Dobry wizerunek Franciszka wśród pielgrzymów i w mediach trwa, napisał rzymski korespondent KNA Tymczasem w Kurii rzymskiej, jak i w niektórych kręgach episkopatu daje się odczuć zaniepokojenie kursem Kościoła. Papież, który 17 grudnia obchodził 78 urodziny, ma bardzo wypełniony program zajęć. Pięć podróży zagranicznych w ciągu roku, a jeszcze bardziej zgromadzenie Synodu Biskupów w październiku br. wyraźnie pokazują profil i punkty ciężkości tego pontyfikatu, a także jego plany reform.

Podróże na „peryferie”

Franciszek, który właściwie nie bardzo chciał podróżować, w 2014 roku więcej podróżował, niż jego poprzednicy. Te wizyty dały mu możliwość ukazania głównych kierunków jego pontyfikatu. A są to działania na rzecz ekumenizmu i kontakty z innymi religiami, zwłaszcza z judaizmem i islamem. Spotkania z prawosławnym patriarchą Bartłomiejem I w Jerozolimie i Stambule były poruszającymi momentami ukazującymi wolę jedności chrześcijaństwa. Uścisk wymieniony z przedstawicielem judaizmu oraz islamu przy Ścianie Płaczu w Jerozolimie, a także cicha modlitwa w Błękitnym Meczecie w Stambule mówią same za siebie.

Podróże papieża przebiegały również pod znakiem pokoju i sprawiedliwości. Obrazy, które wryły się w pamięci, to wizyta w Instytucie Pamięci Jad Waszem w Jerozolimie oraz spontaniczne, nieplanowane zatrzymanie się przy murze ochronnym koło Betlejem. Z Ammanu, Tel Awiwu i Ankary Franciszek apelował o sprawiedliwe i trwale rozwiązania pokojowe w konflikcie bliskowschodnim. Później zaprosił prezydentów Izraela i Palestyny, Szimona Peresa i Mahmuda Abbasa, do wspólnej modlitwy w Ogrodach Watykańskich.

W swoich podróżach Franciszek udawał się też na „peryferie”, tak często nazywane celem misji chrześcijańskich. Jako pierwszy papież od 26 lat wybrał się na Daleki Wschód – do Korei Południowej. Z podzielonego kraju pomiędzy Chinami, Rosją i Japonią kierował do narodów Azji orędzie pokoju i propozycję dialogu.

Na peryferie Europy droga papieża wiodła do Albanii. W tym izolowanym przez lata kraju na Bałkanach papież upominał się o wolność religijną i apelował o dialog międzyreligijny. Następnie udał się do centrum Europy. Wypowiedziany w Strasburgu papieski apel o przebudzenie „zmęczonego i starzejącego się” kontynentu europejskiego i przypomnienie o jego tożsamości chrześcijańskiej spotkał się z uznaniem we wszystkich obozach politycznych.

Daleka droga do reformy Kurii

Trudno jeszcze przewidzieć, jak będzie się rozwijał podstawowy projekt Franciszka, a mianowicie reforma Kurii Rzymskiej. Wiosną podjęły prace Rada ds. Gospodarki i Sekretariat ds. Gospodarki, mające wypracować jasność i transparentność w sprawach finansowych Watykanu. Ale droga do nowej Kurii wydaje się być jeszcze daleka i w 2015 roku jeszcze się nie zakończy.

Wśród największych uroczystości w życiu Kościoła niemiecki korespondent wymienia kreowanie 19 nowych kardynałów, wśród nich pochodzących z Ameryki Łacińskiej. Wielkim wydarzeniem duchowym była też kanonizacja dwóch papieży: Jana XXIII (1958-1963) i Jana Pawła II (1978-2005) w kwietniu z udziałem miliona wiernych. W październiku kilkadziesiąt tysięcy pielgrzymów uczestniczyło w beatyfikacji Pawła VI (1963-1978).

Ta uroczystość stanowiła jednocześnie zakończenie dwutygodniowych obrad nadzwyczajnego zgromadzenia Synodu Biskupów w październiku, najważniejszego zgromadzenia Kościoła w mijającym roku. Na wyraźne życzenie papieża w sposób otwarty dyskutowano nad problemami rodziny i małżeństwa oraz seksualności. W ożywionej debacie pojawiły się kontrowersyjne stanowiska, zwłaszcza odnośnie do przyjmowania komunii przez osoby rozwiedzione żyjące w drugich związkach, a także postawy wobec homoseksualistów oraz ślubów cywilnych. Ostatecznie nie wiadomo, czy przeważyli zwolennicy większego otwarcia, czy też obrońcy zdecydowanego trwania przy nauczaniu Kościoła. Obrady będą kontynuowane w październiku 2015 roku na zwyczajnym zgromadzeniu Synodu Biskupów.