Co zawdzięczamy ludziom tu pochowanym? Tym, którzy niejednokrotnie na tabliczkach mają wypisane NN? To nie są bezimienni! To nieprawda. Oni mieli na czole wypisane imię Boga – mówił abp Grzegorz Ryś podczas wyjątkowej Mszy św. na łódzkim cmentarzu, na którym pochowani są samotni i bezdomni przy ul. Zakładowej. – Dzięki nim odkrywamy, że nasze imię to Jezus Chrystus, nasze imię to chrześcijanin. To jest to imię najważniejsze, to które nas określa. W tym imieniu jesteśmy kimś, ono opisuje największą naszą godność – podkreślał. I tłumaczył, że wszyscy ci, którzy na czole mają wypisany znak krzyża, mają na nim wypisane imię Boga. – Możesz mieć na nagrobku wypisane NN, ale to nie znaczy że jesteś bezimienny, masz imię, które znaczy Jezus Chrystus – imię Boga.
Ksiądz Arcybiskup przewodniczył Eucharystii i procesji wśród setek jednakowych krzyży. W modlitwie, ale też milczeniu i ciszy uczestniczący w liturgii przechodzili obok placów, na których spoczywają ci, którzy umarli w samotności, bezdomności, bez rodziny. – Ci wszyscy ludzie, którzy są tutaj pochowani, na pewno wiele razy w swoim życiu cierpieli, ale to, co było najważniejsze w tym cierpieniu, to właśnie to, że cierpisz tam, gdzie kochałeś. Wielu z nich było ludźmi bezdomnymi – nie znaczy, że nie mieli rodziny. Wielu z nich umarło w domach pomocy społecznej, nie znaczy, że w życiu nie mieli nikogo, kogo kochali, ale w pewnym momencie ta miłość stała się cierpieniem – mówił abp Ryś. – Bo krzyż znaczy tyle, co miłość. To, co w życiu kochacie, czasami ma postać krzyża, nie ma takiej miłości, która nie ma postaci krzyża – wyjaśniał. Poruszająca i piękna była to lekcja – znaku krzyża. I spotkania z tymi, dla których nikt nie wybiera kwiatów pod kolor, nie ustawia dziesiątków zniczy. I to przejmujące zestawienie – jednej strony cmentarza, jaśniejącej łuną światła i tej drugiej – za murem, z pojedynczymi lampkami. Z ponad setką najwytrwalszych, wśród których byli bezdomni z siostrami kalkutkami, ale też rodziny z dziećmi. Za rok, jak zapowiedział Metropolita Łódzki, także Msza św. i procesja odbędą się w tym szczególnym miejscu.
Centrum powstaje w budynku po byłym przedszkolu przy ul. Jana z Kolna w Zielonej Górze
W Zielonej Górze powstaje Centrum Wyjścia z Bezdomności. Schronienie znajdzie tu od 20 do 25 osób – mężczyzn, którzy rokują na powrót do społeczeństwa. Organizowane przez diecezjalną Caritas Centrum ma zostać otwarte na przełomie stycznia i lutego nowego roku
Będąc z bezdomnymi ludźmi na naszej stołówce, w magazynie, łaźni czy ogrzewalni, brakowało mi miejsca, gdzie ci ludzie mogliby zamieszkać i przeżyć dzień przede wszystkim sensownie, kreatywnie, odkrywając też swoje talenty. Często obserwowałem, jak oni po prostu przychodzą do nas się najeść. Dalej idą się umyć, ubrać, czasami ogrzać i idą w miasto, gdzie się po prostu błąkają. Czasem jest to okazją do tego, żeby wpadać w uzależnienia, używki itd. Bp Tadeusz powiedział kiedyś o tym, że chciałby mieć w diecezji taki dom, gdzie ludzie bezdomni mogliby się rzeczywiście znaleźć i wychodzić z bezdomności – opowiada ks. Stanisław Podfigórny, dyrektor Caritas Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej.
W dzisiejszej Ewangelii mamy dwie różne sceny. Pierwsza z nich ukazuje Chrystusa, który udziela apostołom daru Ducha Świętego i wraz z nim władzę odpuszczania grzechów. Mówi im: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Druga z kolei scena koncentruje się na niedowiarstwie Tomasza, jednego z apostołów.
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym». Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli». I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
