Troska o wychowanie chrześcijańskie i nauczanie młodych stała u źródeł przeszczepienia Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstanek na grunt polski. Siostry w 1891 r. osiadły w Kętach (Galicja). Na teren Królestwa Polskiego, do Częstochowy, przybyły w 1899 r. Promotorami założenia placówki częstochowskiej byli: Szczęsna Noińska i o. Pius Przeździecki, paulin. Siostry znalazły się w Częstochowie konspiracyjnie, bez habitów, gdyż na terenie zaboru rosyjskiego istniał formalny zakaz tworzenia klasztorów katolickich. Tu zakupiły grunt przy ul. Starej 26 i rozpoczęły budowę domu.
Pierwsze dwie zmartwychwstanki - m. Maria Zubylewicz i m. Elżbieta Wyzińska pojawiły się w mieście już w lipcu 1899 r. W czerwcu 1900 r. dom został uroczyście otwarty, a m. Jadwiga Borzęcka wprowadziła do niego zakonnice. Pierwsza przełożona, m. Antonina Sołtan otworzyła szwalnię i pracownię haftu, gdzie dziewczęta obok wiedzy fachowej zaznajamiały się z katechizmem i były formowane w duchu patriotycznym. Przez wiele lat zakład ten znany był jako Dom Pani Sołtan. Prężny rozwój placówki następował w czasie, gdy przełożoną była m. Elżbieta Wyzińska, która w 1917 r. zakupiła dom przy Alei Najświętszej Maryi Panny, dokąd przeniosła klasztor, a w roku następnym otworzyła siedmioklasową Szkołę Przemysłowo-Handlową z internatem.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości siostry zmartwychwstanki wyszły z ukrycia i rozpoczęły szeroko zakrojoną działalność edukacyjno-wychowawczą. W 1933 r. podjęły pracę pedagogiczno-dydaktyczną w uruchomionej siedmioklasowej Szkole Powszechnej cieszącej się od 1938 r. uprawnieniami publicznymi. Także Szkoła Przemysłowo-Handlowa w 1936 r. przekształciła się w czteroletnie Żeńskie Gimnazjum Kupieckie i dwuletnie Liceum Handlowe z prawami szkół państwowych. Obie szkoły miały wysoki poziom kształcenia. Obok szkół i sporego internatu (ok. 40 miejsc) siostry prowadziły od 1933 r. przedszkole.
Owocną działalność zniweczyła II wojna światowa, podczas której zakonnice w duchu religijnym i patriotycznym podjęły konspiracyjne dzieło przetrwania i obrony polskości przed nazizmem. W Szkole Podstawowej siostry zmartwychwstanki prowadziły tajne komplety z zakresu szkoły średniej. Od 1943 r. działała "Izba Zajęć", z której korzystali studenci Tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich, związani ze Stołówką nr 2 prowadzoną przez Siostry.
Bezcenną działalność podejmowały zakonnice z przełożoną m. Zofią Szulc w ramach Rady Głównej Opiekuńczej. Prowadzono Kuchnię Główną, Stołówkę nr 2 i dożywianie więźniów. Zatrudniały także liczny personel pomocniczy przy RGO, aby uchronić młodzież przed wywózkami do Rzeszy. Bardzo zaangażowana w sprawy konspiracyjne była m. Zofia Szulc (ratowanie więźniów, uprzedzanie ludzi zagrożonych aresztowaniem, dożywianie partyzantów, praca z AK itp.), współpracująca z burmistrzem Częstochowy Stanisławem Rybickim.
Zmartwychwstanki prowadząc w ramach RGO liczne stołówki (w tym dla inteligencji), wniosły niebagatelny wkład w pomoc zubożałemu wojną społeczeństwu Częstochowy.
Dzieła te podejmowały siostry mimo iż same w maju 1942 r. zostały wysiedlone ze swego klasztoru do nieprzystosowanego budynku zastępczego przy ul. Jasnogórskiej 62.
Po wojnie, w styczniu, zakonnice wróciły do swego zdewastowanego domu i natychmiast rozpoczęły pracę szkolną trwającą do czasu zaboru gmachu szkolnego przez komunistyczne władze w 1963 r. Chodzi tu o istniejącą do 1956 r. szkołę średnią, którą stopniowo od 1953 r. władze PRL-u zaczęły likwidować. Od 1957 r. do 1962 funkcjonowało pięcioletnie Technikum Gospodarcze, które ministerstwo przejęło wraz z budynkiem i wyposażeniem w 1962 r. Rok wcześniej zamknięto przedszkole. Wobec ewidentnych szykan totalitarnego reżimu względem Kościoła siostry otworzyły w 1953 r. (istniejące do 1962 r.) Studium Prawno-Administracyjne z internatem, którego słuchaczkami były różne zakonnice.
Gdy siostry zmartwychwstanki w myśl światopoglądu realnego socjalizmu zostały odsunięte od działalności dydaktyczno-wychowawczej, podjęły prace na rzecz Kościoła lokalnego jako parafialne katechetki, pracownice Kurii Biskupiej i Niższego Seminarium Duchownego. Część domu zakonnego służyła jako miejsce schronienia dla pielgrzymów przybywających na Jasną Górę oraz zakwaterowania dla grup rekolekcyjnych.
Przeżywszy ciężkie czasy totalitaryzmu, w których groziło siostrom nawet zlicytowanie ich klasztoru (1952 r.), wspólnota częstochowska rozpoczęła nowy etap rozwoju w warunkach wolności politycznej. W rozbudowanym zespole klasztornym zgromadzenie powołało w 1989 r. koedukacyjną szkołę powszechną, która po ostatniej reformie edukacyjnej dzieli się na podstawową i gimnazjum. Szkoła nosi imię Matki Zofii Szulc, wybitnej zmartwychwstanki, która w okresie okupacji wpisała się w dzieło ratowania Polaków.
Przeszło stuletnie dzieje częstochowskiej wspólnoty Sióstr Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa niech będą dla nas punktem odniesienia, jak można kształtować własne życie w duchu działalności na rzecz człowieka. Praca ta jest podejmowana z perspektywą Bożą, ludzkie potrzeby są zaspokajane w imię Miłości, która Zmartwychwstała.