Reklama

Przed kanonizacją Matki Urszuli Ledóchowskiej (1)

Droga do chwały ołtarzy

Na terenie naszej diecezji znajdują się 24 zakony i zgromadzenia żeńskie działające w 36 domach. Siostry pomagają w parafiach, katechizują, prowadzą przedszkola, przytułki, domy opieki i wszelkie dzieła miłosierdzia. Wśród nich w Łęczycy pracują siostry urszulanki szare, które wkrótce przeżywać będą wielkie święto zakonne. Otóż 18 maja br. Ojciec Święty Jan Paweł II dokona kanonizacji bł. Urszuli Ledóchowskiej, założycielki ich wspólnoty - Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego.
Obecnie droga do "chwały ołtarzy" wiedzie przez określone etapy. Postaramy się w kolejnych numerach "Niedzieli Łowickiej" przedstawić sylwetkę bł. Urszuli i przebieg procesu kanonizacyjnego.

Niedziela łowicka 11/2003

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Matka Urszula Ledóchowska (imię chrzestne: Julia) urodziła się 17 kwietnia 1865 r. w Loosdorf (Austria). Rodzicami jej byli: Antoni Ledóchowski, syn generała Ignacego Hilarego, który wsławiwszy się bohaterską obroną Modlina w powstaniu listopadowym, musiał po jego upadku opuścić kraj, i Józefina Salis-Zizers, z pochodzenia Szwajcarka. Głębokie życie religijne rodziców, umiłowanie obowiązku i otwartość na potrzeby innych sprzyjały w rodzinie Ledóchowskich rozwojowi wybitnych osobowości. Spośród siedmiorga rodzeństwa troje najstarszych Bóg powołał do swojej służby: Maria Teresa (beatyfikowana w 1975 r.) założyła Sodalicję św. Piotra Klawera dla Misji Afrykańskich; Julia dała początek nowej gałęzi urszulańskiej - Zgromadzeniu Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego; Włodzimierz wstąpił do zakonu jezuitów (w latach 1915-1942 pełnił funkcję przełożonego generalnego).
Julia spędziła dzieciństwo i młodość w Austrii. Uczęszczała do szkoły prowadzonej przez Instytut Pań Angielskich w St. Pölten. W roku 1883 rodzina Ledóchowskich przeniosła się do Polski i osiedliła w Lipnicy Murowanej koło Bochni. W wieku 21 lat Julia wstąpiła do klasztoru urszulanek w Krakowie (1886) i przy obłóczynach otrzymała imię Urszula. Po złożeniu w 1889 ślubów zakonnych przez kilkanaście lat oddawała się z wielkim zaangażowaniem pracy nauczycielskiej i wychowawczej.
W 1904 r. została wybrana przełożoną klasztoru krakowskiego. Pełniona funkcja pozwoliła jej na realizację śmiałych jak na owe czasy inicjatyw apostolskich. Otworzyła pierwszy w Polsce internat dla studentek, zorganizowała dla nich Sodalicję Mariańską oraz kursy światopoglądowe, prowadzone pod kierunkiem wybitnych teologów.
W lipcu 1907 r. udała się z kilkoma siostrami do Petersburga, gdzie pracując przy tamtejszej parafii św. Katarzyny również założyła Sodalicje Mariańskie dla młodzieży szkolnej, dla akademiczek i pań z inteligencji petersburskiej. Ponadto zorganizowała kursy pogłębiania wiedzy religijnej, interesowała się problemami religijnymi tamtejszego środowiska polskiego oraz katolików rosyjskich.
W 1909 r. rozszerzyła zakres działalności wychowawczej i apostolskiej na Finlandię, dokąd przeniosła się na stałe w 1911 r., po wysiedleniu jej przez władze rosyjskie z Petersburga. Nad Zatoką Fińską zbudowała szkołę i pensjonat dla dziewcząt, nadając całemu obiektowi nazwę Merentähti (Gwiazda Morza). Matka Urszula i jej wspólnota stworzyły w tamtejszym środowisku klimat sprzyjający dialogowi ekumenicznemu.
Z chwilą wybuchu pierwszej wojny światowej w 1914 r. wydalona - jako poddana austriacka - z granic imperium rosyjskiego, udała się do neutralnej Szwecji. Tam mieszkając najpierw w Sztokholmie, potem w Djursholmie pod Sztokholmem wkrótce założyła Sodalicję Mariańską dla pań i zaczęła wydawać miesięcznik Solglimtar (Iskry Słoneczne) - jedyne wówczas czasopismo katolickie w Szwecji.
Na życzenie ojców kamilianów, sprawujących opiekę duszpasterską nad katolikami w Aalborgu (Dania), matka Urszula - dzięki dotacjom, uzyskanym z Komitetu w Vevey - w roku 1917 otworzyła w tym mieście dom dla przeszło 40 dzieci, przeważnie sierot po polskich emigrantach - dzieci narażonych na utratę wiary i polskości. Utrzymywała je z prowadzonej na ten cel własnej akcji odczytowej, z pracy sióstr i z dochodów, jakie dawał przeniesiony z Djursholmu Instytut Języków, poszerzony o dział gospodarstwa domowego.
Po zakończeniu pierwszej wojny światowej matka Urszula postanowiła wrócić do wolnej Ojczyzny. Pierwsza grupa sióstr przybyła do Polski - wraz z dziećmi, wychowankami domu w Aalborgu - w sierpniu 1920 r. i osiedliła się w Pniewach pod Poznaniem. Posiadłość w Pniewach została zakupiona za pieniądze ofiarowane przez konsula norweskiego Stolt-Nielsena, stąd otrzymała imię św. Olafa, patrona Norwegii.
Wkrótce na prośbę matki Urszuli Stolica Święta przekształciła wspólnotę zakonną w Pniewach w Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego (urszulanki szare).
Zadania podejmowane przez nowo powstałe Zgromadzenie były odpowiedzią na aktualne potrzeby kraju. Siostry prowadziły szkoły i zakłady wychowawcze dla dzieci i młodzieży od przedszkola aż po uniwersytet, katechizację w szkołach państwowych, organizowały kursy dla katechetek świeckich i zakonnych, współpracowały z Ministerstwem Oświaty w szkoleniu i dokształcaniu wychowawczyń świeckich i zakonnych, zajmowały się formacją religijną dzieci przez Krucjatę Eucharystyczną (organizację przeniesioną przez matkę Urszulę z Francji do Polski w 1925 r.), prowadziły stołówki dla studentów i ludzi samotnych, kuchnie dla bezrobotnych itp.
Zgromadzenie, zapoczątkowane i kierowane przez matkę Urszulę, rozwijało się dynamicznie w Polsce, we Włoszech i Francji. W chwili śmierci Założycielki liczyło 35 placówek i około 800 sióstr.
Matka Urszula zmarła w opinii świętości 29 maja 1939 r. w Rzymie. Ciało jej spoczywało do 1959 r. na cmentarzu rzymskim Campo Verano. Po ekshumacji zostało 2 grudnia 1959 r. przeniesione do kaplicy domu generalnego Zgromadzenia w Rzymie przy via del Casaletto 557.
Świętość matki Urszuli Bóg potwierdzał rozmaitymi łaskami, które otrzymywali ludzie, proszący ją o wstawiennictwo. 20 czerwca 1983 r. w Poznaniu Jan Paweł II zaliczył ją w poczet błogosławionych.
W maju 1989 r. ciało bł. Urszuli - zachowane w całości - zostało uroczyście przewiezione z Rzymu do Polski i złożone w kaplicy domu macierzystego urszulanek szarych w Pniewach koło Poznania.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wybory 400. zebrania plenarnego KEP

