Reklama

Niedziela Lubelska

Ziemia uświęcona krzyżami

Niedziela lubelska 39/2016, str. 4-5

[ TEMATY ]

krzyż

Grzegorz Jacek Pelica

Poświęcenie pamiątkowego krzyża

Poświęcenie pamiątkowego krzyża

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Twoimi krzyżami, Panie, stojącymi pośród polskich dróg, uświęcona jest nasza ojczysta ziemia. Krzyż Twój jest dla nas nadzieją zmartwychwstania i chwały. Niech Twój krzyż będzie dla nas mocą przeciwko złu i wszelkim przeciwnościom. Niech będzie znakiem uświęcenia naszej pracy i naszych rodzin – mówił bp Mieczysław Cisło, poświęcając krzyż na dziedzińcu przy kościele pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Pliszczynie. Dedykację pod napisem: „Sercu Serc” upamiętniają misje ewangelizacyjne i nawiedzenie przez kopię Krzyża Trybunalskiego z relikwiami Drzewa Krzyża. Codzienna adoracja relikwii w tygodniu od 27 sierpnia do 3 września prowadzona była przez róże różańcowe, Domowy Kościół, Sercańską Wspólnotę Świeckich, Margerytki i młodzież sercańską oraz kandydatów do Zgromadzenia Księży Sercanów.

Mów do serca

Reklama

Postulant Łukasz Piróg tak napisał po rekolekcjach: „Rok Wiary (2014) zaowocował wspaniałą inicjatywą duszpasterską w postaci misji ewangelizacyjnych. Podobne doświadczenie przeżyliśmy w minionym tygodniu jako wspólnota sercańskiego postulatu i parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Pliszczynie. Chrystus obecny w tabernakulum i Krzyż Trybunalski w prosty sposób wprowadziły mnie w przeżycie Getsemani i Golgoty. Jednym z głębszych rysów sercańskiej duchowości jest trwanie przy Jezusie w tajemnicy Getsemani: Boga-Człowieka doświadczającego ludzkiej walki wewnętrznej, trwogi i strachu, ufnie przyjmującego wolę Bożą. Udział w tym błogosławionym czasie pozwolił mi głębiej zanurzyć się w to misterium, umocnić się w wierze i miłości do żywego i miłującego Boga. Wdzięczny jestem Matce Najświętszej w częstochowskiej ikonie, której uroczystość wypadało akurat w czasie misji, gdyż uprosiła mi łaskę otwartości serca i słuchania głosu Pana.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

„Jako postulanci w Zgromadzeniu Księży Sercanów włączyliśmy się aktywnie w animację czasu nawiedzenia. Tematyka rozważań przy adoracji dotyczyła krzyża, cierpienia w życiu człowieka, jego znaczenia, roli, sensu i celowości. Charyzmat sercański w sposób szczególny czerpie z ofiary krzyża, gdyż Serce Zbawiciela tętni niewyczerpaną miłością, wciąż nieustannie otwartą do każdego człowieka. To ona przyciągnęła nas do Zgromadzenia Księży Sercanów. Ofiara krzyża stanowi największy akt miłości Bożej względem stworzenia. Będąc wdzięcznym Bogu za tę ofiarę, staram się w duchu miłości i wynagrodzenia dostrzegać i przyjmować krzyż w obowiązkach, pracy, wyzwaniach i trudnościach, jakie napotykam w zwykłej codzienności. Może on objawiać się w formie nieoczekiwanej zmiany naszych planów, czy też przyjmować formę okazania posłuszeństwa wbrew naszej osobistej wizji i wewnętrznemu przekonaniu co do konkretnego pragnienia. Pan Jezus naucza nas: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje» (Łk 9, 23). Krzyż jest wpisany w nasze człowieczeństwo, będzie nam towarzyszył do końca naszej ziemskiej wędrówki. Główny problem sprowadza się jednak do tego, czy jesteśmy w stanie ten krzyż przyjąć w duchu miłości i wynagrodzenia za grzechy swoje i naszych bliźnich. Ta postawa pozwoli przenieść się na poziom współpracownika w dziele zbawienia; uczą nas tego rzesze świętych i męczenników, których życie stanowiło nieustanną ofiarę składaną Bogu z miłości. Św. Brat Albert pisał: «Niech Serce Najświętsze udzieli nam płomienia świętej miłości. Ofiarujemy się na znoje, trudy i cierpienia. Gotowi jesteśmy na krzyż dla uczczenia Najświętszego Serca Pana Naszego». Ewangelizacyjne dni stały się dla mnie okazją do zgłębienia tajemnicy krzyża. Krzyż może być ciężki, ale z Chrystusem nie mam się czego obawiać. Pan powiedział: «Odwagi, Jam zwyciężył świat». Jesteśmy w drużynie Pana, w drużynie zwycięskiej!” – napisał postulant Paweł Szelzinger. Świadectwa postulantów zebrał ojciec duchowny ks. Stanisław Gruca SCJ.

