu słońca. Część czasu od wschodu do zachodu słońca stanowiła jedną godzinę. Potwierdzenie tego znajdujemy w Ewangelii św. Jana „Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?” (J. 11, 9). I to jest rozwiązaniem tytułowego problemu. Godzina wschodu to była godzina zerowa. Tymczasem teraz godzina zerowa to północ, początek doby. Stąd współcześnie zachodzi potrzeba uwspółcześnienia godziny śmierci Chrystusa o sześć godzin w stosunku do opisu biblijnego. I wszystko się zgadza: godzina dziewiąta według ówczesnego pomiaru czasu w Jerozolimie to godzina piętnasta dziś. Rozważanie o czasie pomoże też w zrozumieniu przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-17), a zwłaszcza wyjaśni dlaczego, ci, którzy przyszli o jedenastej, pracowali tylko jedną godzinę. O godzinie dwunastej zachodziło słońce i zapadała noc, a w nocy upływ czasu był inaczej mierzony. Tu wykorzystywano pianie koguta, czego też nie pomija dobrze wszystkim znany biblijny opis.
Liturgia Męki Pańskiej. Na krzyżu zajaśniała potęga miłości Chrystusa
2025-04-18 22:23
(buk)
Paweł Wysoki
W Wielki Piątek Liturgii Męki Pańskiej w archikatedrze lubelskiej przewodniczył bp Adam Bab. W homilii podkreślił, że Chrystus, wywyższony na krzyżu, zdobywa serca ogromem swojej miłości.
Przywołując fragment z Ewangelii wg św. Jana: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16) powiedział, że mimo ludzkiej niewierności, Bóg pozostał wierny swojej pierwotnej miłości. – Z tej miłości powstał świat i z tej miłości został stworzony człowiek, a Chrystus przyniósł grzesznemu światu dobrą nowinę: miłość Boga nie ustała. Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia. Chociaż przeszedł przez świat dobrze czyniąc, został ukrzyżowany. Pozwolił dać się zabić, ale nie pozwolił się uśmiercić; uczynił ze swojej śmierci ofiarę, aby ci, którzy mu śmierć zadają, zostali ocaleni ze swojego grzechu – nauczał. – Na krzyżu zajaśniała potęga miłości Chrystusa – podkreślił.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
