W kościele pw. św. Piotra i Pawła w Częstochowie odbyły się uroczystości pogrzebowe zmarłego 17 sierpnia br. ks. prał. Franciszka Ksawerego Sokołowskiego, zasłużonego kapłana diecezji częstochowskiej, który przez wiele lat służył Polakom także poza granicami kraju, był redaktorem, a potem współpracownikiem „Niedzieli”. Liturgii żałobnej, sprawowanej 21 sierpnia, przewodniczył arcybiskup senior Stanisław Nowak w koncelebrze kilkudziesięciu kapłanów, wśród nich ks. inf. Ireneusza Skubisia – honorowego redaktora naczelnego „Niedzieli”, ks. inf. Mariana Mikołajczyka, ks. prof. Kazimierza Szymonika, o. Jana Poteralskiego – podprzeora Jasnej Góry, przybyłego specjalnie z Rzymu o. Konrada Hejmo – dominikanina. W nadesłanych listach Zmarłego wspominali: kard. Stanisław Dziwisz – metropolita krakowski, abp Józef Michalik – metropolita przemyski, abp Wacław Depo – metropolita częstochowski oraz bp Ryszard Karpiński (listy zamieszczamy na str. 30).

– Zasmuca nas konieczność śmierci, ale pociesza obietnica życia nieśmiertelnego, nadzieja zmartwychwstania – mówił w homilii abp Stanisław Nowak. Przypominając postać śp. ks. prał. Sokołowskiego, który przeżył w kapłaństwie 53 lata, podkreślił, że był on jednym z tych kapłanów, którzy „spalają się dla Boga i Bożej rzeczywistości”. Już jako młody ksiądz był cenionym współpracownikiem bp. Stefana Bareły – jego kapelanem i sekretarzem. Prowadził też Wydział Duszpasterstwa Ogólnego Kurii Diecezjalnej w Częstochowie i wiele uczynił dla ożywienia ruchu oazowego. – Wiedział, jak ważny jest młody człowiek, jak bardzo trzeba mu służyć – zaznaczył abp Nowak. Kolejnym etapem kapłańskiej biografii ks. Ksawerego – bo tak powszechnie był nazywany – było jego tułacze życie, tzn. praca dla Polonii w Rzymie gdzie w latach 80. organizował opiekę dla pielgrzymów, a dla uciekających z kraju działaczy podziemia pomoc charytatywną. Następnie był duszpasterzem polonijnym we Francji i rektorem Polskiej Misji Katolickiej w Szwajcarii. Po powrocie do Polski został dyrektorem częstochowskiej Caritas, gdzie m.in. organizował pomoc dla bezrobotnych. Ostanie lata jego życia naznaczone był chorobą i cierpieniem. Mimo fizycznej słabości zachował jasność umysłu i do końca studiował żywoty średniowiecznych świętych, m.in. św. Kingi i bł. Salomei, oraz pisał teksty.

Na zakończenie Mszy św. o zasługach zmarłego Kapłana w imieniu kursowych kolegów mówił ks. Franciszkek Dylus – wspominał wspólne lata studiów w seminarium duchownym, podkreślił, że życie zmarłego Kapłana było podporządkowane życiu wiecznemu. Ks. Teofil Siudy dziękował mu za pracę na rzecz Kapituły Katedralnej w Częstochowie, podkreślając troskę o przywrócenie świetności katedrze częstochowskiej. Anna Rastawicka z Instytutu Prymasa Wyszyńskiego dziękowała Zmarłemu za pełną oddania służbę na rzecz dzieł Prymasa Tysiąclecia. Ks. Eugeniusz Wieczorek, który do końca sprawował nad ks. Ksawerym opiekę duchową i samarytańską, zaświadczył o jego pokornym przyjmowaniu krzyża choroby i niesprawności, a jednocześnie trwaniu w twórczej postawie do końca, co było przypieczętowane tekstem przepełnionym troską o Ojczyznę, który pisał dla „Niedzieli” na kilka dni przed odejściem. Nad całością uroczystości czuwał ks. Andrzej Stępień, wieloletni współpracownik zmarłego Kapłana.

Ks. Franciszek Ksawery Sokołowski spoczął na cmentarzu parafialnym przy ul. Białostockiej w Częstochowie.