2025-03-14 14:49

[ TEMATY ]

wybory

Zebranie Plenarne Konferencji Episkopatu Polski

episkopat.pl

Wybory 400. zebrania plenarnego KEP

Wybory 400. zebrania plenarnego KEP

Bp Adam Bab został powołany na nowego przewodniczącego Rady ds. Ekumenizmu i przewodniczącego Zespołu ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną, biskupi zatwierdzili nowy skład Rady ds. Apostolstwa Świeckich oraz Zespołu Roboczego ds. Katechezy Parafialnej, powołali również Krajowego Koordynatora Duszpasterstwa Białorusinów w Polsce. To niektóre z decyzji podjętych podczas 400. Zebrania Plenarnego KEP obradującego od 12 do 14 marca w Warszawie.

Obradujący w Warszawie biskupi dokonali wyborów do gremiów Episkopatu oraz do instytucji kościelnych podległych Konferencji Episkopatu Polski.
CZYTAJ DALEJ

30 lat temu zmarł Franciszek Gajowniczek, za którego życie oddał o. Kolbe

2025-03-13 07:06

[ TEMATY ]

św. Maksymilian Kolbe

Franciszek Gajowniczek

pl.wikipedia.org

Franciszek Gajowniczek

Franciszek Gajowniczek

30 lat temu zmarł Franciszek Gajowniczek, za którego w niemieckim obozie Auschwitz życie oddał polski franciszkanin ojciec Maksymilian Kolbe. Odszedł 13 marca 1995 roku. Przeżył 94 lata. Spoczął na cmentarzu klasztornym w Niepokalanowie.

Gajowniczek urodził się 15 listopada 1901 roku we wsi Strachomin koło Mińska Mazowieckiego. Później mieszkał w Warszawie. Miał żonę i dwóch synów. Był zawodowym żołnierzem w stopniu sierżanta. Walczył w kampanii wrześniowej broniąc między innymi twierdzy Modlin. Po jej upadku dostał się 28 września 1939 roku do niewoli, z której zbiegł w październiku. Próbował przedostać się na Węgry, ale został zadenuncjowany do Gestapo przez Słowaczkę. Niemcy uwięzili go w Zakopanem oraz w Tarnowie. 8 września 1940 roku został umieszczony w KL Auschwitz.
CZYTAJ DALEJ

Stolica/ Pogrzeb wokalistki zespołu Alibabki Krystyny Grochowskiej odbędzie się we wtorek

2025-03-14 17:17

[ TEMATY ]

pogrzeb

zmarła

Alibabki

Adobe Stock

Pożegnanie zmarłej wokalistki zespołu Alibabki, Krystyny Grochowskiej, odbędzie się 18 marca o g. 10.40 w kościele na Cmentarzu Bródnowskim - poinformowano w piątek na stronie Związku Artystów Scen Polskich (ZASP).

Krystyna Grochowska z grupy wokalnej Alibabki zmarła w nocy z 10 na 11 marca, w wieku 83 lat. Z zespołem Alibabki była związana od 1964 r.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję