Z życia diecezji

Głogów: Klub Inteligencji Katolickiej

Na drogach duchowości

Reklama

W homilii dyrektor Radia Plus naszej diecezji skupił się na postaci Abrahama, w szczególny sposób analizując dramatyczne wydarzenia związane z nakazem od Boga złożenia ofiary ze swego syna Izaaka. Pokazał on nie tylko głębię i nieprzemijającą aktualność (wzorcowej) postawy Abrahama, ale też wskazał na znaczenie w naszym życiu bezgranicznego zawierzenia woli Bożej. Kaznodzieja zachęcał: - Prośmy, abyśmy w naszych doświadczeniach próby umieli przebijać się przez doświadczenia udręki wewnętrznej, cierpienia, bólu fizycznego, aby móc odkryć zapowiedź ocalenia. Po Mszy św. w sali konferencyjnej przy herbacie rozpoczęła się dyskusja klubowa na temat: "Drogi i bezdroża duchowości". Referat wprowadzający poświęcony znaczeniu duchowego rozwoju w życiu chrześcijanina wygłosiła Helena Wisz. Dyskusja skupiła się na znaczeniu w duchowej formacji mistrzów życia duchowego, takich jak św. Jan od Krzyża, św. Teresa Wielka czy św. Teresa Benedykta od Krzyża. Poruszono też m.in. problematykę związaną z kierownictwem duchowym.
W trakcie spotkania członkowie głogowskiego KIK-u podpisali się pod listem skierowanym do premiera RP Leszka Millera, w którym udzielają poparcia inicjatywie i działaniom Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia mających na celu wynegocjowanie dwustronnego aneksu/protokołu traktatu akcesyjnego Polska - Unia Europejska, dotyczącego suwerenności polskiej rodziny, w szczególności: ochrony życia człowieka; ochrony małżeństwa jako związku kobiety i mężczyzny; ochrony praw rodziców do decydowania o wychowaniu swoich dzieci. Poruszono też wiele spraw organizacyjnych: pierwsze efekty wielkopostnej akcji KIK-u wspierającej Przytulisko dla Bezdomnych w Żukowicach oraz przyznanie przez władze miasta dotacji na rzecz Głogowskiego Konwersatorium Humanistycznego.
Kolejne, cykliczne spotkanie klubu zostało wyznaczone na 27 kwietnia (Biała Niedziela), w programie przewidziano: jak zawsze Mszę św. o godz. 17.00, po czym dyskusję klubową nt.: "Czytając Tryptyk rzymski" oraz tradycyjne "Święcone". Serdecznie zapraszamy!

Waldemar Hass

Zielona Góra: Ośrodek Informacji o Sektach

Niebezpieczny grunt

Reklama

Parapsychologia zajmuje się zjawiskami trudnymi lub niemożliwymi do wyjaśnienia za pomocą znanych praw przyrody. Termin "parapsychologia" wprowadził do nauki w 1889 r. niemiecki psycholog Maks Dessoir. Upowszechniono go wraz z założeniem Laboratorium Parapsychologicznego na Uniwersytecie Duke´a w Durham w Karolinie Północnej (USA). Dwudziestopięciominutowy film mówiący o parapsychologii pokazywał rzeczywistość oddziaływania tzw. szóstego zmysłu. Dzięki niemu niektórzy z ludzi, potrafią przewidzieć lub przeczuwać wydarzenia przyszłe, doświadczają jasnowidzenia i telepatii. Parapsychologowie udowadniają, że zjawiska paranormalne są zjawiskami rzeczywistymi, które mogą być badane i weryfikowane. Wyniki badań wskazują duże rozbieżności, zależne od ośrodka, w którym je przeprowadzono. Wszystko zależy od tego, czy doświadczenia prowadzili sceptycy czy też entuzjaści zjawisk paranormalnych. Trudno jednak zaprzeczyć, że nie doświadczamy w ogóle choćby takich zjawisk jak przeczucia czy sny, które są trudne do wytłumaczenia. Pozostaje pytanie, na jakiej zasadzie się to dzieje? Niestety nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Parapsychologia, i wszystko co się z nią wiąże, jest rzeczywistością na tyle mało jeszcze poznaną i weryfikowalną, że staje się gruntem niebezpiecznym. Angażując się w nią, nie do końca wiemy, w co wchodzimy. W czasie dyskusji podkreślano, że przywiązanie do paranormalnych darów może spowodować, że zamiast nimi kierować, one zaczną władać nami. Zatem wobec rzeczywistości nieznanej powinniśmy mieć więcej krytycyzmu. Poza tym jest to grunt otwarty na działanie magii i okultyzmu.
W wieczorach filmowych organizowanych przez ośrodek co dwa tygodnie bierze udział od 10 do 15 osób. W czasie kolejnego spotkania, które odbędzie się 16 kwietnia, wyświetlony zostanie film pt. Święte miejsca i mistyczne duchy.
W każdą środę w godz. 10.00 do 17.00 przy ul. Krawieckiej 7/9 prowadzone są stałe dyżury dla tych, którzy szukają informacji na temat sekt i uzależnień. Ośrodek współpracuje z kapłanami, prawnikami, psychologami, pedagogami, którzy służą radą w konkretnych przypadkach. Prowadzi także stały monitoring sekt działających na terenie Zielonej Góry i okolic.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Magdalena Kozieł

Nowa Sól

21 marca został otwarty i poświęcony przez bp. Adama Dyczkowskiego odnowiony oddział pogotowia ratunkowego oraz izba przyjęć Szpitala Miejskiego w Nowej Soli. Ksiądz Biskup na spotkaniu z lekarzami i pielęgniarkami wyraził wielkie uznanie dla dyrekcji szpitala, która przeprowadziła konieczną modernizację. Zwrócił uwagę na wielką rangę, jaką szpital obecnie posiada na terenie województwa lubuskiego. Już w tej chwili ponad 30% leczonych to osoby spoza terenu placówki. Podziękował personelowi medycznemu za opiekę nad chorymi, także kapłanami. Jak poinformowała dyrekcja szpitala, w najbliższym czasie zostanie odnowiona kaplica, co będzie kolejną okazją do wizyty Księdza Biskupa w nowosolskim szpitalu. M.O.

Filharmonia Zielonogórska

Reklama

23 marca w sali koncertowej Międzynarodowego Centrum Muzycznego "Wschód Zachód" w Zielonej Górze odbyło się polskie prawykonanie utworu Wersety nadziei, skomponowanego przez Czesława Grabowskiego - dyrektora Filharmonii Zielonogórskiej. Utwór dedykowany jest pamięci ofiar 11 września 2001 r. oraz wszystkim przeżywającym tragedie. Z prośbą o skomponowanie takiego utworu do Cz. Grabowskiego zgłosili się organizatorzy Międzynarodowego Festiwalu Muzycznego "Nytarskoncert Tvind" w Danii. Właśnie na tym festiwalu pierwszy raz wykonano Wersety nadziei. W programie koncertu oratoryjnego z 23 marca znalazły się także wykonane po raz pierwszy w Zielonej Górze Dzwony Rachmaninowa oraz Uwertura Egmont Beethovena. W koncercie wystąpiły: orkiestra Filharmonii Zielonogórskiej, Narodowy Chór Ukrainy "Dumka" oraz żeński chór "Polirytmia". M.K.

Przystanek Jezus

Jurek Owsiak nie chce zgodzić się na obecność Przystanku Jezus w czasie tegorocznej plenerowej imprezy rockowej w Żarach - "Przystanek Woodstock". Uważa, że Przystanek Jezus jest elementem konfliktowym. Rzecznik prasowy Przystanku Jezus - ks. dr Andrzej Draguła skomentował wypowiedź J. Owsiaka: "Jestem zasmucony i zaskoczony tą wypowiedzią. Mam nadzieję, że nie jest ona powrotem do napięć, jakie panowały między oboma Przystankami". Organizatorzy Przystanku Jezus nie chcą, aby ich inicjatywa była postrzegana dywersyjnie i zapowiadają rozmowy z Fundacją Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w celu dojścia do porozumienia i ustalenia jak najlepszych warunków swojej obecności na tej imprezie. Przystanek Jezus jest inicjatywą ewangelizacyjną Kościoła wobec młodzieży uczestniczącej w Przystanku Woodstock. M.K.

Zielona Góra

23 marca Rada Miasta Zielonej Góry odrzuciła wniosek diecezji zielonogórsko-gorzowskiej o sprzedaż działki na os. Kaszubskim z przeznaczeniem na cele charytatywno-opiekuńcze. Większość w Radzie Miasta Zielonej Góry posiadają członkowie SLD. Z wnioskiem o sprzedaż ziemi z 99% bonifikatą diecezja zwróciła się w maju 2002 r. Ówczesny Zarząd Miasta przygotował projekt uchwały przewidujący sprzedaż działki na proponowanych przez diecezje warunkach. Uchwała ta nie weszła jednak wówczas na obrady Rady Miasta. ks. A.D.