Wieczne szczęście

– Ten krzyż i wspomnienie rekolekcyjnych dni będzie przypominać nam, że Chrystus jest dla nas i bardzo nas kocha. Uczestniczyliśmy codziennie w Mszy św., adoracji, rozważaniach – mówił 3 września proboszcz ks. Henryk Lachur SCJ, witając wraz z wikariuszem ks. Mariuszem Wrzesińskim bp. Mieczysława Cisło. Kilkudziesięcioosobowa asysta przy ołtarzu, wypełniony po brzegi kościół i aktywność liturgiczna młodzieży w sposób imponujący podkreślały żywotność wspólnoty w Pliszczynie oraz harmonijną współpracę zgromadzenia i parafii.

Bp Mieczysław Cisło przypomniał dzieje Krzyża Trybunalskiego i genezę peregrynacji, która przekracza już półmetek. Wyraźnym akcentem homilii była postawa Apostołów wobec bóstwa i człowieczeństwa Jezusa oraz przemiana ludzkich serc w relacji do Chrystusowej ofiary na krzyżu. – Wstrząs wywołany śmiercią Chrystusa, zamieniony na nadzieję wieczności to przeżycie Apostołów. Wiara przygotowuje nas do ostatecznego celu, osiąganego według drogowskazów Jezusa Chrystusa – mówił Ksiądz Biskup. Nawiązując do najtajniejszych tęsknot ludzi wiary, przypominał, że „kochać to czynić swoje życie darem dla drugiego człowieka, wychodzić ponad chaos wynikający z naszego ja. Wtedy na końcu Golgoty będziemy widzieć światło wielkanocnego poranka”.

Ksiądz Biskup podziękował parafianom za przyjęcie 90 uczestników Światowych Dni Młodzieży, piękny śpiew chóru, a Zgromadzeniu Księży Sercanów za ogromne zaangażowanie w życie archidiecezji oraz prowadzenie Fundacji Jana Pawła II. Modlił się za powołanych, aby nie zwątpili w łaskę powołania i wytrwali w wierności.

* * *

Rekolekcje „Źródło” w najbliższym czasie:
Lublin, parafia św. Agnieszki: rekolekcje: 29 września – 2 października, peregrynacja Krzyża 1-8 października

2016-09-22 10:24

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Tau – czyli właściwie co?

[ TEMATY ]

wiara

krzyż

Tau

Adobe Stock

Kolejny krzyż, który będziemy poznawać jest charakterystyczny dzięki swemu kształtowi i nazwie. Tau to ostatnia litera alfabetu hebrajskiego, która odpowiada ostatniej literze alfabetu greckiego – omedze. Litera Tau przypominała pierwszym chrześcijanom o paruzji i o odkupieniu win.

Postacią często kojarzoną z tym krzyżem jest św. Franciszek, który bardzo lubił rozpoczynać lub kończyć swoje listy właśnie tym znakiem.
CZYTAJ DALEJ

