W każdym człowieku istnieje pragnienie, żeby być kimś, żeby wyróżnić się z tłumu. Wielu się to udało. Niektórych ludzi świat ogłosił wielkimi i nazywa gwiazdami. Mamy więc gwiazdy ekranu, sceny, polityki czy nauki. W Los Angeles jest nawet Aleja Gwiazd. Wielcy świata show-biznesu zostawili tam odcisk swojej wielkości. Ich gwiazdy wmurowane są w chodnik na bulwarze Hollywood. Ludzie chodzą po tym bulwarze – pochyleni, wpatrzeni w uliczny bruk. Adorują gwiazdy tego świata.
Kościół też ma swoje gwiazdy, swoich „ludzi sukcesu”. Są to ludzie pokorni, często niewyróżniający się z tłumu, a którzy jednak zostali wyniesieni. Kościół wynosi ich na ołtarze. Żeby ich zobaczyć, trzeba podnieść wzrok. Trzeba się wyprostować.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Z jednej strony – lista wielkich tego świata powtarzana w mediach jak litania. Z drugiej – litania do Wszystkich Świętych, przyjaciół Boga, powtarzana przez usta wierzących.
Reklama
Kiedy chcesz zobaczyć gwiazdy tego świata, spoglądasz w dół. Kiedy chcesz zobaczyć świętych, patrzysz w górę. To od nas zależy, co wybierzemy. Patrząc na ziemskie kariery, ostatecznie przypominam sobie o ich skończoności, wszystkie one bowiem kiedyś się kończą. Niekiedy też widać, jak w słynnych artystach czy też w innych uznanych osobistościach obok wielkiego geniuszu współistniało marne człowieczeństwo.
Spojrzenie na świętych zwiększa nasze pole widzenia. Ich kariera nie kończy się wraz ze śmiercią. Swoją rolę odgrywają nawet w wieczności. Grono przyjaciół Boga nieustannie się poszerza. Ale jest jeszcze gwiazda szczególna.
Narodzinom Jezusa towarzyszyła gwiazda. Mędrcy wpatrywali się w niebo, żeby ujrzeć Boga na ziemi. W ludzkim rozumieniu byli wielkimi tego świata, sami byli gwiazdami, ale szukali innej gwiazdy – gwiazdy nie z tego świata. I poszli, wyruszyli w drogę od własnej mądrości do Bożego światła.
W wigilijny wieczór wszyscy wypatrujemy gwiazdy. Czekamy, aż nas poprowadzi, aby wyruszyć w drogę, niezależnie dokąd już się zaszło. Być może znowu trzeba zostawić wygodne domostwo swoich opinii, swoich sądów, by uznać, że jest Ktoś mądrzejszy ode mnie.
A więc w drogę! Z głową uniesioną ku górze.