Jednym zdaniem

20 marca w Zielonej Górze odbył się wykład dr Mirosławy Lesieckiej pt. "Choroba psychiczna a opętanie". Spotkanie zorganizowało Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich Oddział Zielonogórski.

21 marca w kościele pw. św. Józefa Rzemieślnika w Nowej Soli przedstawiono inscenizację Drogi Krzyżowej, którą przygotowała młodzież z parafialnego oddziału KSM i oazy młodzieżowej pod kierunkiem ks. Jerzego Waścińskiego i s. Zofii Weres ze Zgromadzenia Sióstr Sług Jezusa.

W dniach 23-26 marca w kościele pw. św. Józefa Oblubieńca w Zielonej Górze odbyły się rekolekcje wielkopostne dla studentów i nauczycieli, które poprowadził o. Mirosław Pilśniak OP. Bp Adam Dyczkowski uczestniczył 25 marca w rekolekcjach studenckich, a dzień później bp Edward Dajczak wziął udział w nabożeństwie podczas rekolekcji dla nauczycieli.

25 marca w Klubie Inteligencji Katolickiej w Zielonej Górze ks. Zbigniew Cieszkowski wygłosił wykład pt. "Jan Paweł II jako biskup Rzymu - o Europie".

25 marca w kościele pw. Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze odbyło się czuwanie modlitewne w intencji pokoju w Iraku, które zorganizowało Katolickie Stowarzyszenie na Rzecz Osób Niepełnosprawnych "Tęcza". Czuwanie zakończyło się Mszą św., której przewodniczył ks. prał. Zbigniew Stekiel.

26 marca w Muzeum Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze odbyło się spotkanie autorskie z Czesławem Sobkowiakiem i Agnieszką Graczew, którzy promowali książkę Rozmowa z Rimbaudem.

Zaproszenia

Klub Inteligencji Katolickiej w Gorzowie Wlkp. zaprasza 7 kwietnia o godz. 18.00 na wykład dotyczący negocjacji w sprawie przystąpienia do Unii Europejskiej. Prelekcje wygłosi Radosław Wróblewski - historyk, pracownik Wojewódzkiego Ośrodka Metodycznego. Spotkanie odbędzie się w sali klubu przy ul. Obotryckiej 10.

Gorzowskie Duszpasterstwo Nauczycieli zaprasza 10 kwietnia na wykład pt. "Postawa i czyny miłosierdzia - jedyna słuszna miara ludzkiej sprawiedliwości". Spotkanie odbędzie się kościele pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny przy ul. Mieszka I.

Katolickie Gimnazjum i Liceum św. Stanisława Kostki zaprasza na spotkanie informacyjne dla rodziców i uczniów, które odbędzie się 18 kwietnia o godz. 17.00 pod adresem: ul. Aliny 17 w Zielonej Górze. Tel. informacyjny: 453-97-88.

Muzeum Lubuskie w Gorzowie Wlkp. zaprasza 10 kwietnia o godz. 18.00 na wykład Ewy Kułakowskiej pt. "Gazeta Feniks - organ gorzowskiego podziemia w okresie 1982-89". Spotkanie odbędzie się w Muzeum przy ul. Warszawskiej 35.

Diecezjalny Instytut Akcji Katolickiej diecezji zielonogórsko-gorzowskiej organizuje w terminie 23 kwietnia - 1 maja pielgrzymkę do Rzymu. W programie zwiedzanie Padwy, Asyżu, Monte Cassino oraz spotkanie z Ojcem Świętym. Bliższych informacji w godz. 8.00 do 16.00 udziela biuro Akcji Katolickiej przy ul. Aliny 5 w Zielonej Górze, tel. 453-97-71.

Spotkanie Podwórkowych Kółek Różańcowych Dzieci z Zielonej Góry i okolic odbędzie się 26 kwietnia o godz. 10.30 w kościele pw. św. Antoniego Padewskiego w Przylepie.

