Znowu trwa Adwent, czas oczekiwania na przyjście Pana Jezusa – Boga Miłości. Ten historyczny trwał kilka tysięcy lat. Nie mieści się w głowie, aby tyle wieków oczekiwać na jakieś konkretne wydarzenie, a co więcej, aby przekazywać potrzebę owego oczekiwania z pokolenia na pokolenie. Gdy patrzę na to w świetle wiary, to zachwyca mnie ufność narodu wybranego w Słowo Boże. Mam wrażenie, że logika ich wiary opierała się na przekonaniu, że jeśli Bóg obiecał zesłanie Zbawiciela, który przyniesie im wolność, to na pewno tak się stanie.
Zacheusz
Reklama
Przypomina mi się tu Ewangelia o Zacheuszu (Łk 9, 1-10). Wydaje mi się, że oprócz Matki Bożej oraz Jana Chrzciciela właśnie on może stać się dobrym przewodnikiem na drogach Adwentu. Jak czytam ten fragment, to moją uwagę przyciąga pragnienie, jakie sprawiło, iż człowiek piastujący poważne stanowisko wspina się na drzewo, a więc decyduje się na zachowanie, które żadną miarą nie pasuje do niego. Siedzi jednak na drzewie i cierpliwie oczekuje chwili, kiedy Chrystus będzie tamtędy przechodził. Czyli odkłada wszelkie swoje obowiązki. Nie wiemy, co działo się w jego sercu. Może potrzebował chwili ciszy, aby przemyśleć własne postępowanie, może robił rachunek sumienia... Taka postawa sprawia, że Jezus zatrzymuje się w jego domu. Inni byli zszokowani, że Jezus „do grzesznika poszedł w gościnę”. A On idzie do człowieka potrzebującego Jego obecności, pomocy. Zauważmy, że ten – zdawałoby się bezsensowny czas – spędzony przez Zacheusza na drzewie był bardzo ważny, bo otworzył go na Chrystusa.
Przychodzi mi do głowy nieco śmieszne pytanie: Czy w moim życiu zdarzają się takie chwile, kiedy wchodzę na drzewo? Już widzę, jak moi kochani sokółczanie pękają ze śmiechu, wyobrażając sobie mnie siedzącą na jakieś gałęzi; ). Umówmy się więc, że przez wchodzenie na drzewo będziemy rozumieć podejmowanie starań, aby wśród codziennych zajęć znaleźć czas dla Jezusa. Kiedy zaczynam zastanawiać się nad tym, to muszę przyznać, że wcale nie jestem lepsza od kogokolwiek. Owszem, kiedy jadę wózkiem do ośrodka, to zajeżdżam na poranną Eucharystię. I tutaj zaczyna się cały problem, gdyż ten dar, jakim jest Eucharystia, można po prostu zmarnować. Z drugiej strony czasami sądzimy, że Pan Bóg ma swoje humory i pozostaje głuchy na nasze wołanie. Nic bardziej mylnego. Tylko Bóg tak bardzo nas kocha, że nieustannie tęskni za każdym z nas. Wynika z tego, że jeśli Pan zwleka ze spełnieniem naszych próśb, to wcale nie znaczy, że bagatelizuje nasze modlitwy, tylko czeka z jakiegoś powodu.
***
Na zakończenie pragnę wszystkim złożyć najserdeczniejsze życzenia zdrowych, pogodnych świąt Bożego Narodzenia. Niech wśród rodzinnych spotkań nie zabraknie nam czasu i motywacji do wejścia na drzewo i cichej rozmowy z przychodzącym Chrystusem.
