Rok Życia Konsekrowanego jest bardzo potrzebny, także dlatego, by ludzie nie byli wobec Kościoła i zakonów obojętni – uważa bp Gurda. – Chcielibyśmy, żeby młodzi ludzie, myśląc o swojej przyszłości brali pod uwagę także życie zakonne – dodał w kontekście spadku liczby powołań zwłaszcza do zakonów żeńskich.

W Polsce Rok Życia Konsekrowanego zostanie uroczyście zainaugurowany na Jasnej Górze w I niedzielę Adwentu. Do sanktuarium przyjadą wtedy siostry, bracia i księża zakonni z całej Polski. Wezmą oni udział również w uroczystym Apelu Maryjnym na Jasnej Górze. Natomiast ci, którzy nie będą mogli przyjechać – w duchowej łączności z Rzymem i Jasną Górą rozpoczną ten Rok w swoich wspólnotach.

Ważnym wydarzeniem Roku Życia Konsekrowanego będzie sympozjum zaplanowane na 21-23 kwietnia, które podejmie refleksję „wokół drogi, jaką przebyliśmy i drogi ku przyszłości” – mówią zakonnicy. W tym roku mija bowiem 50 lat od wydania soborowego dekretu „Perfectae caritatis” o przystosowanej do współczesności odnowie życia zakonnego (28 października 1965 r.).

Planowane jest także sympozjum na temat odradzających się w Polsce indywidualnych form życia konsekrowanego czyli stanu dziewic, wdów oraz pustelników. – To fenomen, o którym coraz częściej się mówi – zauważa bp Gurda. W rozmowie z KAI poinformował, że w Polsce jest już ok. 250 dziewic konsekrowanych. – To już duża grupa, której liczebność wzrasta, podobnie jak wdów konsekrowanych, których już ponad dwieście oraz w diecezji kieleckiej jedyny w Polsce wdowiec – dodał przewodniczący Komisji KEP ds. instytutów życia konsekrowanego.

Bp Gurda poinformował, że w Roku Życia Konsekrowanego wiele będzie się działo także w poszczególnych diecezjach, planowane są różne spotkania, debaty, czuwania modlitewne itp. W każdej diecezji koordynować te wydarzenia będzie trzyosobowa grupa: wikariusz biskupi ds. życia konsekrowanego wraz z siostrą zakonną i zakonnikiem – diecezjalnymi referentami.

Z kolei służka s. Danuta Wróbel, przypomniała, że zamiarem papieża Franciszka, który ogłosił Rok Życia Konsekrowanego w Kościele powszechnym było, aby „uczynić przedmiotem pamięci pełnej wdzięczności doświadczenie 50 lat życia od powstania dekretu ‘Perfectae caritatis’, ale też „uznać i wyznać nasze słabości”, „z mocą pokazać światu, ile jest w nas świętości i żywotności oraz odnowić dynamizm życia konsekrowanego”.