Urodził się około 349 r. w Antiochii w Syrii (dzisiaj Antakya na południu Turcji), tam też podejmował posługę kapłańską przez około 11 lat, aż do 397 r., gdy został mianowany biskupem Konstantynopola. W stolicy cesarstwa pełnił posługę biskupią do czasu dwóch wygnań, które nastąpiły krótko po sobie - między 403 a 407 r. Dzisiaj ograniczymy się do spojrzenia na lata antiocheńskie Chryzostoma. W młodym wieku stracił ojca i żył z matką Antuzą, która przekazała mu niezwykłą wrażliwość ludzką oraz głęboką wiarę chrześcijańską. Odbył niższe oraz wyższe studia, uwieńczone kursami filozofii oraz retoryki. Jako mistrza miał Libaniusza, poganina, najsłynniejszego retora tego czasu. W jego szkole Jan stał się wielkim mówcą późnej starożytności greckiej. Ochrzczony w 368 r. i przygotowany do życia kościelnego przez biskupa Melecjusza, przez niego też został ustanowiony lektorem w 371 r. Ten fakt oznaczał oficjalne przystąpienie Chryzostoma do kursu eklezjalnego. Uczęszczał w latach 367-372 do swego rodzaju seminarium w Antiochii, razem z grupą młodych. Niektórzy z nich zostali później biskupami, pod kierownictwem słynnego egzegety Diodora z Tarsu, który wprowadzał Jana w egzegezę historyczno-literacką, charakterystyczną dla tradycji antiocheńskiej. Później udał się wraz z eremitami na pobliską górę Sylpio. Przebywał tam przez kolejne dwa lata, przeżyte samotnie w grocie pod przewodnictwem pewnego „starszego”. W tym okresie poświęcił się całkowicie medytacji „praw Chrystusa”, Ewangelii, a zwłaszcza Listów św. Pawła. Gdy zachorował, nie mógł się leczyć sam i musiał powrócić do wspólnoty chrześcijańskiej w Antiochii (por. Palladiusz, „Życie”, 5). Pan - wyjaśnia jego biograf - interweniował przez chorobę we właściwym momencie, aby pozwolić Janowi iść za swoim prawdziwym powołaniem. W rzeczywistości, napisze on sam, postawiony wobec alternatywy wyboru między trudnościami rządzenia Kościołem a spokojem życia monastycznego, tysiąckroć wolałby służbę duszpasterską (por. „O kapłaństwie”, 6, 7), gdyż do tego właśnie Chryzostom czuł się powołany. I tutaj nastąpił decydujący przełom w historii jego powołania: został pasterzem dusz w pełnym wymiarze! Zażyłość ze Słowem Bożym, pielęgnowana podczas lat życia eremickiego, spowodowała dojrzewanie w nim silnej konieczności przepowiadania Ewangelii, dawania innym tego, co sam otrzymał podczas lat medytacji. Ideał misyjny ukierunkował go, płonącą duszę, na troskę pasterską. Między 378 a 379 r. powrócił do miasta. Został diakonem w 381 r., zaś kapłanem - w 386 r.; stał się słynnym mówcą w kościołach swego miasta. Wygłaszał homilie przeciwko arianom, następnie homilie na wspomnienie męczenników antiocheńskich oraz na najważniejsze święta liturgiczne. Mamy tutaj do czynienia z wielkim nauczaniem wiary w Chrystusa, również w świetle Jego świętych. Rok 387 był „rokiem heroicznym” dla Jana, czasem tzw. przewracania posągów. Lud obalił posągi cesarza, na znak protestu przeciwko podwyższeniu podatków. W owych dniach Wielkiego Postu, jak i wielkiej goryczy z powodu ogromnych kar ze strony cesarza, wygłosił on 22 gorące „Homilie o posągach”, ukierunkowane na pokutę i nawrócenie. Potem przyszedł okres spokojnej pracy pasterskiej (387-397). Chryzostom należy do Ojców najbardziej twórczych: dotarło do nas jego 17 traktatów, ponad 700 autentycznych homilii, komentarze do Ewangelii Mateusza i Listów Pawłowych (Listy do Rzymian, Koryntian, Efezjan i Hebrajczyków) oraz 241 listów. Nie uprawiał teologii spekulatywnej, ale przekazywał tradycyjną i pewną naukę Kościoła w czasach sporów teologicznych, spowodowanych przede wszystkim przez arianizm, czyli zaprzeczenie boskości Chrystusa. Jest też ważnym świadkiem rozwoju dogmatycznego, osiągniętego przez Kościół w IV-V wieku. Jego teologia jest wyłącznie duszpasterska, towarzyszy jej