Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Od sanktuarium do bazyliki mniejszej

Jedyne miejsce objawień św. Antoniego w Polsce po dziewięciu miesiącach starań dołączyło do kościołów ściśle związanych z Ojcem Świętym.
O decyzji papieża Franciszka i łasce, którą otrzymała diecezja zamojsko-lubaczowska z jej pasterzem bp. Marianem Rojkiem rozmawia Małgorzata Godzisz

Niedziela zamojsko-lubaczowska 37/2015, str. 5

[ TEMATY ]

Bazylika

sanktuarium

Małgorzata Godzisz

Biskup Marian Rojek podczas homilii mówił o zwierciadle, w którym odbija się wnętrze człowieka. Radecznica, 6 września 2015 r.

Biskup Marian Rojek podczas homilii mówił o zwierciadle, w którym
odbija się wnętrze człowieka. Radecznica, 6 września 2015 r.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

MAŁGORZATA GODZISZ: – Biskup diecezjalny przedstawił Stolicy Apostolskiej prośbę nadania sanktuarium św. Antoniego tytułu bazyliki mniejszej. Czym była ona motywowana?

BP MARIAN ROJEK: – Motywowana tym, że jest to bardzo charakterystyczne miejsce w naszej diecezji, gdy chodzi o sanktuarium i działanie Bożej łaski. Również jest to centrum pielgrzymkowe, do którego przybywają ludzie nie tylko z naszej diecezji, ale też spoza niej i ze świata. Wreszcie jest to miejsce, które ma pewien wymiar historyczny, wpisało się w tradycję tej ziemi roztoczańskiej. Te wszystkie elementy są powiązane z wymiarem liturgii. Posługują tutaj zakonnicy. Mają oni większą dyspozycyjność, gdy chodzi o sakrament pojednania, którym mogą służyć wszystkim pielgrzymom i wiernym. Poza tym zaliczamy do tego piękno duchowe tego miejsca, do dzisiaj poświadczone przez wielu, przybywających do tego sanktuarium, co przekłada się na owoce skutecznego działania wstawiennictwa św. Antoniego. To wszystko przemawiało za tym, żeby prosić wraz z kustoszami tego miejsca, Ojcami Bernardynami, o ten przywilej dla sanktuarium św. Antoniego Padewskiego w Radecznicy.

– Kościół ten cieszy się szczególnym znaczeniem dla życia liturgicznego i duszpasterskiego. Z jakich łask mogą skorzystać diecezjanie, a także pielgrzymi przybywający do bazyliki?

– To są tradycyjne łaski, o które od wieków prosimy św. Antoniego. On, działając tutaj, spełnia te powszechne oczekiwania, ale przede wszystkim to są łaski w tym wymiarze wewnętrznym, duchowym: dokonywane nawrócenia, głębsze religijne refleksje, zmiana życia, postępowania. Oprócz tego dokonują się tutaj łaski zewnętrzne, dotyczące cudów uzdrowienia, potem otrzymania także spraw, w których chodzi nam o to, że gdzieś coś nam się w życiu bardzo istotnego zagubiło, sam człowiek się zagubił. Doznajemy odnalezienia właściwych wartości, poprawnych relacji do Pana Boga i odkrywamy samych siebie w Bożej perspektywie. To są te wymiary zarówno wewnętrzne, o wiele ważniejsze, a także te zewnętrzne, widzialne, gdy chodzi o łaski. Do dzisiaj Ojcowie Bernardyni dają świadectwa o uzdrowieniach zdrowotnych, niewytłumaczalnych na sposób ludzki, które dokonały się przez wstawiennictwo św. Antoniego w naszej Radecznicy.

– Nadanie tytułu bazyliki mniejszej jest znakiem szczególnej więzi z Kościołem rzymskim oraz Ojcem Świętym. Jak silna jest to więź i w czym się wyraża?

– Ta więź będzie się wyrażała mocniejszym zaangażowaniem liturgicznym, przede wszystkim jeżeli chodzi o wydarzenia związane z Ojcem Świętym, a więc uroczystość Świętych Piotra i Pawła, rocznica nadania tytułu bazyliki, potem rocznica wyboru papieża. W tej bazylice mniejszej winna być sprawowana szczególna liturgia, modlitwa ukierunkowana na Ojca Świętego, Rzym, Stolicę Watykańską. Poza tym troska o to, żeby tu było zawsze głoszone słowo Boże w duchu nauczania Kościoła, przedstawianie dokumentów papieskich. To wszystko wchodzi w zakres więzi naszej młodej bazyliki z Rzymem i współczesnym Ojcem Świętym.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2015-09-10 09:53

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Licheń i jego legenda

Niedziela włocławska 4/2002

[ TEMATY ]

sanktuarium

Krzysztof Mizera/pl.wikipedia.org

Na pograniczu Kujaw i Wielkopolski, malowniczo położona wśród lasów i jezior, znajduje się niewielka miejscowość - Licheń. Historia tej osady jest bardzo stara. Prawdopodobnie w czasach rzymskich wiódł tędy szlak bursztynowy. W XIII w. było to bogate i ludne miasteczko. Niestety, o losach Lichenia przesądził potop szwedzki. W 1655 r. miasto zostało prawie całkowicie zburzone, a ludność wymordowana. Od tamtej pory Licheń nie powrócił do swej dawnej świetności i nie odzyskał praw miejskich. Obecnie jednak jest to bardzo znana miejscowość dzięki istniejącemu tu sanktuarium maryjnemu. Znajduje się tu cudowny obraz Matki Bożej Bolesnej, słynący łaskami. Szczególne znaczenie odgrywały także objawienia maryjne w dobie zaborów, w okresie okupacji hitlerowskiej i w trudnych czasach powojennych. Podczas tych objawień Matka Boża ukazywała się z Białym Orłem na piersiach, przynosiła pociechę Polakom, obiecywała duchową pomoc, krzepiła ducha w narodzie. Dlatego nazywana jest często Matką Bożą, Bolesną Królową Polski.

Od pierwszych objawień w połowie XIX w. kult Matki Bożej Licheńskiej szybko się rozpowszechniał. Wpłynęły na to m.in. przekazywane ustnie podania i legendy. Legendę o początkach cudownego miejsca opowiadała w latach 50. XX w. jedna z mieszkanek Aleksandrowa Kujawskiego, Antonina Majewska (nazywana często Antochną lub Majesią): W Lichyniu kole borów Gromblińskich za Piotrkowem Żydowskim posł krowy Antoni Sikocz, maluchny pastyrek. Na krzychu (konarze, przyp. DK) był umiszczony obrozik Matuchny Najświentszej. Chłopok zawsze w poblizkości posoł, a co dnia pioseczkiem kole obrazika posypowoł. Raz Matuchno Najświntszo zeszło z obrazika (Niepokalane Poczęcie w niebieskiej szacie) i powiado: " Chodź ze mnom, to ci pokoże, gdzie stanie klasztor". Chłopok się sumitowoł, że krowy się rozlecom, ale Pani powiado, że jak stojom, tak stoć bedom. Weszli na wysokom góre (gdzie wyższo jak te przy rzeźni - w Aleksandrowie Kujawskim, przyp. DK) i ta kozała, żeby chłopok zbieżoł do ksindza i opowiedzioł. Chłopok pobieżoł do krów, a tu żodna się nie ruszyła. Paniuchno świnto znikło już na tyj górce. Antek pobiegł do proboszcza i wołoł: "Ksinże Kanoniku, wodo idzie i Paninka Świnta chce klasztoru". A tyn się ino zgniwoł, zamknoł chłopoka do komórki, gdzie go nie zomykali - rano, ani śladu, wychodził bez wielochne kraty i zamki. Wreszcie uwierzyli, jak na tym miejscu, gdzie mioł stanąć klasztor, wytrysło źródełko. Tero tam cudo się dziejom, choć to już niewiada, kiedy ten cud był.

Jak poszli ksienżo do tygo obroziku z monstrancyjom, bo już nie strzymoli, to kanonik podeszed, a obrozik uniós się i skry poszły, to dopiro młody wzion monstrancyjom, obrozik się spuścił. ( ...) Klasztor postawili we wsi, a ten obrozik zostoł na krzychu ino wysoko, drzewo obili blachom, bo ludzie skuboli. Zrazu zrobili kapliczkę w Lichyniu, jak te dwo pokoiki, a zaś potym klasztór pobók. Ludzie tam na klęczkoch obchodzom to drzewo, a obrozik wpuszczony we drzewo.

Od początku istnienia sanktuarium jest celem licznych pielgrzymek. O jednej z nich tak opowiadała Antochna:

Kompania do Lichynia szła dwa dni borami. W boru tyż nocowali. Lichyń był wtedy wioską, nocowali po stodołach, w polu. Ksiundz dostoł łózko z poduszką słomianą, ale tyż w stodole, a ludzie wkoło jak te pisklęta. Jedzenie kożdy broł, co móg: chlib, kawe, a bogate to i ciasto albo minso. Na miejscu mało można było kupić. Z Lichynia szła kompania do gromblińskigo boru, gdzie stoi tyn krzych z obrazikiem Matki Boży. Śpiewali idąc: "Obroz Pani Dworu przez osim lot miszkoł w boru, gromblińskim był nozywany, przez kowola był oddany, na sośnie był umieszczony. Przez nikogo nie był krzczony. Jedni mówiom o cholerze (że wyratował od epidemii, przyp. DK), jinni mówiom, w nic nie wierze".

Pomyślmy o prostej, gorliwej wierze dawnych pielgrzymów, pomyślmy o ich trudzie, gdy przybywamy do Lichenia wygodnymi autokarami, własnymi samochodami. Ich cień będzie nam towarzyszył w kościele św. Doroty, u źródełka, z którego wodę czerpią chorzy i pragnący nadziei, na wszystkich dróżkach sanktuarium i Grąblińskiego Lasu.

CZYTAJ DALEJ

Bp Krzysztof Włodarczyk: szatan atakuje dziś fundamenty – kapłaństwo i małżeństwo

2024-04-28 18:43

[ TEMATY ]

Bp Krzysztof Włodarczyk

Marcin Jarzembowski

Bp Krzysztof Włodarczyk

Bp Krzysztof Włodarczyk

- Szatan atakuje dziś fundamenty - kapłaństwo i małżeństwo. Bo wie, że jeżeli uda mu się zachwiać fundamentami społeczeństwa, to zachwieje całym narodem. My róbmy swoje i nie dajmy się ogłupić - mówił bp Krzysztof Włodarczyk.

Ordynariusz zainaugurował obchody roku jubileuszowego 100-lecia bydgoskiej parafii Matki Boskiej Nieustającej Pomocy na Szwederowie. - Została ona erygowana 1 maja 1924 r. przez kard. Edmunda Dalbora. Niektórzy powiedzą, był to piękny czas. Nie było telefonów komórkowych, telewizji, Internetu, żyło się spokojniej, romantycznie, piękna idylla. Czy na pewno? Nie do końca - mówił bp Włodarczyk, zachęcając, by wejść w głąb historii i zobaczyć, czym żyli przodkowie.

CZYTAJ DALEJ

Rosjanie uwięzili ukraińskich redemptorystów [Wywiad]

2024-04-30 09:22

materiał własny

Zapraszamy do wysłuchania rozmowy z ks. Witalijem Porowczukiem, który opowiada o ciężkiej sytuacji ukraińskich jeńców w Rosji, trosce o to, aby wymieniać wszystkich jeńców ukraińskich na rosyjskich i rosyjskich na ukraińskich, o więzionych księżach, w tym dwóch ukraińskich redemptorystach oraz o tym, w jakich warunkach, przypominające sowieckie gułagi, przebywają ukraińscy jeńcy.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję