Wierz w to, co będziesz czytać, nauczaj tego, w co uwierzysz, i pełnij to, czego będziesz nauczać” – te słowa wypowiadane przez biskupa podczas obrzędu święceń diakonatu, gdy wręcza nowo wyświęconemu księgę Ewangelii, są podsumowaniem misji, jaka jest powierzana diakonom Kościoła katolickiego. Od niedzieli 17 grudnia nasza diecezja ma kolejnego diakona – Bartosza Margańskiego pochodzącego z parafii Matki Bożej z Góry Karmel w Bielsku Podlaskim.
Święceń diakońskich udzielił mu bp Tadeusz Pikus w kaplicy seminaryjnej. Okres diakonatu to dla alumnów „ostatnia prosta” przed święceniami kapłańskimi. Jest czasem kształtowania w sobie postawy bezinteresownej służby bliźnim i Kościołowi, bo przecież diakon to z greckiego po prostu „sługa”.
Do zadań diakona należą: asystowanie w czasie liturgii, czytanie Ewangelii, głoszenie kazań i homilii, szafowanie Komunią św., udzielanie sakramentu chrztu, błogosławienie i asystowanie przy zawieraniu małżeństwa, sprawowanie niektórych sakramentaliów, przewodniczenie różnym nabożeństwom oraz obrzędom pogrzebowym. Diakoni nie mogą jednak jeszcze odprawiać Mszy św., spowiadać i udzielać sakramentu namaszczenia chorych. Od chwili święceń diakon staje się duchownym, a więc obowiązuje go posłuszeństwo biskupowi diecezjalnemu, codzienna modlitwa Liturgią Godzin oraz zachowywanie celibatu.
ostatnie tygodnie przepojone są informacjami, które wzbudzają w nas niepewność, a może nawet przerażenie. Stajemy wobec choroby i cierpienia, które wielu naszym siostrom i braciom odbierają radość życia. Ale właśnie w takiej chwili Bóg wlewa w nasze serca nadzieję, zapewnia o swojej miłości i przywraca wiarę, która każe nam widzieć w nim troskliwego Ojca. Wyrazem Jego troski jest również wzbudzanie w sercach młodych ludzi daru powołania do kapłaństwa, które jest nie tylko służbą Bogu, ale także i ludziom, a zwłaszcza tym, którzy oczekują podania pomocnej dłoni w trudnych sytuacjach życiowych. Ten służebny charakter kapłaństwa widoczny był w sposób szczególny w życiu św. Jana Pawła II, którego 100-lecie narodzin obchodzimy w tym roku. On czerpiąc siłę z miłości do Chrystusa był prawdziwym Pasterzem, gotowym oddać życie za powierzony sobie Kościół. Dlatego u schyłku swego ziemskiego życia, w Orędziu na XL światowy Dzień Modlitw o Powołania, tak pisał: „Tym orędziem pragnę niejako użyczyć głosu Jezusowi, przedstawiając wielu młodym ideał służby i pomagając im przezwyciężyć pokusy indywidualizmu oraz złudzenie, że w ten sposób można osiągnąć szczęście. Pomimo pewnych przeciwnych skłonności, które są jednakże obecne we współczesnej mentalności, istnieje w sercach wielu młodych ludzi naturalna gotowość do otwarcia się na drugiego, zwłaszcza najbardziej potrzebującego. Dzięki niej stają się oni wielkoduszni, zdolni do empatii, gotowi zapomnieć o samych sobie i na pierwszym miejscu, przed własnymi interesami, postawić drugiego”.
Umowę o współpracy podpisują Wiesław Wowk oraz Andrzej Jerie
W pokoju ks. Stanisława Orzechowskiego podpisane zostało porozumienia o współpracy pomiędzy Stowarzyszeniem Przyjaciół D.A “Wawrzyny” a Ośrodkiem “Pamięć i Przyszłość”. Dzięki temu pamiątki po “Orzechu” zostaną objęte opieką patronacką, a to wszystko w ramach projektu „Ocalone Dziedzictwa. Regionalne Izby Pamięci”.
W podpisaniu porozumienia udział wzięli: Andrzej Jerie, Wojciech Kucharski z Ośrodka „Pamięć i Przyszłość” oraz Grzegorz Mazur i Wiesław Wowk ze Stowarzyszenie Przyjaciół Duszpasterstwa Akademickiego „Wawrzyny”. - “Orzech” w tym miejscu przebywał przez ponad 40 lat. To tutaj tworzył Duszpasterstwo Akademickie “Wawrzyny” i w tym miejscu znajdują się różne pamiątki po nim. Jest tu wiele rzeczy codziennego użytku, ale także wiele symbolicznych pamiątek, m.in. krzyż pielgrzymkowy, który przez 40 lat z nami wspólnie pielgrzymował na Jasną Górę. Obraz Matki Bożej, który co roku piesza pielgrzymka wrocławska niesie na Jasną Górę. Jest też tzw. łuska, pocisk z ziemią katyńską. Skąd się wziął? Dlatego, że ksiądz Orzechowski był kapelanem rodzin katyńskich - opowiada Wiesław Wowk.
Św. Jan Paweł II – polski symbol nadziei, pokoju i jedności, wywarł ogromny wpływ na nasze czasy.
Był człowiekiem dialogu i autorytetem moralnym dla milionów ludzi na całym świecie. Od samego początku wszyscy czuli jego wielkość, od zarania swojej drogi emanował wyjątkową aurą, ale była to wielkość płynąca w mniejszym stopniu ze sprawowanej funkcji, a bardziej z wyraźnie emanującego charyzmatu. „Jakże wielu czuło owo niezwykłe promieniowanie osoby św. Jana Pawła II! Padano na kolana przed nim wprost na bruku – z potrzeby serca, a także, aby oddać mu głęboki szacunek” – pisze Jolanta Sosnowska, znana i ceniona pisarka, biografka Papieża Polaka, w swoim najnowszym dziele pt. „Największy z rodu Polaków” (wyd. Biały Kruk).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