Wigilia Bożego Narodzenia

Słowo "wigilia" pochodzi od łacińskiego wyrazu "vigilare" i oznacza czuwanie. Starożytni rzymianie wigiliami nazywali godziny "straży" nocnej. Nazwa ta przyjęła się w chrześcijaństwie na określanie nabożeństw odprawianych nocną porą w przeddzień uroczystych świąt. Po Wniebowstąpieniu Chrystusa Pana w każdą rocznicę Jego Zmartwychwstania apostołowie noc poprzedzającą tę uroczystość spędzali na wspólnym modlitewnym czuwaniu (por. S. Hieronim, Commentarium in Matheum 4,25). Z czasem zaczęto także i inne uroczystości i wspomnienia męczenników poprzedzać modlitewnym czuwaniem. Nabożeństwo składało się z czytania Pisma Świętego, śpiewu psalmów i modlitwy (często kończyło się agapą). Wigilia Bożego Narodzenia zajmuje szczególne miejsce między innymi wigiliami w ciągu roku. Jest to wigilia wyjątkowa i uprzywilejowana. Jeżeli jakakolwiek inna wigilia przed świętem wypadnie w niedzielę, wtedy uprzedza się jej obchód w sobotę. Wigilia przed Bożym Narodzeniem nie podlega tej regule i obchodzi się ją zawsze 24 grudnia bez względu, w jaki dzień wypadnie. Nawet IV niedziela Adwentu musi jej ustąpić, mimo że należy do niedziel uprzywilejowanych tego okresu. Wieczór wigilijny w tradycji polskiej jest najbardziej uroczystym i rodzinnym spotkaniem. W Polsce wigilia Bożego Narodzenia w takiej formie jak dziś jest obchodzona od XVIII w. Wieczerza wigilijna ma charakter sakralny. Stół nakrywa się białym obrusem. Na pamiątkę narodzenia się Chrystusa w żłóbku pod obrus kładzie się siano. Na środku stołu zapala się świecę, która symbolizuje Chrystusa, prawdziwą światłość (por. J 8,12). Można też umieścić obok mały żłóbek z Dzieciątkiem Jezus. Przy stole tradycyjnie jedno miejsce zostawia się wolne. Jest ono przeznaczone dla gościa, który w ten wieczór mógłby się przypadkowo zjawić. Zgodnie z polskim zwyczajem obowiązuje w tym dniu post. Także w czasie wieczerzy wigilijnej spożywa się potrawy postne w liczbie od trzech do dwunastu. Na pamiątkę gwiazdy, która ukazała się nad grotą betlejemską, wieczerzę wigilijną rozpoczyna się "gdy ukaże się pierwsza gwiazda na niebie". Wieczerzę wigilijną rozpoczyna ojciec rodziny lub najstarszy jej członek odmówieniem wspólnej modlitwy (może być nią pacierz). Następnie można przeczytać fragment Ewangelii św. Łukasza (rozdział 2, wiersz od 1. do 8.). Spożywanie wieczerzy poprzedza wzajemne dzielenie się opłatkiem, połączone ze składaniem sobie życzeń. Przy okazji wszyscy przepraszają się wzajemnie i darują sobie urazy. Zwyczaj dzielenia się opłatkiem w czasie wieczerzy wigilijnej wywodzi się z eulogiów chrześcijańskich. Sama zaś wieczerza żywo przypomina nam dawne agapy, czyli wspólne uczty organizowane przez chrześcijan pierwszych wieków. Eulogia były to cząstki chleba tylko poświęcane, a nie konsekrowane. Dawano je tym, którzy nie przystępowali do Komunii św. Można je było zabierać również do domu. Zwyczaj ten znany był już w III w. i praktykowany jest do dziś w Kościele Wschodnim. W Kościele Zachodnim był w powszechnym użyciu w VI/VII w. Po spożyciu wieczerzy wzajemnie obdarowujemy się upominkami, co w szczególny sposób raduje dzieci. Świąteczny nastrój tego wieczoru może wypełnić wspólny śpiew kolęd i pastorałek. W ten sposób szybko upłynie czas oczekiwania na Pasterkę. W świątyni wspólnie z innymi znów zaśpiewamy: Bóg się rodzi, moc truchleje... Jeszcze raz uświadomimy sobie i przeżyjemy prawdę wiary, że w Jezusie Chrystusie, Bogu, który stał się człowiekiem, wszyscy ludzie stają się rodziną. Winna to być rodzina, w której wszyscy się kochają i wzajemnie sobie służą. Tak oto raz w roku, w ciągu zaledwie paru godzin uświadamiamy sobie polskim zwyczajem wieczerzy wigilijnej Bożego Narodzenia, jakim wprost "rajem" tu, na ziemi, mogło by być nasze życie, gdyby prawa tego wieczoru rządziły nami zawsze.
CZYTAJ DALEJ

Rozpoczęły się uroczystości inauguracyjne Roku Świętego

2024-12-24 19:04

[ TEMATY ]

Watykan

papież Franciszek

Rok Święty 2025

Drzwi Święte

Vatican Media

Papież inauguruje Rok Święty

Papież inauguruje Rok Święty

W wigilijny wieczór papież Franciszek zainaugurował Rok Święty. Po otwarciu Drzwi Świętych Bazyliki Watykańskiej przejdzie przez nie jako pierwszy pielgrzym nadziei, a za nim ok. 50 osób reprezentujących wiernych na całym świecie. W uroczystości biorą udział przedstawiciele innych Kościołów chrześcijańskich.

Transmisję z wydarzenia można oglądać poniżej:
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję