W okresie Wielkiego Postu spotykamy się z różnymi zwyczajami i wydarzeniami, które przybliżają nam tematykę męki, śmierci Chrystusa i naszego zbawienia. Najczęstszą formą są nabożeństwa Drogi Krzyżowej, „Gorzkich żali”, ale także misteria czy inne formy pobożności.
Warto także zainteresować się zwyczajem, który panował w kościołach niemieckich, a mianowicie z tzw. zasłoną, płótnem czy suknem wielkopostnym (łac. „velum quadragesimale”). To zwyczaj z okresu średniowiecza, który polegał na zakrywaniu ołtarza głównego specjalną zasłoną, aby przez brak dostępu do widoku Najświętszego Sakramentu, obrazu świętych, relikwii i samego ołtarza pomóc wiernym w wejściu na drogę pokuty i odpowiedniego duchowego przygotowania do świąt wielkanocnych. Zawieszano je w okresie od Środy Popielcowej do czasu Wielkiego Tygodnia. W naszym regionie mamy okazję spotkać się z zachowanymi dwoma tego typu zasłonami, które znajdują się na pograniczu naszej diecezji, a mianowicie w niemieckim mieście Zittau (Żytawa), graniczącym z Sieniawką (filia parafii Porajów). Warto odwiedzić to miejsce, jeśli nie w okresie Wielkiego Postu to także przy innej okazji. Samo miasto ma bowiem ciekawą historię, a w XIV wieku było nawet przez pewien okres we władaniu piastowskiego księcia jaworskiego Henryka I. A ze współczesnych wydarzeń można przypomnieć jedno z datą 1 maja 2004 r., kiedy w Żytawie miała miejsce uroczystość przyjęcia Polski i Czech do Unii Europejskiej z udziałem przedstawicieli władz z Polski, Czech i Niemiec. Można także stanąć w miejscu, w którym stykają się granice tych trzech państw. W tym właśnie mieście w Muzeum Miejskim, które mieści się w dawnym klasztorze franciszkańskim, spotkamy pierwsze z tych płócien. To tzw. Mała Zasłona Wielkopostna datowana na rok 1573. Jej centrum zajmuje postać ukrzyżowanego Chrystusa w otoczeniu insygniów jego męczeńskiej śmierci. Płótno mierzy 4,30 m x 3,50 m.
Natomiast pochodzącą z roku 1472 tzw. Wielką Zasłonę Wielkopostną można podziwiać w Muzeum Kościoła pw. Świętego Krzyża. Płótno przedstawia łącznie 90 scen ze Starego i z Nowego Testamentu, umieszczonych na powierzchni o wymiarach 8,20 m długości i 6,80 m szerokości. Farbami temperowymi stworzono na nim obrazy opowiadające historię Zbawienia od stworzenia świata do Sądu Ostatecznego. Wszystkim obrazom towarzyszy tekst. Odwiedzając to miejsce, dowiemy się, że losy żytawskich płócien nie były łatwe. Był czas, kiedy zaginęły, był czas, kiedy podarte na mniejsze kawałki żołnierze Armii Czerwonej wykorzystywali je jako przykrycie łaźni. Ostatecznie w latach 1994-95 w pracowni Fundacji Abegg w Riggisberg w Szwajcarii poddano je renowacji i obecnie można je na nowo podziwiać.
Więcej na stronie: www.zittau.eu/fastentuecher/index.htm
Pomóż w rozwoju naszego portalu