Prace ekshumacyjne zostały przeprowadzone przez członków komisji powołanej dekretem metropolity krakowskiego abp. Marka Jędraszewskiego. Komisji przewodniczył delegat księdza arcybiskupa ks. dr Andrzej Scąber, kierownik Referatu Spraw Beatyfikacyjnych w Kurii Metropolitalnej w Krakowie. W skład komisji weszli m.in. dwaj lekarze biegli w dziedzinie anatomii i medycyny, technicy i duchowni. Obecne były również przełożona generalna Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia – m. Maria Estera Kapitan oraz niżej podpisana – postulator procesu beatyfikacyjnego czcigodnej służebnicy Bożej.

Po dokonaniu rekognicji, czyli kanonicznego rozpoznania, i przeprowadzeniu stosownych badań, z zachowaniem wszelkich wymogów sanepidu i prawa cywilnego, doczesne szczątki czcigodnej służebnicy Bożej s. Emanueli Kalb następnego dnia (6 kwietnia br.) zostały złożone w metalowej trumience. Następnie, po zamknięciu trumienki i opatrzeniu jej lakową pieczęcią Kurii Metropolitalnej, włożono ją do licującego z wystrojem kościoła sarkofagu i w obecności ks. dr. Scąbra została umieszczona w kościele Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego pw. św. Tomasza Apostoła w Krakowie.

Z tym niewielkim krakowskim kościołem, znajdującym się na skrzyżowaniu ulic Szpitalnej i św. Tomasza, s. Emanuela była związana w sposób szczególny. Tutaj rozpoczynała życie zakonne; tutaj przez dziesiątki lat modliła się, trwała na adoracji Najświętszego Sakramentu, by wypraszać łaski, i ofiarowywała swoje życie za zbawienie dusz; z tego miejsca odeszła do wieczności. Dlatego też zarówno siostry, jak i wierni wyrażają radość z faktu, że powróciła „do siebie” i że został ułatwiony dostęp do jej grobu wszystkim nawiedzającym kościół i pragnącym modlić się o łaski za jej wstawiennictwem.

Przeniesione do kościoła pw. św. Tomasza Apostoła doczesne szczątki czcigodnej służebnicy Bożej, jeżeli uprosimy cud za jej przyczyną, z chwilą beatyfikacji staną się relikwiami i będą mogły być przedmiotem kultu publicznego w Kościele.

S.Emanuela Maria Magdalena Chaje-Kalb urodziła się 26 sierpnia 1899 r. w Jarosławiu (dzisiejsze Podkarpacie) w głęboko wierzącej rodzinie żydowskiej. W wieku 20 lat, przez świadomie przyjęty chrzest, została włączona we wspólnotę ludu Bożego. W swym dzienniku zapisała znamienne słowa: „Spotkałam Tego, Który Jest... Bóg jest Miłość. Porwała i pochłonęła mnie ta Miłość!”. Z tego wewnętrznego spotkania z odkupieńczą miłością Chrystusa zrodziła się jej konkretna odpowiedź na łaskę powołania zakonnego w Zgromadzeniu Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego. Z całą konsekwencją przyjęła ten dar i, otwierając się na działanie Ducha Świętego, charyzmatowi powołania pozostała wierna do końca. Przez wiele lat oddawała się pracy apostolskiej jako nauczycielka i wychowawczyni w szkołach i ochronkach prowadzonych przez swoje zgromadzenie. Była ponadto mistrzynią nowicjatu, sekretarką generalną, kilkakrotnie przełożoną lokalną, a nade wszystko siostrą – serdeczną, współczującą, zatroskaną o zbawienie dusz. Prowadziła głębokie życie wewnętrzne. Na polecenie spowiednika i przełożonych pisała dziennik, w którym notowała przeżycia duchowe i doświadczenia mistyczne. W 1941 r. oddała się jako hostia ofiarna za zbawienie Izraela. Podejmowała ofiary, wyrzeczenia i modlitwy, pragnąc, by jej naród „poznał światło Prawdy, którą jest Chrystus, i aby został zbawiony”.

Zbawienie dusz – oto misja s. Emanueli, którą naznaczone było całe jej życie. Jej ostatnie lata były przepełnione intensywną modlitwą i ofiarą za kapłanów, zwłaszcza tych przeżywających trudności na drodze powołania. By „zdobyć” dla Chrystusa chociażby jedną duszę kapłana, który od Niego odszedł, przyjmowała z ufnością wszelkie dolegliwości i cierpienia, m.in. ciężar głuchoty, który towarzyszył jej życiu przez ok. 40 lat. Była osobą rozmiłowaną w Bogu, dla której najważniejszą sprawą było to, aby On był miłowany, aby wszyscy zostali zbawieni.

S. Emanuela Kalb zmarła w opinii świętości 18 stycznia 1986 r. w krakowskim klasztorze Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego przy ul. Szpitalnej. Jej proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 2001 r. Papież Franciszek 14 grudnia 2015 r. zatwierdził dekret o heroiczności jej cnót.

S. Immaculata Kraska CSS, postulator procesu beatyfikacyjnego