Mało jest tak wyeksploatowanych fragmentów Pisma jak ten. Wydaje się, że wszystko, ale to wszystko już wiadomo… A z drugiej strony przecież wciąż jest to Słowo Boże żywe i skuteczne dla tych, którzy chcą go słuchać. Jezus właśnie uzdrowił niewidomego, wchodząc do miasta. Idzie otoczony tłumem zafascynowanych tym faktem ludzi (a także jak zwykle po prostu gapiów). Zacheusz jest tu znany, ale nie jest to pozytywna popularność. Zwierzchnik celników i bardzo bogaty… Bo nakradł, naoszukiwał, nachapał się cudzym kosztem. Nie szanują go, ale mu się kłaniają, bo może kiedyś potrzebna będzie jego łaska. Św. Łukasz pisze, że Zacheusz KONIECZNIE chciał zobaczyć Jezusa, kto to jest. No jak to? Przecież wszyscy wiedzieli, kto to jest, wiadomości i plotki krążyły, tłumy się zbierały, wszyscy mieli świadomość, że naucza, uzdrawia chorych, wskrzesza umarłych, uwalnia opętanych. Czego chce Zacheusz? Sam pewnie do końca nie wie, skoro podejmuje tak nieracjonalne działania. A może nie do końca nieracjonalne? Wybiera sykomorę (po polsku jawor), bo w gęstej koronie łatwo się schować. Zobaczyć Jezusa, ale tak, żeby Jezus nie zobaczył jego. Tylko obserwacja, żadnej relacji. To pomysł Zacheusza. Niewysoki jest, może się uda. Siedzi na gałęzi drżący, zaciekawiony, ale i zalękniony. Czeka. Ale zachowania Jezusa się nie spodziewał: nieważny tłum, nieważne, co się działo chwilę temu. Kompletnie rozbija plan Zacheusza, nie chce się spotkać na jego warunkach. A na dodatek zwraca się do niego po imieniu. Przecież widzi go pierwszy raz w życiu. A poza tym bezceremonialnie wprasza się do jego domu, twierdząc, że po prostu MUSI. To trochę dużo naraz. Ale przecież reakcja Zacheusza nie jest tanim sentymentem. Za duże przynosi konsekwencje. Bo wokół słychać „wyszemrane” oskarżenie (zgodne przecież z prawdą): GRZESZNIK. Tłum oskarża, Jezus się wprasza. Dziwna sytuacja. Jakie to musiało być mocne zaproszenie, skoro pękają przyzwyczajenia, a Zacheusz przyjmuje tę prawdę: jest grzesznikiem! Oskarżają go ci, których skrzywdził i robią to publicznie, a on mówi: tak, to jest prawda! Widzi skalę swojej grzeszności. I nagle ten majątek, który gromadził przez tyle lat, przestaje być ważny. Nagle może oddać połowę ubogim. Ot tak, po prostu. A świadomość uczynionej krzywdy sprawia, że chce oddawać poczwórnie! Ileż było tego majątku, że starczyło z połowy na poczwórne oddawanie! I jak naprawdę nieważny się stał w porównaniu z obecnością Jezusa? Być może pierwszego, który naprawdę Zacheusza kochał… W każdym razie po oficjalnym przyznaniu się do grzechów następuje oficjalne rozgrzeszenie: Zacheusz słyszy, że jego udziałem stało się zbawienie, że jest synem Abrahama, czyli dziedzicem Bożej obietnicy. Jezus mówi to PUBLICZNIE. Niech nikt nie waży się osądzać Zacheusza, bo on nie tylko uznał swój grzech, ale podjął PUBLICZNĄ pokutę i zadośćuczynienie. Jezus go odszukał i zbawił!
W najbliższy wtorek, 22 kwietnia, odbędą się uroczystości pogrzebowe biskupa Piotra Turzyńskiego, biskupa pomocniczego radomskiego, delegata KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej i ds. Duszpasterstwa Nauczycieli.
Uroczystości pogrzebowe odbędą się w katedrze Opieki NMP w Radomiu. O godzinie 10.00 nastąpi wprowadzenie ciała i czuwanie modlitewne, zaś o godzinie 11.00 rozpocznie się Msza św. pogrzebowa.
Papież Franciszek w środę tuż przed godziną 11.00 spotkał się z kierownictwem i personelem Kliniki Gemelli, Uniwersytetu Katolickiego oraz Dyrekcji Zdrowia i Higieny Państwa Watykańskiego. To pierwsza oficjalna audiencja Ojca Świętego po wypisaniu w marcu z Kliniki Gemelli.
Jak poinformowało w komunikacie Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej, z Papieżem spotkało się około 70 osób, które pomagały Franciszkowi w jego hospitalizacji w ubiegłym miesiącu. Wizyta odbyła się w Sali przylegającej do Auli Pawła VI.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
