Seminarium Duchowne jest szczególnym miejscem, w którym kandydaci do kapłaństwa, trwając w obecności Jezusa Chrystusa, Arcykapłana Nowego Przymierza, kształtują siebie na wzór Jego Przenajświętszego Serca. Więź z Panem, który powołuje do udziału w głoszeniu Ewangelii, pogłębia się - z jednej strony przez coraz pełniejsze poznanie Jezusa, w którym "wszystkie skarby mądrości i wiedzy są ukryte" (Kol 2, 3), ale również przez intensywność duchowej relacji z Mistrzem. Dokonuje się ona każdego dnia przez "ambulare coram Deo" (Ps 56,13), chodzenie w Bożej obecności, przez codzienną Eucharystię, modlitwę i czas skupienia. Szczególnym etapem tej drogi ku kapłaństwu pozostaje lektorat i akolitat - posługi, do których Kościół wybiera swoich synów, aby przez kontakt z "żywym i skutecznym" Słowem Bożym i stołem Ciała i Krwi Pańskiej wzrastali w łasce powołania.
Duchowym przygotowaniem do przyjęcia posług są coroczne rekolekcje, które wspólnota seminaryjna przeżywa w pierwszych dniach Wielkiego Postu. W tym roku wygłosił je bp Andrzej Suski, który w swoich naukach nawiązał do duchowego przesłania Kazania na Górze i perspektyw, jakie ono roztacza dziś przed ludźmi młodymi, a zwłaszcza przygotowującymi się do kapłaństwa. Droga na Górę Błogosławieństw - jak przypomniał Ksiądz Biskup - wiedzie "pod górę" różnych stylów życia, mody i upodobań, ale dla każdego człowieka jest wędrówką ku prawdziwemu szczęściu. Wnikając w treść poszczególnych Błogosławieństw, odkrywając ideał kapłana, kryjący się za nimi, Biskup Andrzej wskazał na owoce, które przynosi pasterz żyjący duchem Błogosławieństw ewangelicznych. Czas wielkopostnego wyciszenia, adoracji Najświętszego Sakramentu, spowiedzi świętej był dla całej wspólnoty seminaryjnej doświadczeniem duchowej pustyni, na którą udaje się uczeń Pana, by przygotować się do realizacji swego posłannictwa w duchu miłości pasterskiej.
Na zakończenie rekolekcji, podczas uroczystej Eucharystii w I Niedzielę Wielkiego Postu alumni III i IV roku naszego Seminarium przyjęli z rąk biskupa toruńskiego Andrzeja Suskiego promocję lektoratu i akolitatu. W homilii Ksiądz Biskup nawiązał do duchowego przesłania okresu Wielkiego Postu, a także do znaczenia udzielanych seminarzystom promocji. Posługa lektora sprawowana w Kościele odnosi się nie tylko do odczytywania w zgromadzeniu liturgicznym Słowa Bożego. Posługa ta wspomaga też odpowiedzialnych za głoszenie Ewangelii w przygotowywaniu wiernych do słuchania Pisma Świętego z wiarą i ze zrozumieniem Bożych wezwań. W drodze ku kapłaństwu lektor podejmuje się więc odpowiedzialnej służby przy "stole Słowa Bożego", wnikając w jego duchowy sens i kształtując według niego swoją codzienność, by stać się czytelnym świadkiem Ewangelii w świecie.
Posługa akolity pozostaje w głębokiej relacji do "stołu Ciała i Krwi Pańskiej", przy którym kandydat do kapłaństwa uczy się bezinteresownej służby braciom w duchu ofiarnej miłości. Przeniknięty tajemnicą Eucharystii, Pamiątki Pana, znający jej pełną wartość w życiu nadprzyrodzonym, akolita pełni służbę nadzwyczajnego szafarza Komunii św., zanosząc ją zwłaszcza chorym i cierpiącym.
Otoczmy modlitwą kandydatów do kapłaństwa, zwłaszcza tych, którzy zostali ustanowieni lektorami i akolitami, by stawali się każdego dnia ludźmi Błogosławieństw ewangelicznych, oddanymi sprawie przepowiadania Ewangelii i pokornymi sługami ołtarza Pańskiego.