nieustanna troska o współbrzmienie między myśleniem wyrażonym słowami a przeżyciem egzystencjalnym. Jest to przewodnia myśl wspaniałych katechez, przez które przygotowywał katechumenów na przyjęcie chrztu. Tuż przed śmiercią napisał, że wartość człowieka leży w „dokładnym poznaniu prawdziwej doktryny oraz w uczciwości życia” („List z wygnania”). Te sprawy, poznanie prawdy i uczciwość życia, muszą iść razem: poznanie musi się przekładać na życie. Każda jego mowa była zawsze ukierunkowana na rozwijanie w wierzących wysiłku umysłowego, autentycznego myślenia, celem zrozumienia i wprowadzenia w praktykę wymagań moralnych i duchowych wiary. Jan Chryzostom troszczył się, aby służyć swoimi pismami integralnemu rozwojowi osoby, w wymiarach fizycznym, intelektualnym i religijnym. Różne fazy wzrostu są porównane do licznych mórz ogromnego oceanu: „Pierwszym z tych mórz jest dzieciństwo” (Homilia 81, 5 o Ewangelii Mateusza). Rzeczywiście, „właśnie w tym pierwszym okresie objawiają się skłonności do wad albo do cnoty”. Dlatego też prawo Boże powinno być już od początku wyciśnięte na duszy, „jak na woskowej tabliczce” (Homilia 3, 1 do Ewangelii Jana): w istocie jest to wiek najważniejszy. Musimy brać pod uwagę, jak ważne jest, aby w tym pierwszym etapie życia człowiek posiadł naprawdę te wielkie ukierunkowania, które dają właściwą perspektywę życiu. Dlatego też Chryzostom zaleca: „Już od najwcześniejszego wieku uzbrajajcie dzieci bronią duchową i uczcie je czynić ręką znak krzyża na czole” (Homilia 12, 7 do Pierwszego Listu do Koryntian). Później przychodzi okres dziecięcy oraz młodość: „Po okresie niemowlęcym przychodzi morze okresu dziecięcego, gdzie wieją gwałtowne wichury (…), rośnie w nas bowiem pożądliwość…” (Homilia 81, 5 do Ewangelii Mateusza). Potem jest narzeczeństwo i małżeństwo: „Po młodości przychodzi wiek dojrzały, związany z obowiązkami rodzinnymi: jest to czas szukania współmałżonka” (tamże). Przypomina on cele małżeństwa, ubogacając je - z odniesieniem do cnoty łagodności - bogatą gamą relacji osobowych. Dobrze przygotowani małżonkowie zagradzają w ten sposób drogę rozwodowi: wszystko dzieje się z radością i można wychowywać dzieci w cnocie. Gdy rodzi się pierwsze dziecko, jest ono „jak most; tych troje staje się jednym ciałem, gdyż dziecko łączy obie części” (Homilia 12, 5 do Listu do Kolosan); tych troje stanowi „jedną rodzinę, mały Kościół” (Homilia 20, 6 do Listu do Efezjan). Przepowiadanie Chryzostoma dokonywało się zazwyczaj podczas liturgii, w „miejscu”, w którym wspólnota buduje się Słowem i Eucharystią. Tutaj zgromadzona wspólnota wyraża jeden Kościół (Homilia 8, 7 do Listu do Rzymian), to samo słowo jest skierowane w każdym miejscu do wszystkich (Homilia 24, 2 do Pierwszego Listu do Koryntian), zaś komunia Eucharystyczna staje się skutecznym znakiem jedności (Homilia 32, 7 do Ewangelii Mateusza). Jego plan duszpasterski był włączony w życie Kościoła, w którym wierni świeccy przez fakt chrztu podejmują zadania kapłańskie, królewskie i prorockie. Do wierzącego laika mówi: „Również ciebie chrzest czyni królem, kapłanem i prorokiem” (Homilia 3, 5 do Drugiego Listu do Koryntian). Stąd też rodzi się fundamentalny obowiązek misyjny, gdyż każdy w jakiejś mierze jest odpowiedzialny za zbawienie innych: „Jest to zasada naszego życia społecznego (…) żeby nie interesować się tylko sobą” (Homilia 9, 2 do Księgi Rodzaju). Wszystko dokonuje się między dwoma biegunami, wielkim Kościołem oraz „małym Kościołem” - rodziną - we wzajemnych relacjach. Jak możecie zauważyć, Drodzy Bracia i Siostry, ta lekcja Chryzostoma o autentycznej obecności chrześcijańskiej wiernych świeckich w rodzinie oraz w społeczności pozostaje również dziś jak najbardziej aktualna. Módlmy się do Pana, aby uczynił nas wrażliwymi na nauczanie tego wielkiego Nauczyciela Wiary.