W tekście o Eucharystii Świadków Jehowy „Eucharystia – co mówią fakty?” znajduje się następujące zdanie: „wielu biblistów doszło do wniosku, że we fragmencie o podaniu chleba i wina słowo «jest» nie oddaje właściwie myśli, jaką chciał przekazać Jezus”. Już samo sformułowanie „wielu biblistów” jest manipulacją, podobnie jak podanie dla przykładu katolickiego biblisty myślącego podobnie. Czyżby do czasów pojawienia się Marcina Lutra, a więc przez 1500 lat uczniowie Chrystusa mylili się, myśląc, że w Eucharystii mamy do czynienia z prawdziwy Ciałem i Krwią Pańską? Nie mylili się, gdyż sam Jezus w Ewangelii, zapowiadając ustanowienie Eucharystii, mówił następująco: „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem” (J 6,54-55). Trzeba podkreślić słowo „prawdziwy” z którego jasno wynika, że nie chodzi o jakiś symbol, ale o prawdziwą rzeczywistość.

Czy Eucharystia była odprawiana tylko raz w roku dnia 14 nissan, jak sugeruje omawiany tekst? Oczywiście, nie! Najstarszym świętem chrześcijan jest od początku niedziela, nazywana „dniem Pańskim”, w czasie której sprawowano „pamiątkę Chrystusa”, czyli Eucharystię. Opis tego znajdujemy nawet w pogańskich, antychrześcijańskich pismach, jak choćby w Liście namiestnika Bitynii Pliniusza Młodszego napisanego w 112 r. n.e. do cesarza Trajana. Opisując winę chrześcijan, pisze następująco: „Zapewniali, że całą ich winą lub błędem było to, że w określonym dniu regularnie spotykali się przed wschodem słońca i na przemian śpiewali pieśni oddając cześć Chrystusowi jako bogu”. Pliniusz Młodszy, prześladowca Kościoła, opisując życie chrześcijan z początku II wieku, potwierdza wyznawaną przez nich wiarę w Bóstwo Jezusa Chrystusa oraz sprawowanie Eucharystii raz w tygodniu w niedzielę.

Raz w roku odprawiano Wielkanoc. Mała grupa chrześcijan tzw. kwartodecymianie obchodziła to święto 14 nissan (II w. n.e.). Żyjący pod koniec II wieku papież św. Wiktor I, przeciwdziałając tej grupie, ustalił datę Wielkanocy na niedzielę po 14 nissan, gdyż wtedy Chrystus zmartwychwstał, i odtąd tak Wielkanoc świętują wszyscy chrześcijanie, nie tylko katolicy, ale również Kościoły wschodnie i wspólnoty kościelne powstałe w wyniku reformacji.

W tekście o Eucharystii padają słowa, z których wynika, że „prawdziwi chrześcijanie obchodzą Wieczerzę Pańską raz w roku”. Otóż trudno się zgodzić z tezą, że prawdziwi chrześcijanie pojawili się dopiero w drugiej połowie XIX wieku i to jeszcze w USA. Czyli, że Chrystus przed pojawieniem się Świadków Jehowy nie miał prawdziwych uczniów. Gdyż ci, którzy za takich się podawali, od początku celebrowali Eucharystię przynajmniej w niedzielę, i dalej tak czynią katolicy, prawosławni, protestanci, anglikanie. Nie można się również zgodzić z tezą, że Świadkowie Jehowy są chrześcijanami, gdyż wszyscy chrześcijanie wierzą, że Jezus i Duch Święty są Osobami Boskimi, a Bóg objawił się jako Trójjedyny! Wszyscy prawdziwi chrześcijanie w odróżnieniu od „Braci z Brooklynu” wierzą w jednego Boga w Trzech Osobach i zgodnie z tą wiarą udzielają chrztu. Nie chrzczą w imię Jehowy (nie tak nakazał Jezus), ale w Imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego (Mt 28,19).

Kto uczestniczył w Wieczerzy Pańskiej? Według omawianego tekstu, „Współuczestniczą w niej: 1) Jehowa Bóg, który zadbał o dostarczenie okupu, 2) Jezus Chrystus „Baranek Boży”, który złożył swe życie w ofierze, oraz 3) duchowi bracia Jezusa. Spożywając chleb i wino, ci ostatni dają do zrozumienia, że są zjednoczeni z Chrystusem (Jana 1: 29; 1 Koryntian 10: 16, 17). Pokazują też, że jako namaszczeni duchem uczniowie Jezusa są objęci «nowym przymierzem»” [pisownia oryginalna – dop. Z.CH.]. Jak wiadomo, w języku hebrajskim nie ma samogłosek, a imię Boga, święty tetragram „JHWH” żaden biblista (zwłaszcza żydowski) nie wymawia tak, jak Świadkowie! Ten błąd pochodzi prawdopodobnie z podstawienia do spółgłosek JHWH samogłosek z dwóch innych słów, dużo częściej używanych, niż wypowiadane raz w roku przez Arcykapłana imię „Jahwe”; ze słów Adonaj (gr. Kyrios, czyli Pan) albo Elohim (gr. Theos, czyli Bóg). W wyniku tego podstawienia otrzymamy słowo Jahowah albo Jehowih.

Apostołowie przed Męką Pańską, czyli w Wieczerniku, nie byli – jak pisze autor tekstu – namaszczeni Duchem Świętym. Stało się to zgodnie z tekstem z Dziejów Apostolskich dopiero 50 dni po zmartwychwstaniu (Dz 2,1-13). Informacje na temat Eucharystii zawarte w omawianym opracowaniu Świadków Jehowy są nie tylko nierzetelne, ale w wielu miejscach po prostu mijają się z prawdą. Sami zaś Świadkowie nie tylko prawdziwymi, ale w ogóle nie są żadnymi chrześcijanami. Co o Eucharystii mówią fakty? Zupełnie co innego niż omawiany tekst! Aktywność Świadków sprawia, że trzeba po raz kolejny zająć się ich pełną sprzeczności doktryną, by katolików wyposażyć w argumenty ukazujące prawdziwą naukę Ewangelii, z którą Świadkowie Jehowy nie wiele mają wspólnego.